Foto's

Op deze pagina kunt u een verzameling foto's vinden gegroepeerd per gebeurtenis.

Klik op de foto bij het betreffende onderwerp om een diavoorstelling te bekijken.


Optreden Zuiderhout 18 10 2023



Foto's : Alma Boer








Kerstoptredens 2022



Foto's : Ad Voesenek




Alle foto's van deze shoot kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Kerstrepetitie 2022



Foto's : Ad Voesenek




Alle foto's van deze shoot kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Fotoshoot september 2022

Op de repetitie van 21 september 2022 is er een fotoreportage gemaakt van het gehele orkest.
U krijgt hier een goed overzicht over de grootte van het orkest en het gebruikte instrumentarium.
Op de foto ontbreken nog 8 leden.
Mogelijk een aanleiding voor u om eens een repetitie te bezoeken en dus ook te luisteren wat er gepresteerd wordt.
Alle instrumenten zijn welkom en op dit ogenblik zijn we vooral op zoek naar klarinettisten die ons orkest kunnen komen versterken.

Met veel dank aan Anouk voor het maken van deze fotoshoot.





Alle foto's van deze shoot kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Fotoshoot september 2022



Foto's : Anouk Gabreels - anouk@gabreels.nl




Fotoshoot september 2022

Op de repetitie van 21 september 2022 is er een fotoreportage gemaakt van het gehele orkest.
U krijgt hier een goed overzicht over de grootte van het orkest en het gebruikte instrumentarium.
Op de foto ontbreken nog 8 leden.
Mogelijk een aanleiding voor u om eens een repetitie te bezoeken en dus ook te luisteren wat er gepresteerd wordt.
Alle instrumenten zijn welkom en op dit ogenblik zijn we vooral op zoek naar klarinettisten die ons orkest kunnen komen versterken.

Met veel dank aan Anouk voor het maken van deze fotoshoot.





Alle foto's van deze shoot kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Openbare repetitie de Veste september 2012



Foto's : Marjet en Marjan






Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Bijeenkomst in corona periode



Foto's : Anouk Gabreels ( anouk@gabreels.nl )






Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Optreden BS Zandberg "Het verdwenen geluid".



Foto's : Theo Eijkhoudt




Het Kiene Kinderconcert

Optreden op de basisschool De Zandberg, 4 maart 2020

Het is lang stil geweest buiten de balletzaal van De Nieuwe Veste. Daarbinnen was het vaak een leven van jewelste. De senioren laten zich graag horen! Maar eindelijk gingen we toch weer eens optreden. Dat was sinds het kerstconcert vorig jaar december niet meer gebeurd.
Dit keer waren we te gast op de school De Zandberg. Daar zouden we het spannende Mysterie van het verdwenen geluid muzikaal omlijsten. Voor ons was de locatie een premi re, het stuk zelf niet. Maar het was niet helemaal een herhaling van eerdere uitvoeringen: er waren wat nieuwe muziekjes in het geheel opgenomen.

Ons publiek bestond uit de jongste groepen van de school. Maar ze waren niet voor de poes! Ze wisten op veel vragen van juf Lizet en van onze dirigent goede antwoorden te geven. En zo te horen werd er bij velen thuis ook aan muziek gedaan. En dat ze muzikaal waren en dat er op school aandacht aan werd geschonken was meteen te horen toen ze mee mochten zingen met het Toverlied. Dat klonk mooi en enthousiast en er werd massaal meegezongen.

En er zat ook een geboren dirigent onder de kinderen. Hij dirigeerde een nummer uit het repertoire: het menuet van Bach, het bekende paddenstoelenmuziekje in De Efteling.
Als introductie werd, bij het binnenkomen van de kinderen, Music for Happiness (van Gerald Oswald) gespeeld. Vrolijke muziek, goed om in de stemming te komen. Als voorbeeld van vrolijke muziek speelde het orkest Under the Sea uit de Disneyfilm The Little Mermaid. En mooi dat veel kinderen de melodie herkenden en konden benoemen!

Hierna lieten verschillende orkestleden hun instrument zien en vertelden ze er iets over. Ook lieten ze eens goed horen hoe elk instrument klinkt. Dat hoor je nooit zo goed als het hele orkest tegelijk speelt. Vervolgens werd het nummer Amarcord van Nino Rota gespeeld.
En toen ging het verhaal van Het Mysterie van het verdwenen geluid van start. De kinderen leefden ontzettend mee en wij van het orkest vulden het verhaal met verschillende muziekstukken op. Op een gegeven ogenblik wilde juf Lizet ook wel eens dirigeren en dat mocht. Maar ze ontketende alleen maar een kakefonie aan geluid.
De dirigent zei dat de kinderen dat beter zouden kunnen. En omdat te bewijzen werd een vrijwilliger uit de groep gevraagd om het te aan te tonen. En dat deed hij met verve en succes.

Het orkest speelde keurig en gevoelig het Menuet van Bach. Nieuw op het repertoire in dit klankspel was een deeltje uit 8 Klankstudies van Henk van Lijnschoten. Dit om de droevige sfeer te verklanken nadat de tovenaar in het mysteriespel de tonen van de verschillende instrumenten had gestolen. Maar dankzij het door de kinderen gezongen en het orkest gespeelde Toverlied liep alles toch weer goed af.
Maar het was toch nog wel even spannend voordat het zover was. En om die spanning voelbaar en hoorbaar te maken werd de tune van de Pink Pantherserie (van Henri Mancini) gespeeld. Maar, zoals gezegd, het liep allemaal goed af en om dat te vieren speelde het orkest Carnaval Festival van Ruud Bos/Toon Hermans, bekend van De Efteling. En hoe bekend werd al gauw duidelijk toen de kinderen het muziekje uit volle borst meezongen. Het was goed te horen dat de kinderen erg genoten van de muziek.

Tenslotte gingen nog enkele orkestleden met hun instrumenten de klassen bezoeken om daar nog wat meer over hun instrumenten te vertellen en ze van heel dichtbij te laten bewonderen. En reken maar dat ze veel belangstelling ondervonden!

Theo Eijkhoudt 4 maart 2020

Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Optreden Nieuwe Veste kerstconcert december 2019



Foto's : Theo Eijkhoudt , Ad von Bannisseht en Marjet




Beluister / download een compilatie van dit concert. Klik hier

ADEMBENEMEND!!!!

Jazeker! Adembenemend. En wat was er dan zo adembenemend? Het programma dat het Orkest Nieuwe Veste Plus speelde op woensdag 18 december 2019? Zeker wel, maar dat niet alleen. Het feit dat we 2 opeenvolgende woensdagen eerst s ochtends een repetitie hadden en dan s middags ook nog een concert? Ook wel een beetje. Maar wat echt adembenemend was, was de ruimte waarin het kerstconcert werd gegeven: in de hal van de bibliotheek Nieuwe Veste.

Een pracht van een ruimte, omgeven door amfitheatergewijs gebouwde trappen en zitetages van blank gelakt hout. En ruim!!! We konden er met het hele orkest met gemak in. Dat zou op het podium in de concertzaal niet meer lukken. Het leek wel een beetje op de Philharmonie in Berlijn, maar dat is teveel eer voor onze oosterburen.

Een beetje adembenemend was het ook wel dat we het hele program van het concert in de Nieuwe Veste aan een stuk doorspeelden. We hebben maar n nummer laten vallen, getiteld Pauze . Daar was niet zoveel aan verloren voor het publiek, want we bliezen tijdens dat nummer alleen maar in de koffie of thee, en dat hoort toch bijna niemand. Voor het programma van het concert van deze dag verwijzen we U dus door naar het verslag van het concert in Ruitersbos.

Nu, het was toch wel iets aparts om in zo n mooie ruimte op te treden. We waren zeer onder de indruk. Misschien dat er daarom af en toe een lichte ontsporing te horen was. Maar we bleven op de rails en kwamen gezamenlijk en gelijktijdig weer op het eindpunt aan. Dankzij de duidelijke directie van onze dirigent presteerden we het zelfs om sterk en zacht te spelen en een crescendo en decrescendo te produceren. Daar heeft heel wat overredingskracht van de dirigent aan ten grondslag gelegen. Maar het is hem toch maar gelukt. Hulde! Blijf volhouden Hans!

Tot onze vreugde was onze vorige dirigent, Jan Vos, ook weer onder de toehoorders. Dankzij hem is het orkest zo n beetje geworden wat het nu is: een aanzienlijk grote groep enthousiaste en gezellige muzikanten, die heel hun ziel en zaligheid in het musiceren leggen. Jan kreeg dan ook een welverdiend applaus van zowel de luisteraars als de muzikanten. Ook een extra applaus verdient onze huidige dirigent, niet alleen voor zijn kundige en inspirerende directie, want dat kreeg hij na elk nummer al. Maar ook zijn interessante en vaak humoristische toelichtingen en inleidingen op de nummers die gespeeld werden verdienen wel waardering.

Een woord van dank is ook wel op zijn plaats voor de mensen uit het publiek die heel welwillend foto s van het optreden maakten. Vooral deze keer, nu we in die schitterende ruimte mochten optreden. U kunt deze foto s bij dit verslag bewonderen. Dit geldt ook voor de foto s van Ad von Bannishent, een van onze trombonisten. Hij heeft van achter uit het orkest wat foto s gemaakt. Dan ziet U ons ook eens van de andere kant dan steeds van voren. En U ziet de dirigent aan het werk! Een van de grappige toelichtingen op het programma door de dirigent was de aankondiging dat het laatste nummer waarschijnlijk niet doorging. Je hoorde het publiek Ach! zuchten. Maar wat was het geval? Het laatste nummer ging wel door, alleen wat de titel wenste zou hoogstwaarschijnlijk niet doorgaan: Let it snow . Maar desondanks voor ieder die dit leest: mooie, fijne, sfeervolle en zalige feestdagen en een gezegend 2020.

Theo Eijkhoudt

Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Optreden Ruiterbos en repetitie december 2019






Van kerstkinderen en kerstliederen

We schrijven woensdag 11 december 2019. Een dag waarop het Orkest Nieuwe Veste Plus blijkt geeft van een opmerkelijke geestelijke en artistieke souplesse. Want net als vorige week daagt er weer een hele groep dirigenten-in-spe op om net als in het succesvolle tv-programma Maestro eens uit te proberen of een carri re als orkestleider in het verschiet ligt.



Nu, onder de groep kleuters die dit keer haar opwachting maakt zitten ook weer echte talenten! Maar wat denkt U van het orkest dat zonder problemen de telkens weer andere artistieke opvattingen en de verschillende slagtechnieken toch telkens weer tot aanvaardbare kunstzinnige vertolkingen van de op de lessenaars staande muziekstukken komt! Ga er maar aan staan! Verschillende orkestleden zijn al in gala, want diezelfde middag treedt het orkest op in Huize Ruitersbos voor een uitgesproken kerstconcert. En van dit concert volgt hier het verslag.

We hebben een indrukwekkend repertoire met bekende en onbekende nummers ingestudeerd. Het programma ziet als volgt uit:
1. Music for happiness Gerald Oswald
2. International Christmas Salute James Cumow
3. Hark! The herald angels sing Mendelssohn/arr. F. Bernaerts
4. Christmas Night arr. Ronald Kernen
5. When a Child is born F. Jay & Zacar / arr. J. van Kraeydonck
6. If every day was like Christmas Red West / arr. Steve Cortland
7. Deck the hall traditional English Carol
8. Ding Dong it s Christma Bruce Fraser
9. Julia (Samen Zijn) P. v. Asten / Richard de Bols
10. A Spanish Christmas Carol Patrick Millstone
11. The Christmas Song Mel Torme & Robert Wells / arr. F. Bernaerts 13. Disney Film Favorites arr. Johnny Vinson 14. Christmix Suzanne Welters
15. Let it snow! Let it snow! J. Styne /arr. P. Lavender
Een programma om U tegen te zeggen dus.

Music for happiness is geen kerstmuziek op zich, maar de keuze voor dit nummer wordt gemotiveerd door er op te wijzen dat de kerstdagen toch zeker wel een geluksgevoel oproepen. En dit muziekstuk klinkt ook werkelijk verwachtingsvol en opgetogen. En dat laat het orkest ook duidelijk uitkomen. Het tweede nummer is gebaseerd op een traditionele carol: We wish you a merry Christmas . Een uitgesproken kerstnummer dus. Maar wel een bijzondere versie ervan. Het zou mooi door kunnen gaan voor een muzikaal quizje. Want onder het genoemde kerstlied, dat door de verschillende secties van het orkest dwaalt, zijn verschillende karakteristieke thema s te horen die aan een bepaald land zijn te linken. Uiteraard gaan we die hier niet verklappen. Het zou ooit best wel eens een quizvraag kunnen worden.

De volgende twee nummers zijn echte kerstmelodie n. Hark! The herald angels sing Dit heeft een sterk nostalgische waarde, je moet meteen denken aan de musicerende Heilssoldaten bij een dampende ketel erwtensoep. En in Christmas Night klinkt herkenbaar Midden inde winternacht door. De twee volgende nummers hebben een meer profaan maar toch stemmige karakter . Vooral If every day zal wel weemoedige gevoelens opwekken, vooral bij de Elvisfans! Voor de pauze worden nog twee nummers gespeeld, maar samengevoegd tot n nummer. Het traditionele Deck the hall wordt gekoppeld aan Ding Dong it s Christmas. Het laatstgenoemde nummer begint met een duidelijke uitbeelding van de belletjes van een arrenslee. Daarna volgt een mix van verschillende fragmenten uit bekende kerstliederen. Ook hier zou je een quiz van kunnen maken, dus noemen we namen van de liedjes niet.

En toen was het pauze en worden de orkestleden getrakteerd op een drankje. Kerstmis is ook bij uitstek het feest van het samenzijn met familieleden. Vandaar dat er voor het kerstconcert ook gekozen is voor het lied wat door Willeke Alberti bekend is geworden onder de titel Samen zijn . Maar op het muziekblad prijkt met koeienletters ook de titel Julia . Dat vereenvoudigt het herinneren aan dit bekende lied. Of het orkest Nieuwe Veste Plus ambities heeft om te gaan spelen in Spanje voor de overwinterende Nederlanders aldaar is niet bekend. Maar mochten ze dat ooit doen, dan hebben we alvast een passend nummer voor daar: A Spanish Christmas Carol . Het is gebaseerd op het bekende kerstlied Midden in de winternacht .
Het nummer eindigt met een evocatie van klinkende kerstklokjes. Het concert wordt vervolgd met de easy listening The Christmas Song ; dit lied komt meer uit de Amerikaanse traditie van huiselijke kerstmuziek. De dirigent verklaart vervolgens de keuze voor de medley Disney Film Favorites met de opmerking dat de kerstdagen bij uitstek geschikt zijn om huiselijke, gezellige familiefilms te vertonen op de televisie. En dan gooien met name de Disneyfilms hoge ogen. Vandaar de keuze voor dit nummer.

Alweer een kerstliederenquiz! Nu onder de titel Christmix . Uiteraard verklappen we ook hier niet om welke liederen het gaat. We willen de dirigent niet het gras voor de voeten wegmaaien. Maar bekend zijn de citaten alleszins, ook al worden ze door bepaalde populaire ritmes wat uit hun traditionele kerstoutfit gehaald.
Als uitsmijter klinkt tenslotte ook een heel bekenden song uit de meer populaire kerstmuziek: Let is snow . Of iedereen nu direct op sneeuw zit te wachten is niet zeker, maar aan het enthousiasme waarmee het orkest deze wens tot klinken brengt zou je wel denken dat de muzikanten er wel zin in hebben. <
br> In ieder geval hebben ze duidelijk zin gehad in dit concert en dat is goed te horen. En aan het dankbare applaus van de bewoners en het personeel van Huize Ruitersbos is ook goed te horen dat het enthousiasme goed overgekomen is.

Theo Eijkhoudt



Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier







Optreden Breedonk en 25 jaar ONVP november 2019






foto's Prisca Oomen



Huize Breedonk 2019 en 25jaar ONVP

Een druk dagje Voor onze vaste lezers: dit is wel het eerste verslagje over de wederwaardigheden van het Orkest Nieuwe Veste Plus, maar niet het eerste wapenfeit van het nieuwe cursusjaar 2019-2020. Er is al weer heel wat gebeurd wat het vermelden waard is.

Op de eerste plaats: het orkest heeft al een optreden achter de rug, het kerstconcert in Huize Breedonk. Dat heeft plaatsgevonden op woensdagmiddag 20 november. Hierover kan de vaste verslaggever helaas niets vertellen omdat hij er niet bij aanwezig kon zijn.

Dan moet zeker vermeld worden dat het orkest dit jaar zijn 25 jarig bestaan viert. Opgericht in 1994 door Pieter Zwaans, die meteen ook de eerste dirigent van het toen prille ensemble was, maakte het orkest onder leiding van verschillende dirigenten een gestage groei door van een klein ensemble tot een indrukwekkende groep muzikanten van zo n 51 man en vrouw.
Na Erik Verbaandert, de opvolger van Pieter Zwaans, nam Jan Vos het stokje over en zwaaide meer dan 20 jaar de scepter over het orkest.

Sinds 2 jaar is nu Hans Bloemen dirigent.
Dit jubileum is op woensdag 27 november gevierd met een buitengewoon gezellig diner in Bouvigne Paradijs. Behalve natuurlijk bijna alle muzikanten, waarvan velen een partner mee brachten, waren ook Pieter Zwaans en Jan Vos aanwezig. En dat was heel fijn omdat vooral laatstgenoemde altijd heel gevoelig was voor en gericht op een warme sfeer en harmonieus samengaan in het orkest. Niet alleen muzikaal maar ook sociaal. En deze prima verstandhouding wordt met animo voortgezet door onze huidige dirigent.

De voorbereidingen voor deze feestdag waren uitvoerig en hadden als resultaat dat iedereen in de wolken was over de verzorging van deze dag. De 3 dames die deze stevige klus op zich hadden genomen verdienen de hoogste lof en die kregen ze ook van het hele orkest. Ook de werkers die meer op de achtergrond bleven verdienen een hele bos pluimen. Dat wat betreft onze feestdag.

Die werd overigens ingeluid met een gewone alledaagse woensdagrepetitie. O ja, alledaags? Echt niet! We hadden die ochtend een heuse mini-Ma stro-show. Eentje waar de AVROTROS de vingers bij af mag likken. We kregen namelijk die ochtend ook nog even een groep kleuters op bezoek die wel eens heel groot en echt orkest bezig wilden zien horen. Onze dirigent was nog maar net begonnen met zijn woordje om de kleuters wat in te lichten over een en ander, toen een bijdehand jochie vroeg: Waar is dat stokje voor?
Misschien dacht hij dat het een sat prikker was of zo n eetstokje waar Aziaten hun rijst mee eten. Maar het werd hem al gauw duidelijk gemaakt wat de echte functie er van was. En meteen werd hem ook gevraagd of hij het gebruik ervan eens wilde uitproberen. Nou, daar had hij wel oren naar. En dus werd hij op een stoel gezet en na een paar instructies aan zowel het orkest als de prille orkestleider ging het los.
En het smaakte blijkbaar naar meer, want de een na de andere kandida(a)te meldde zich aan. En er waren er bij die er echt slag van hadden, om maar eens een vakterm te gebruiken.
De vaste verslaggever van het orkest was er gelukkig vandaag ook weer en hij had, gewoontegetrouw, zijn camera meegebracht. Je weet maar nooit wat je met dit dynamische gezelschap allemaal meemaakt. En hij dus maar foto s maken voor de website. Veiligheidshalve informeerde hij bij een van de begeleidsters of de foto s op de website van het Orkest Nieuwe Veste Plus mochten worden geplaatst. En wat dacht U? Nee dus. En zo wordt vanwege de privacywetgeving de wereld een kijkje in de glorieuze toekomst van muzikaal Nederland onthouden.

En dan was er s avonds dus dat heerlijke en gezellige etentje in Paradijs Bouvigne. Tijdens die happening werden er ook nog enkele jarige orkestleden (en misschien ook nog andere feestelingen) toegezongen onder een ware vuurwerkfontein in een ijscoupe (een attentie van de zaak?). Waaruit maar weer bleek dat de orkestleden ook nog eens verdienstelijke zangers en zangeressen zijn.

28 november 2019, Theo Eijkhoudt

Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier







Optreden Raffy juli 2019






foto's Theo Eijkhoudt



Concert in Huize Raffy 4 juli 2019

Eindpunt en hoogtepunt van het concertseizoen van Orkest Nieuwe Veste Plus, zo kun je het optreden waarmee het seizoen 2018-2019 besluit wel noemen. Een hoogtepunt is het al jaren wanneer zangeres Maureen samen met het orkest de Krontjong Rhapsodie (Jan van Beekum) ten gehore brengt.
De luisteraars in Huize Raffy worden door deze klanken teruggevoerd in tijd en ruimte naar de jeugdjaren in de Gordel van Smaragd. Er wordt hevig meegeleefd, meegezongen, meegedeind en hier en daar zelfs een traantje weggepinkt. Het is een slotnummer dat de titel uitsmijter met alle recht mag dragen. Meteen na de laatste noot wordt er hartstochtelijk Bis, bis geroepen. Maar dat zit er helaas niet meer in. Maar we komen terug: dat doen we al jaren. Een dankbaarder publiek kennen we niet. De sfeer is er altijd warm en gezellig, we voelen ons er thuis, meer dan in welke entourage dan ook.

Maar natuurlijk is de Krontjong Rhapsodie niet het enige nummer dat we spelen. Samen met Maureen vertolken we ook You raise me up van Graham en Lovland en Sentimental Journey van Green, Brown en Homer. Ook dit nummer maakt veel los bij de toehoorders en er wordt duidelijk mee geneuried.
Als begin spelen we eerst Music for Happiness als opwarmertje en om de gezellige en fijne sfeer die er al heerst nog te versterken. Deze opening wordt gevolgd door een medley van Berryman getiteld Coldplay on Stage . Niet direct een nummer om een gezelschap van oudere mensen uit hun stoelen te krijgen, maar opvallend is toch het enthousiaste applaus van het publiek.
Nu moet gezegd dat het nummer goed uit de verf komt en ook de akoestiek van de feesttent er voordelig werkt. Van dezelfde omstandigheden profiteert de uitvoering van The best of Charles Aznavour in het arrangement van Ronald Kernen. Het mooie weer, de gezellige feesttent en het vooruitzicht van de op handen zijnde vakantie dragen bij aan de aan het typische Franse gevoel van het goede leven.

V r de pauze laten de 4 jazzy solisten van ons ensemble maar weer eens horen hoe goed ze kunnen improviseren en swingen in Rimbalzello van Abel-Jaroc . Hoezo Seniorenorkest? Na de pauze vergasten we het publiek op een medley met Disney Film Favourites in een arrangement van Johnny Vinson, het pittige maar mooie Somebody tot love een nummer van Freddy Mercury.
Dirigent Hans Bloemen vraagt de luisteraars wat ze het meest bekende nummer van Queen vinden. Bohemian Rhapsody is het pronte antwoord. En dat is dus het volgende nummer wat we ten gehore brengen. Het staat nog maar pas op ons repertoire, maar het komt al goed uit de verf. Als hommage aan het publiek vertolken we ook Old and Wise van Woolfson/Parsons.

Maar zoals aan het begin van dit verslag al is opgemerkt: de Krontjong Rhapsodie is het absolute hoogtepunt van het concert. En dat laat het publiek dan ook duidelijk merken in deelname tijdens de uitvoering en applaus er na.
En daarmee sluit het Orkest Nieuwe Veste Plus een druk en afwisselend en heel bevredigend en plezierig seizoen af, spelend voor de jongste kinderen van basisscholen tot heel oude mensen in verzorgingshuizen.

Helaas moeten we dit verslag besluiten met de mededeling dat 3 orkestleden ons gaan verlaten: de geweldige hoornist Theo Quaars, saxofonist Andr Louwen, die zo indrukwekkend Orde! kan roepen als de orkestleden te lang door kletsen en n van de 3 fluitisten (en wat voor een!}: Jacinta Simjouw. We zullen hen heel erg missen!.

Theo Eijkhoudt

Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Optreden Ruiterbos juli 2019






foto's Theo Eijkhoudt



We gaan er op los in Huize Ruitersbos

Op woensdag 3 juli 2019 heeft het Orkest Nieuwe Veste Plus een nieuw publiek aangeboord. En een heel enthousiast publiek, bleek al snel.
Nou ja, we hadden dan ook heel wat te bieden. Onze sterzangeres Maureen was weer bereid om publiek en orkest van haar zangkunst te laten genieten. En dat wil wat zeggen tegenwoordig, want ze heeft een volle agenda met optredens. Na de pauze van ons concert moest ze al weer ergens anders heen. Maar morgen komt ze weer, dan in Huize Raffy; zo n beetje haar vaste concertpodium. En dan hadden we ook weer de fantastische vier solisten weten te strikken voor een improvisatie in het nummer Rimbalzello.

En ongelogen waar: iedere keer zijn ze weer een graadje beter. Waar liggen hun grenzen? We blijven het uitproberen. Ons concert vond plaats in het ruime restaurant van Huize Ruitersbos. Dat betekende dat we veel oudere luisteraars in het publiek hadden, maar ook een flink aantal jongeren, personeelsleden, die onder andere de bar bedienden, en die voor een uitgelaten bijval zorgden na elk nummer.
Vooral na nummers zoals Coldplay on Stage, Rimbalzello, Bohemian Rhapsody van Freddie Mercury en beroemd geworden door Queen.
Maar voor de pauze waren het vooral de nummers waarin Maureen kon excelleren. Dat begon al met You raise me up van Graham en Lovland; een nummer dat sterk doet denken aan de traditional Londonderry Air (O Danny Boy). Het werd gevoelig vertolkt door Maureen en subtiel begeleid door het orkest. Het ontlokte een daverend applaus aan de aanwezigen. Ook de nummers Sentimental Journey en Krontjong Rhapsodie werden prachtig gezongen door onze diva en met stijgend enthousiasme begeleid door het orkest. Dat viel op te maken uit het steeds sterker wordende volume van het ensemble. Maar dankzij een goede geluidsversterker kwam Maureen er goed over heen.

Het concert werd geopend met Music for Happiness. Een blijmakertje dat prima werkt, de sfeer was meteen gezet. De programmasamensteller was beslist niet bang om het publiek stevige kost voor te zetten. Behalve Coldplay vertolkten we ook nog Disney Film Favourites, een medley van melodie n van Charles Aznavour, een gepast eerbetoon aan de nog niet zo lang geleden overleden meester van het Franse chanson.
En dan speelden we ook nog Somebody to love, ook best pittig. Maar even heel toepasselijk was het nummer Old and Wise, een nummer dat het publiek op het lijf is geschreven. De toehoorders waren enthousiast en dat lieten ze horen met hun bijval na elk nummer.
En na afloop van het concert, maar nog voor de uitsmijter Rimbalzello, bedankte de organisator van deze middag voor de bewoners van Ruitersbos het orkest hartelijk en hij vroeg meteen of we spoedig weer terug zouden willen komen. Ik denk dat dit wel gaat lukken, het is een geweldig publiek en de ruimte heeft een goede acoustiek.

En zo kwam er een eind aan een inspannend dagje musiceren, want we hadden ook al de ochtendrepetitie gehad. Maar aan de geluidsterkte tijdens de uitvoering te horen hebben de muzikanten een onverwoestbare conditie.

Theo Eijkhoudt



Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Optreden Meersel Dreef mei 2019






foto's Theo Eijkhoudt



Concert in Meersel Dreef mei 2019.

We gaan Europa in! Op de dag van de Europese verkiezingen richt het Orkest Nieuwe Veste Plus de blik ook over de grenzen: we gaan Europa in! Naar Meersel-Dreef helemaal. Onze faam is ons al vooruit gesneld. We strijken neer op een overvol terras bij De Paters van Meersel-Dreef, dit keer op uitnodiging van De Zonnebloem-regio Breda en satellietsteden. Het weer doet er alles aan om het concert te laten slagen en het orkest al helemaal. Er is flink gerepeteerd en we hebben een kwartet solisten gecontracteerd dat de volop aanwezige instrumentale vaardigheid - wat heet: virtuositeit - zal etaleren.

Tussen de dames en heren op leeftijd, rijkelijk voorzien van rollend materieel, koffie en appelflappen nestelt het orkest zich half en half in de volle zon, dan wel in de schaduw van de enorme parasols en treft allerlei voorbereidselen om het concert zo voorspoedig mogelijk te laten verlopen. Dat houdt onder andere in: voor de tweede keer die dag stemmen, nu niet Europees, maar tonaal, de muziekbladen met wasknijpers en ander bindmateriaal vastzetten zodat er niet te vroeg omgebladerd wordt en ook niet de verkeerde kant uit. We hebben onze handen vol aan de instrumenten en we kunnen niet ook nog eens het muziekpapier vasthouden.
Ook al begint het voorseizoen van de vakantie al, de bezetting van het orkest is dusdanig dat we een meer dan voldoende volume kunnen produceren. Aan onze voortreffelijke dirigent, Hans Bloemen, de taak om de geestdrift en windkracht een beetje in toom te houden waar de partituur er om vraagt. We denken dat we daar wel op gelet hebben, maar we horen op de eerstkomende repetitie wel of we de bedoelingen van de orkestleider hebben verwerkelijkt. Het kan altijd nog beter (harder ook, maar dat laatste is beslist niet de bedoeling! Hoewel, we moeten er natuurlijk wel rekening mee houden dat het wat oudere publiek een beetje hardhorend begint te worden.)

Ons optreden was een onderdeel van een heuse bedevaart! Dat is andere koek dan een carnavalsconcert. We hebben echter geen Gregoriaans gespeeld, maar meer een losse en zwierige toon aangeslagen.
We beginnen het programma met Music for Happiness van Gerald Oswald. Niet bepaald kerkmuziek, al zit er een fraai vertolkte gevoelige hobosolo in. En sommige melodie n erin hebben toch een wat verheven sfeertje. Dus toch nog een goede opwarmer voor de bedevaartgangers. Het tweede nummer van het programma, dat maar 3 kwartier mocht duren, doet alle recht aan de plek waar het wordt gespeeld, namelijk een warm en overvol zonnig terras. Wat kun je dan beter spelen dan een medley onder de titel The Best of Charles Aznavour in een arrangement van Ronald Kernen. Aan het applaus te horen valt het enorm in de smaak.
Het derde nummer past goed bij de activiteiten van De Zonnebloem: het heet namelijk Somebody to love van Freddy Mercury (van Queen). Het Zonnebloemwerk is namelijk echt werk uit liefde voor de medemens! Dat kunnen we met deze muziek eens extra onderstrepen. Ook dit nummer valt uitstekend bij het publiek, te horen aan de enthousiaste bijval. Ervan uitgaand dat oud van lijf en leden nog niet per se wil zeggen oud van geest, pakken we nu uit met een echt popnummer Coldplay on Stage, waar door maar liefst met 4 man aan geschreven is. We hebben het nummer al aardig goed in de vingers, en dat laten we dan ook horen! En we krijgen gelijk: het publiek waardeert de muziek hogelijk!

Maar een beetje rekening houden met de wat oudere toehoorders mag toch ook wel. En daarom is het volgende stuk heel toepasselijk Old and Wise van Woolfson en Parsons. Het is een wat rustiger nummer en ook dat wordt gewaardeerd door het publiek. En dat blijkt nog meer het geval te zijn met het voorlaatste nummer: een medley met thema s uit films van Walt Disney. Het is onder het spelen duidelijk merkbaar dat nogal wat mensen melodie n herkennen, te zien aan de gebaren van herkenning en het mee deinen.

Maar we hebben toch die beroemde solisten meegebracht? Waar blijven die? Een goed programmeur bewaart het lekkerste voor het laatst. Zo ook hier. Als klap op de muzikale vuurpijl besluiten we het korte maar fijne concert met Rimbalzello van Abel-Jaroc. En hier kunnen de virtuozen eens laten horen wat ze in hun mars hebben, en dat is heel wat.
En ze oogsten er een daverend en welverdiend applaus mee en het hele orkest een consumptiebon. Voor de volledigheid moet tenslotte vermeld worden dat de foto s bij dit optreden gemaakt zijn door een lieftallige en behulpzame dame uit het publiek. En U kunt zien dat ze er heel goed werk van gemaakt heeft. Waarvoor dank van de webmaster, het orkest en iedereen die de website van het Orkest Nieuwe Veste Plus bezoekt.

23 mei 2019 Theo Eijkhoudt



Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Optreden Kievietsloop maart 2019






Concert in Het Kraaiennest voor BS De Kievitsloop 17 april 2019.

Het Orkest Nieuwe Veste Plus is net Ajax: het speelt het beste in uitwedstrijden. Nu speelt het ensemble eigenlijk alleen maar uitwedstrijden, dus kun je nagaan.
Dit keer waren we uitgenodigd om muzikale opluistering te verlenen aan het muzieksprookje Het Mysterie van het Verdwenen Geluid voor de kinderen van De Kievitsloop in de Haagse Beemden. We mochten daarvoor gebruik maken van een van de zalen van Het Kraaiennest, een Sociaal Cultureel Centrum. Dat betekende dat zowel het orkest als het publiek volop plaats had.

Over het Mysterie hoeven we niet meer uit te weiden, dat is in eerdere verslagen al gedaan. Maar dit keer kunnen we met genoegen constateren dat de kwaliteit van de voorstelling weer een paar graden gestegen was. De kinderen waren super gedisciplineerd, zongen ontzettend goed mee en wisten meer dan voorgaande luisteraartjes. Zo wisten er een paar kinderen zelfs titels te noemen van onderdelen van de Disney Favourites! Ze scoorden hoog met het benoemen van de instrumenten en het stellen van interessante vragen. Ze waren ook braver: niet alleen doordat ze muisstil konden luisteren, maar ook omdat ze nu niet unaniem en keihard Ja! riepen op de vraag of het tovermiddel tegen lastige ouders gebruikt moest worden.

Nu klonk er anderhalf aarzelend geluidje, dat nog niet eens een duidelijk ja was. En er zaten toch echt geen ouders in de zaal. Hooguit een paar grootouders in het orkest, zo bleek na afloop.

En er zat ook weer een aanstormend talent voor dirigent in de zaal, dat het orkest vlekkeloos door het Menuet van Bach leidde. En net als Ajax gisteren, speelde het orkest met inzet en enthousiasme, al liet het af en toe wel een steekje vallen. Maar als goed ingespeeld ensemble werden deze missers prima opgevangen en kwam het ongeschonden uit de muzikale nummers tevoorschijn.
Het spelen voor scholen is een waar genoegen voor het Orkest. En dat genoegen is duidelijk wederzijds!

Theo Eijkhoudt



Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Optreden De Rietvink maart 2019



Foto's Theo Eijkhoudt




Concert in De Rietvink 8 april 2019

Deze nuchtere titel zouden we heel goed kunnen vervangen door De Muzikale Legpuzzel of Een Kleine School met een Groot Hart.
De muzikale legpuzzel als titel slaat op het langdurige passen en meten door man en macht om zowel het ongeveer 40 leden tellende Orkest Nieuwe Veste Plus en een hele stoet lieve en muzikale kinderen met hun leraren en leraressen in het kleine zaaltje een plaatsje te geven.
Zodanig ook nog eens dat alle kinderen ook een onbelemmerd zicht hadden op het scherm waarop de beelden (interactief!) van het muziekspel Het Mysterie van het Verdwenen Geluid werden geprojecteerd. Met veel gesjouw en gepas en gemeet en met het naar het podiumpje verwijzen van slagwerk en trombones lukte het om de zaal zo in te delen dat uiteindelijk iedereen kon blazen, zwaaien, kijken en luisteren. En dat werd traditiegetrouw ook nu weer met hart en ziel en veel enthousiasme gedaan. Vandaar dat we ook als titel Een Kleine School met een Groot Hart boven dit verslag kunnen zetten.

Hoe het muzikale spel Het Mysterie van het Verdwenen Geluid in elkaar steekt en werkt is al eens eerder uitgelegd, omdat we dit programma al eerder in Het Kasteel en de Sint Josephschool hebben uitgevoerd. In verslagen van die concerten wordt het al uit de doeken gedaan. Maar toch is elk optreden weer anders, want geen twee kinderen zijn hetzelfde.
Opvallend aan dit publiek waren de goede discipline waarmee ze alle onderdelen van de muzikale ochtend volgden, de belangstelling voor de demonstratie van de instrumenten, het reageren op de vragen van Lizette en, later in het programma, het uitstekend meezingen van het Toverlied.
Je kunt aan de kinderen horen dat ze goed muziekonderwijs krijgen op hun school. Een grappig moment viel er te beluisteren toen, halverwege het verhaal, het toverboek van Oma tevoorschijn werd gehaald om een oplossing voor het verdwenen geluid te vinden. Lizette las voor: Banden repareren , Nee! riepen enkele kinderen, Groene onderbroeken las Lizette, Nee~! riepen de kinderen weer. Iets tegen lastige ouders , Ja brulde de hele zaal. Uiteindelijk kwam als redmiddel het zingen van het Toverlied uit de bus. En het moet gezegd: de kinderen zongen het fantastisch mee; echt zeer muzikaal.

Dat er muzikale kinderen in het publiek zaten bleek ook nog eens overduidelijk na de vertoning van het muziekspel. Verschillende orkestleden bleven om een en ander over hun instrument te vertellen, het van dichtbij te laten zien en te laten horen. De kinderen vonden het erg interessant en stelden leuke vragen en gaven ook veel antwoorden op de vragen van de orkestleden. Op sommige instrumenten mochten ze ook eens proberen of ze er geluid uit kregen. En wat denk je? Er waren er een paar die substanti le klanken uit de trombone kregen. Ook lukte het een paar kinderen om de lastige embouchure van de dwarsfluit te beheersen en er een bescheiden maar duidelijke toon uit te krijgen. Van de fluitist mochten ze het ook alvast eens proberen op een leeg limonadeflesje. Dat lukte meerdere kinderen heel aardig. Alle kinderen kregen de raad om thuis een leeg flesje te vragen en flink aan het oefenen te gaan.

Het was misschien een beetje een rommelige ochtend door het vele improviseren, maar we zijn er absoluut van overtuigd dat de kinderen een fantastische ochtend hebben gehad. En dan is het voor de orkestleden ook weer een zalige en bevredigende ochtend geweest.

Theo Eijkhoudt

Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



2019 Theo Eijkhoudt





Optreden Het Kasteel maart 2019



Foto's Theo Eijkhoudt


Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Kastelen moet je innemen Concert in Het Kasteel op 21 maart 2019
Jazeker, kastelen moet je innemen, maar dan niet met geweld, maar met muziek. En dat is wat het Orkest Nieuwe Veste Plus op de eerste lentedag van 2019 ging doen in de school Het Kasteel in de Rijnauwenstraat.
Het was even zoeken voor sommigen, omdat er straten in de omgeving waren afgesloten, maar uiteindelijk was iedereen er en werd er voortvarend van start gegaan met Music for Happines van Gerald Oswald. De dirigent vertaalde het voor het jeugdig publiek in Muziek waar je blij van wordt . En zo klonk het ook: het is alsof je de lente hoort losbarsten in de eerste maten van dit stuk. Na het applaus vroeg Hans (de dirigent) of de kinderen er ook blij van geworden waren. Ja dus, was het antwoord.

En het was aan de kinderen te zien. Ze genoten met hun hele lijf en leden. Om de vrolijke stemming vast te houden werd als volgende nummer Rimbalzello van Abel-Jaroc ten gehore gebracht. Ter inleiding werd verteld dat er vier solisten te horen zouden zijn, die zomaar uit het losse handje een stukje op hun instrument zouden fantaseren. Ze zouden erbij gaan staan, zodat de instrumenten ook goed te zien waren. Ook dit nummer viel in goede aarde.
Ter inleiding op de Disney Film Favorites in een arrangement van Johnny Vinson vroeg Hans of de kinderen wel eens naar Disney-films keken. Dat was natuurlijk het geval, dus moesten ze maar eens goed opletten en luisteren of ze bekende liedjes voorbij hoorden komen. En hup, daar ging het orkest er vandoor met de swingende en soms gevoelige melodietjes uit de films.
Aan de reacties van de kinderen tijden het luisteren kon je opmaken dat ze hier en daar best iets herkenden. Maar het bleek toch moeilijker om er de juiste titels bij te weten. Geeft niet, ze hadden weer genoten. En dat gebeurde ook bij het popnummer Coldplay on Stage van Guy Berriman. Maar deze muziek was toch beduidend minder bekend bij deze leeftijdsgroep.

Het begeleidende personeel was er duidelijk meer mee vertrouwd. Alvorens met het slotnummer Het is een nacht van Guus Meeuwis te beginnen, kregen de kinderen eerst klap-les. Hans vertelde dat er in het nummer een plek was waar de kinderen mee mochten klappen. Dat moesten ze maar goed, want de orkestleden waren daar niet zo goed in. Althans volgens Hans. Nu, de kinderen wilden wel en deden dan ook fanatiek en vakkundig mee. En ze genoten met volle teugen. En dat was ook te horen aan het slotapplaus.
Daarna volgde er een pauze.
Na de pauze werd voor een nieuwe groep kinderen gemusiceerd. Nu werd hetzelfde programma uitgebreid met 2 onderdelen uit The Best of Charles Aznavour in een arrangement van Roland Kernen. Opvallend was tijdens dit tweede optreden dat de kinderen meer melodietjes uit de stukken herkenden en ook enthousiaster mee leefden met de muziek. Op de voorste rij zat een groep kinderen met een opvallend goed ritmegevoel, die alle nummers meedeinden en drumden op hun stoelen. Het werkte aanstekelijk op orkest om te zien hoe de kinderen in de muziek opgingen en ervan genoten. Sommige muzikanten waren niet meer te remmen zelfs! En natuurlijk werd er ook fanatiek geklapt met Het is een nacht, zelfs het hele stuk door. Goede leerlingen dus!
Een dankbaar en daverend applaus was de beloning voor een ochtendje muziek maken voor de Kasteelbewoners.

We mogen vast nog wel een keer terug komen.
21 maart 2019 Theo Eijkhoudt





Optreden Josephschool feb. 2019



Foto's Theo Eijkhoudt


Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Het Mysterie van het verdwenen geluid een musical met de kinderen van de St. Josephschool maandag 25 februari 2019

Trouwe fans van het Orkest Nieuwe Veste Plus en lezer(essen)s van de website: U moet niet denken dat dit pas het eerste concert is van het seizoen 20182-19! Nee, het is al het derde. Het eerste was het Kerstconcert op 18 december 2018 en het tweede op 23 januari 2019 in het Kasteel. Maar omdat de vaste correspondent van de website van het ONVP verhinderd was om bij de concerten aanwezig te zijn, waren er ook geen verslagen en fotoreportages van te zien. Maar dat gaan we nu dubbel en dwars goedmaken.

Het Orkest Nieuwe Veste Plus was op uitnodiging van de St. Josephschool van heinde en ver komen opdagen om muzikale ondersteuning te verlenen aan een artistieke ochtend voor de groepen 3 e 4 van genoemde school. De plannen van de school waren grootser en inspirerender dan wij als orkest konden waarmaken, maar er viel nog genoeg te doen voor ons. Allereerst zouden wij het superspannende verhaal van Het Mysterie van het Verdwenen Geluid muzikaal omlijsten, samen met de kinderen die hiervoor in de sportzaal van de school waren verzameld en er al zittend op de vloer een mooie vloerbedekking vormden. Maar een vloerbedekking waar leven en muziek in zat! Er werd met aandacht gekeken en geluisterd naar de muzikanten die hun instrument lieten zien en horen. En de kinderen mochten laten horen of ze de instrumenten ook kenden. Grappig is altijd weer als ze de grote contrabas van Tonny een viool noemen. En gelijk hebben ze nog ook!

Het verhaal ging over een kwade tovenaar die absoluut geen plezier in muziek heeft. Hij haat muziek. Daarom had hij een apparaat gemaakt waarmee hij de klanken van elk instrument kon wegzuigen. Met als gevolg dat de instrumenten geen geluid meer produceerden. Zo viel alle geluid van de muzikanten op een kasteelconcertje weg. En zelfs van een van onze klarinettisten gaf het instrument geen kik meer. Daar moest nodig wat aan gedaan worden. Dankzij een boek met toverspreuken en het enthousiast zingen en spelen van een Toverlied door kinderen en orkest kwam de boze tovenaar tot inkeer en kon er weer volop muziek gemaakt worden. En gelukkig maar, want de kinderen hadden een pracht van een Carnavalslied geleerd en dat werd, al polonaiselopend, enthousiast gezongen.

Het aandeel van het orkest bestond, behalve het begeleiden van het Toverliedje en het Carnavalslied, ook nog in het spelen van een mooie binnenkomer in de vorm van een gedeelte van Coldplay on Stage (Guy Berryman), het Menuet van Bach (paddenstoelenmuziekje uit De Efteling), dit omdat we dachten dat de tovenaar om Bach vroeg (maar hij riep alleen maar: Klassieke muziek, bah! ). En om te laten horen hoe bedroefd we allemaal waren toen alle klanken gestolen waren, speelde het orkest I ll love my love uit de Second Suite van Gustav Holst. Echt een droevig stukje muziek!
Maar toen alles goed was afgelopen was er weer volop ruimte voor vrolijke muziek. Naast het Carnavalslied was dat een potpourri van Disney Film Favorites. Tijdens het muzieksprookje werd er ook nog een spannende scene muzikaal begeleid met een gedeelte uit de filmmuziek bij The Lord of The Rings van Howard Shore. Bij het vertrekken uit de sportzaal speelde het orkest nu de volledige medley van Disney Film Favorites. De kinderen die het laatst vertrokken kregen uiteraard het meest te horen.

Maar we hadden afgesproken dat we in groepjes van enkele muzikanten de klassen langs zouden gaan met het instrument om er nog eens iets van te laten horen en ze van dichtbij te bewonderen. Ik kan niet van alle groepjes vermelden wat hun ervaringen waren, maar in mijn groepje, met Hans, de dirigent, Fien de saxofoniste en ondergetekende met de dwarsfluit ging het er heel gezellig en enthousiast aan toe. Fien en ik vertelden iets over het instrument en lieten wat horen en Hans gaf een workshop dirigeren.

Hij oogstte veel succes met zijn pogingen om, al dirigerend, de kinderen beurtelings hard en zacht en snel en langzaam te laten zingen. Snel en langzaam was beduidend moeilijker, althans van snel terug naar langzaam viel niet altijd mee. Maar er was een groep van de vier de we bezochten die het perfect deed. Muzikanten in de dop! Ondergetekende probeerde bij de kinderen te ontdekken of er toekomstige fluitisten onder aanwezig waren. Hiervoor liet hij ze op een leeg bierflesje blazen om te kijken of ze al iets van een embouchure bezaten. Bij enkelen lukte dat niet onaardig. Fien zal wel geglorieerd hebben toen een van de kinderen opmerkte dat haar instrument van goud was.

Tot slot moeten we het team van de St. Josephschool uitgebreid complimenteren met de goede voorbereiding en begeleiding van deze muzikale happening. Het was een feest om de kinderen te horen zingen en om te ervaren hoe aandachtig ze keken en luisterden. Het was voor ons een plezier om er aanwezig te zijn en we hopen op herhalingen van deze mooie uren.

Theo Eijkhoudt





Optreden in Huize Raffy



Foto's Theo Eijkhoudt


Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert in Huize Raffy juli 2018


Naar de Tropen

Het slotconcert van het seizoen 2017-2018 valt onder de categorie “Knuffelconcerten”. Het heeft plaats in Huize Raffy, een locatie waar we al heel veel jaren komen. Voor ons dus wat je noemt een “thuiswedstrijd”. Zelfs voor onze huidige dirigent is het niet helemaal nieuw meer. Hij heeft ons hier al een keer eerder gedirigeerd, als invaller voor de toen zieke Jan Vos.

Voor veel mensen in het publiek zijn we goede bekenden, al zullen er best al wel veel niet meer bij zijn uit de tijd dat we hier debuteerden. We worden allemaal ouder, en niemand heeft het eeuwig leven. Dat blijkt ook vandaag: het op 2 uur geplande concert is een uur uitgesteld omdat er een overlijden plaats heeft gevonden. We hebben dus alle tijd om ons te installeren, maar we mogen niet stemmen of inspelen, om de begrafenissfeer naast de feesttent niet te verstoren.
Als we eindelijk gaan stemmen wordt dat voortvarend gedaan. De (elektronische) piano geeft de toon aan. Na niet al te lange tijd zitten we allemaal op dezelfde hoogte en kunnen we beginnen. En dat mag wel ook, want we hebben een uitgebreid programma. Onze toehoorders gaan eens goed verwend worden.

We hebben maar liefst 12 nummers op het program staan, waarvan het laatste op veler hartstochtelijk verzoek gebisseerd wordt. Bij sommige nummers zijn we de begeleiders van de als altijd zeer charmant ogende en fantastisch zingende Maureen. Met haar hebben we al meerdere malen in Huize Raffy opgetreden. Als extra begeleider kunnen we ook beschikken over een fantastische pianist die een flinke en artistieke bijdrage aan het concert gaat geven. Beiden hebben ook enkele repetities met het orkest meegemaakt in de balletzaal van De Nieuwe Veste. (zie foto’s).
We openen met de getructe combinatie van Johann Sebastian Bach en Bud Green en consorten, wiens Menuet en de evergreen Sentimental Journey door onze dirigent/lasser vakkundig aan elkaar gelast zijn.
Hier kan Maureen meteen al laten horen wat ze waard is op vocaal en muzikaal gebied. En dat is niet gering! We vervolgen met een muzikale quizz: de dirigent vraagt het publiek wie er melodietjes uit de Gershwin Special herkent, en hoeveel. De winnaar krijgt onze eerste CD. Maar er wordt meteen bij gezegd dat dit nog wel even op zich kan laten wachten. Maar het “onheil” wordt nog even afgewenteld, want er zijn weliswaar veel antwoorden, maar geen enkele goede.
Nadat Gershwin swingend aan de vergetelheid is ontrukt gaan we verder met The Saint’s Hallelujah, ook zo’n muzikaal mixwerkje. Dankzij enkele virtuoze bariton- en andere spelers – die een lastige passage van een andere orkestgroep overnemen – komt ook dit nummer swingend en compleet ten gehore. Niets geen coupures. Het orkest bezit een groeiend zelfvertrouwen, dat mag wel eens geconstateerd worden.

En onze dirigent laat zich helemaal meeslepen door dit zelfvertrouwen, want hij zweept er op het einde van het volgende nummer - A Klezmer Karnival – een adembenemend en halsbrekend hoog tempo uit. En…. ondanks dat vergeten we niet dat we af en toe ook zachtjes moeten spelen en een mooi crescendo neerzetten.
Het applaus is er dan ook naar! Het programma v r de pauze wordt afgesloten met Pirates of the Carribean. Dat is dan onderhand een makke voor ons. In de pauze worden we getrakteerd op een heerlijk fris waterijsje en een drankje aan de bar. Het nadeel van het waterijsje is dan wel weer plakkende vingers en een wat moeizamer embouchure.

Na de pauze vervolgen we met de Cell Phone Suite. De complete – alle 3 telefoontjes komen langs. Het auditorium wordt van te voren eerst deskundig voorgelicht door de dirigent.
En dan is de beurt weer aan de zangsoliste, die “Het is een nacht vertolkt”, enthousiast bijgestaan door het orkest, dat swingt alsof ze twintigers zijn. En wie weet – zijn ze het mentaal ook wel!
Na al die muzikale hectiek nemen we even gas terug met het melodische nummer Only Time, om daarna met Coldplay On Stage weer flink door de muzikale bochten te scheuren. Maar daarna wordt het programma ineens veel lyrischer en gevoeliger. Samen met de pianist en het orkest vertolkt Maureen op onnavolgbare wijze het lied “Think of Me” uit de musical “Phantom of the Opera”. Echt, heel ontroerend.

Maar ja, we zitten in Huize Raffy en wat moet er dan absoluut gespeeld worden? Juist ja, de Krontjong Rhapsodie. Ook hier is Maureen weer de soliste. Maar ze wordt al snel gesecondeerd door een al even enthousiast en mooi meezingende dame uit het publiek. Succes verzekerd! En natuurlijk moet dit nummer, na enig aandringen uit het publiek herhaald worden. Het levert ons de betiteling “engeltjes” op. Dus nog maar eens, en even enthousiast en soms gevoelig passeren weer de liedjes uit een nostalgisch verleden in en uit Nederlands-Indi , zoals dat toen nog zo heette.

Het applaus liet horen hoezeer de mensen in Huize Raffy ons optreden hebben gewaardeerd. En de dirigent draaide zich onder het applaus om naar de spelers en zei: “Ik ben best trots op jullie”. Waarop hij als antwoord kreeg: “En wij zijn blij met jou!”

En volgend jaar komen we zeker weer terug in deze in meerdere opzichten warme ambiance.

Theo Eijkhoudt 6 juli 2018

Dankwoord huize Raffy.

U allen hartelijk dank voor het prachtige optreden, maar het was zo indrukwekkend!
Onze directeur kwam een paar keer kijken en riep steeds: "Mooi, schitterend, prachtig!". Hij was zelf ook verbaasd. Ik vond het zelf ook echt geweldig!

HARTELIJK DANK!

Ria van Ingen.





Optreden met Tai Chi groep juni 2018



Foto's Theo Eijkhoudt


Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert met Tai Chi groep 2018


Nou, dan zwaait er wat voor ons….

Concert in de Natuurtuin Wolfslaar: dinsdag 26 juni 2018

Het Orkest Nieuwe Veste Plus heeft zo zijn tradities. Een ervan is het jaarlijkse optreden in de Natuurtuin Wolfslaar. Dat is een initiatief van de Tai-Chigroep. Op hun uitnodiging luisteren wij muzikaal hun dagje uit op. Nu, het weer was er echt naar. Volop zon en ook een koel windje. Handig om dan wasknijpers mee te nemen om te voorkomen dat de bladzijden sneller omgeslagen worden dan we kunnen spelen.

Dankzij de goede samenwerking met Harmonie Constantia uit Ulvenhout konden de musici zittend spelen. Er zijn orkesten en orkestjes die staande spelen, maar daar zitten we niet mee. We staan erop dat we kunnen zitten. Ook dank aan de logistieke dienst die voor het vervoer van het meubilair zorgde. En dank aan de koffie en thee leveranciers en, niet te vergeten, de overheerlijke, zelfgebakken koek. Voor we ook maar n noot gespeeld hadden, was de stemming al opperbest. Daar dacht onze dirigent, Hans Bloemen, overigens anders over. Want die ging nog eens uitgebreid staan stemmen met alle spelers. Gelukkig dat er ook nog even ingespeeld werd, zo kon de fotograaf in vaste dienst zijn fluit even aan de wilgen hangen en nog wat overzichtsfoto’s maken.

Ondertussen druppelden onze gastvrouwen en luisteraars ook binnen en beklommen al dan niet soepel de levensgevaarlijk hoge ringen van het amfitheater. Maar lenig gebleven door de tai-chioefeningen lukte het allemaal prima. En toen was het tijd om te gaan spelen.

We openden met het trucennummer van de dirigent: de aan elkaar gelaste nummers het menuet van Bach en Sentimental journey. Dat hadden we al meerdere keren gespeeld, dus de overgang verliep heel soepeltjes. Tijdens Sentimental Journey werd vergenoegd meegezongen door mensen uit het publiek.
Voor we aan het tweede nummer begonnen, loofde de dirigent onze eerste cd als prijs uit aan degene die alle melodie n herkende uit de Gershwin Special. Verder dan n titel (Porgy and Bess) kwam men niet, wat voor ons gelukkig was. Onze eerste cd is namelijk nog (lang) niet klaar.
Omdat het zo zonnig was en we ervoor op moesten passen niet oververhit te raken, hadden we ook een afkoelingsnummer ingelast: Coldplay on Stage. Best een lastig nummer, maar we kwamen er mee weg en oogstten een warm applaus. En omdat we met dit nummer toch wat in ruiger sferen waren beland, konden we ook wel met de Pirates of The Caribbean in zee gaan. Het orkest heeft best al goede zeebenen opgedaan in al die keren dat we het gerepeteerd en uitgevoerd hebben, dus we kwamen allemaal behouden in de haven aan: niemand overboord geslagen.

Waarschijnlijk vanwege tijdgebrek, maar misschien ook wel door de onuitsprekelijke drukfouten van het voorlaatste nummer, sloegen we dat over en begonnen we ter afsluiting aan het “klapstuk” van het concert Only Time van Enya.
En dat is het stuk waarvoor het publiek “in de benen” moet, want ze gaan dan een nummertje zwaaien en buigen en strekken waar onze dirigent niet aan kan tippen. En men deed het zo sierlijk en ingetogen dat het diepe indruk op de orkestleden maakte, want de fraaie muziek van Only Time heeft volgens mij nog nooit zo mooi en genuanceerd geklonken.
Hulde aan het orkest en de inspirerende zwaaiers (de dirigent incluis).

Theo Eijkhoudt 26 juni 2018





Optreden Huize Breedonk 2018



Foto's Theo Eijkhoudt


Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert in Huize Breedonk


Een druk dagje (en warm)

Het Concert In Huize Breedonk op woensdag 6 juni 2018.

Het Orkest Nieuwe Veste Plus maakt soms dagen waar een professioneel symfonieorkest mee kan concurreren. Vandaag was het zo’n dag. We begonnen met onze reguliere repetitie om 10 uur in de balletzaal van de Nieuwe Veste. Er werden heel wat puntjes op veel i ’s gezet. Een en ander had wel wat voeten in de aarde omdat er wat verschuivingen in de bemanning van de instrumentgroepen had plaatsgevonden. Een van de trompettisten speelt nu altsaxofoon. Een alleskunner! Maar met het concert van de komende middag in het vooruitzicht waren we best bereid om ons beste beentje voor te zetten. Gelukkig was er de vaste en gezellige koffiepauze om even op adem te komen. En daarna werd er weer stevig geoefend op lastige en onzekere passages. Nou, je blaast zo anderhalf uur weg! Hopelijk was de pauze van 2 uur genoeg om op adem en krachten te komen. En om – als dat nog nodig mocht zijn – zich om te kleden in zomers gala, zwart-wit.

Om half twee moesten we aanwezig zijn. We konden meteen aan de gang, want Huize Breedonk zit krap in het personeel. Of we dus zelf de stoelen klaar wilden zetten. Nou, dat wilden we misschien niet, maar we deden het toch wel. We weten zelf ook het beste hoe de opstelling van het orkest is. En daarna konden we alvast gaan stemmen. Onze dirigent Hans zou dan later nog wel even de boel haarfijn afstemmen.

Het ondertussen binnendruppelende publiek kon alvast een voorproefje krijgen, omdat Hans ons een stukje Only Time liet spelen om de totaalklank te kunnen beoordelen. Het eerste deel van het concert begon met het officieel opkomen van de dirigent. Ja, we stellen een beetje stijl wel op prijs. We zijn niet zomaar een orkest! Vervolgens leidde Hans de stukken telkens in op een manier die de toehoorders meteen goed bij de te spelen nummers betrok, dirigeerde ons dan met enthousiaste en duidelijke gebaren en moesten wij ons van onze beste kant laten horen.

De nummers die we voor de pauze speelden waren:
- h t Menuet van Bach, door de dirigent vakkundig aan Sentimental Journey gelast. Hiermee werd het thema van het concert “Tijdreizen” meteen duidelijk in de grondverf gezet. Bach stierf zo’n 250 jaar geleden en Sentimental Journey dateert van ongeveer halverwege de vorige eeuw.
- Eenzelfde constructie zit in het volgende nummer The Saints’ Hallelujah. Een even beroemde tijdgenoot van Bach – Georg Friedrich H ndel – werd gekoppeld aan een negro-spiritual. Maar nu had de arrangeur, Luther Henderson, de koppeling gemaakt tussen het Hallelujah uit The Messiah en O when the Saints, go marching in. Aan de reacties van mensen in het publiek kon je zien en horen dat er bekende melodie n voorbij kwamen.

– Met de Krontjong Rhapsodie verplaatsten we het publiek niet alleen in de tijd (het koloniale tijdperk), maar ook over de wereldbol, namelijk naar Indonesia, of zoals het toen heette: Nederlands-Indi . Zo te horen en te zien ook bekende muziek voor velen onder de toehoorders.
- Van Indonesia naar de Verenigde Staten is een kwestie van seconden: een ruimtelijke reis dus weer. Maar ook een beetje een tijdreis, want Gerswhin is ook niet meer van gisteren. We speelden een selectie van melodie n die hem onsterfelijke roem hebben bezorgd. Een nummer uit de opera Porgy and Bess en nog wat musical en musichall evergreens. - Hans nam even de tijd om de technische en muzikale grapjes van de nu volgende Cell Phone Suite van Suzanne Welters uit te leggen. Hetgeen goed over kwam. Vooral omdat er een Kia bezitster in de zaal zat. We speelden de nummers Sam Sung a Song en No Kia on The Road Again. De luisteraars konden deze muziek zeer waarderen.

En toen was er welkome pauze waarin we een kopje thee of koffie konden drinken.
Hierna begonnen we met frisse moed aan het tweede deel, dat geopend werd met Pirates of The Carribean. Voor de meeste toehoorders onbekende muziek, hoewel iemand wist dat Johnny Depp in de films meespeelde.
Verder reizend kwamen we in Oost-Europa terecht, waar een bloeiende klezmercultuur heerst, of toch zeker heerste. We speelden muziek waar die vrolijkheid vermengd met weemoed en Weltschmerz duidelijk herkenbaar was: A Klezmer Karnival. Het werd in een knap opzwepend tempo gespeeld, maar het einde werd glorieus gehaald: Hoi!
- Met Only Time van Enya konden we weer even op adem komen om daarna weer in een hogere versnelling te schakelen met Guus Meeuwis’ “Het is een nacht”. Of het erg bekend was bij het publiek is niet duidelijk, dat ze het mooi vonden en ervan genoten hebben was te horen aan het gulle applaus.
- Als uitsmijter hadden we “Coldplay On Stage”, ook een selectie van bekende en populaire songs van Guy Berrymann en compagnons. Ook niet direct muziek waar onze toehoorders vertrouwd mee zijn. Maar het enthousiasme dat uit het orkest op klonk bracht toch wel de handen welgemeend op elkaar. En we werden meteen weer voor het volgend jaar uitgenodigd. Nou, wij zien dat ook wel zitten met zo’n fijn publiek en in zo’n gezellige ambiance.

Theo Eijkhoudt 6 juni 2018





Optreden Franciscuskerk met koor mei 2018



Foto's Theo Eijkhoudt


Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert in de Franciscuskerk – 27 mei 2018 Seniorenkoor en ONVP




“Hoe warm het was en hoe ver”, verzuchtte Nicolaas Beets ooit.

Welnu, warm was het beslist voor iedereen, ver voor een enkeling. Maar, “wij komen te samen onder het sterrenblinken, een lied moet weerklinken…”. En daar zorgde het Seniorenkoor met hart en ziel en zeer welluidende stemmen voor. Echte stralende sterren. Het koor neemt af in aantal zangers, maar de kwaliteit heeft daar allerminst onder te lijden.
Integendeel, het was volgens mij, en velen met mij, een van de beste uitvoeringen die ze lieten horen. De royale akoestiek van de kerk droeg er zeker aan bij. Maar een goede akoestiek kan ook mindere prestaties benadrukken. Hier was echter sprake van een topoptreden. Daarom is het zo jammer om te moeten horen dat het koor er mee gaat stoppen. Er is te weinig aanwas van nieuwe leden. Maar, wie weet, helpt deze aankondiging misschien toch wel weer zangliefhebbers over de drempel. Met name de mannenstemmen kunnen heel veel versterking gebruiken.

De dames zongen prachtig en krachtig, maar de balans was kwijt door de onderbezetting van tenoren en bassen. Laten we hopen dat dit koor onder de bezielende en zeer deskundig leiding en begeleiding van Piet Loose, dirigent, zijn luisterrijke bestaan mag voortzetten.
Het koor trad afwisselend op met het orkest van de muziekschool Nieuwe Veste Breda onder leiding van Hans Bloemen, de opvolger van Jan Vos, en over dit optreden gaat het nu volgende verslag. Het program had als thema “tijdreizen”. Dit hield in dat we zowel in de tijd op en neer gingen als heen en weer over de aardbol.

Geopend werd, rustig en ingetogen, met Only Time van de popgroep Ennya. Niet erg nieuw meer, maar zeker niet zo oud als h t Menuet van J.S. Bach, onder meer bekend als de paddenstoelenmuziek in De Efteling. Onze dirigent had er een geintje mee uitgehaald: de laatste maten werden gedeeltelijk herhaald (met stilzwijgend verlof van de oude Johann), maar vlak voor het einde werd een akkoord in de wachtstand gezet (een fermate) en daarna werd soepel overgeschakeld naar Sentimental Journey van Green, Brown (kleurrijk!) en Homer. De wissel werd zonder ontsporen genomen. En weer werd er een afslag genomen, nu in de ruimte want we besloten de eerste helft van ons optreden met de Krontjong Rhapsodie van Jan van Heekum. Of het nu de warmte was, waardoor transpiratievocht rond de lippen de embouchure nadelig be nvloedde, maar we misten op sommige momenten de gave sound van de trompetten.
Na de pauze was het eerst weer de beurt aan het koor, waarna wij weer een stuk speelden waarin soepel geschakeld werd tussen enkele eeuwen muziekgeschiedenis. Dat gebeurde in het nummer “The Saints’ Hallelujah.
Het Hallelujah kwam uit het beroemde koor uit de Messiah van H ndel en de Saints uit een Negro spirtual. Beide melodie n waren deskundig aan elkaar gekoppeld door Luther Henderson. En ze werden ook redelijk soepel en smeu g ten gehore gebracht door het orkest.
Hans Bloemen was niet alleen de dirigent maar ook de spreekstalmeester: hij kondigde de nummers aan en leidde ze ook in. Met het nu volgende Cell Phone Suite van Suzanne Welters kon hij zijn hart ophalen. Het publiek was jong en bij de tijd genoeg om de woordgrapjes van de nummers Sam Sung A Song en No Kia On The Road Again te snappen en te waarderen. En ook om de ringtones van de Samsung- en Nokiamobieltjes te herkennen. Succes en applaus verzekerd!

En toen werd het even zweten met het vrij lange en pittige stuk A Klezmer Karnival. Dit werk van Philip Sparks kent wat melancholieke en rustige momenten, maar is vooral opzwepend en dansant. En dat met die tropische temperaturen!
Tot slot zocht het orkest wat verkoeling in de vorm van een zeereis. Maar ja, als je dan aanmonstert op een piratenschip kun je er donder op zeggen dat het er toch weer heet aan toe zal gaan. En dat deed het ook in de selectie melodie n uit de filmmuziek bij Pirates of the Caribbean in een arrangement van Ted Ricketts uit de muziek van Klaus Badelt.

Het was een prima uitsmijter en die kwam er als zodanig ook uit. En daarmee oogstten we weer een royaal applaus en hielden een tevreden gevoel aan het optreden over. Wat er mis ging horen we dan woensdag wel weer.

Theo Eijkhoudt 29 mei 2018

Via onderstaande link ziet u meer foto's en filmpjes van dit optreden.

nog meer foto's en filmpjes





Optreden Volckaert april 2018



Foto's Theo Eijkhoudt/ea


Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Met volle longen naar Dongen.




Het derde concert van deze jaargang vindt voor ons plaats op een nieuwe locatie: Huize “Volckaert” in Dongen. Tjonge, wat een imposant gebouw. Zowel in de hoogte als in de breedte. En daar zullen wij ons van onze beste kant laten horen. We gaan de pluspunten maar eens op een rij zetten.

- Wat een prachtige akoestiek levert de ruimte op. Veel steen en glas, maar ook volop de ruimte om het geluid “kwijt” te kunnen. Je kunt er elkaar goed horen en dat is wel heel belangrijk om een goede orkestklank voort te brengen.
- Wat een fijn en enthousiast publiek! Dat speelt ook heel lekker. - Wat een heerlijk duidelijke en goed zichtbare slag heeft de dirigent en wat een overzicht heeft hij over de partituur. Heel behulpzaam voor ons om je weg te vinden in de vaak niet zo eenvoudige partijen en om in het spoor te blijven. - En wat een leuk repertoire, al zijn niet alle stukken even makkelijk! Zijn er nog minputjes te vermelden? Amper. Sommige stoelen zijn wat wiebelig en ook sommige passages klonken best wat wiebelig en ongemakkelijk. Waar we in onze beginjaren dan onherroepelijk de weg kwijt raakten en terug naar af moesten, presteren we het nu toch maar om eensgezind het einde te halen, al kon het voor een enkele speler een enkele keer niet vroeg genoeg komen; die liep alvast een tel voor de troepen uit. Wat hebben we de luisteraars te bieden?

1. We beginnen met The Saints’ Hallelujah, in een arrangement van Luther Henderson. Het is een grappige mix van O when the saints, go marching in en het Hallelujah uit de Messiah van H ndel. Een heerlijk swingende binnenkomer. De sfeer is meteen gezet. Maar die sfeer wordt niet direct gecontinueerd.

Het tweede stuk Forgotten World van Kevin Houben klinkt als muziek bij een science fictionfilm die zich ergens ver weg in het onherbergzaam heelal afspeelt. Zo’n beetje als een oersoep waar na lange tijd hier en daar herkenbare melodie n uit opklinken. Pas ver tegen het einde klaart de lucht op en sluit het stuk in stralend majeur af.

3. Maar de vrolijke tonen van het begin komen weer volop terug in de Gerswhin Special, met uiteraard wijsjes uit de composities van deze helaas zo vroeg gestorven Amerikaanse componist. Porgy and Bess komt langs en nog heel wat dansmuziek in een mooi big bandarrangement.

4. Sentimental Journey van Bud Green en anderen, wordt door onze dirigent, die blijkt geeft van ook een goede spreekstalmeester te zijn, aangekondigd als een nummer dat bij dit publiek best wel herinneringen op zal roepen en zeker in goede aarde zal vallen. Hetgeen ook gebeurt, aan het applaus te horen.

5. Cell Phone Suite van Suzanne Welters is het stuk waarmee de eerste helft van het concert wordt afgesloten. Een humoristisch stuk muziek, zowel wat de titels betreft als ook de composities van deze driedelige suite. Hans Bloemen, de dirigent, probeert het auditorium de lol van dat alles te laten inzien, maar gezien de hoge leeftijd van veel toehoorders zal een en ander wel Abacadabra voor ze zijn. Maar de muziek klinkt er niet minder vrolijk door.

In de pauze kunnen de orkestleden de dorstige kelen smeren aan de bar in de centrale hal. Goed voor de embouchure. Na de pauze vervolgen we het pittige programma met het tegelijk vrolijke en melancholieke

6. Klezmer Karnival van Philip Sparks. Een fanatieke rolstoeldanser ziet zijn kans schoon en vult in zijn rolstoel de ruimte achter de dirigent op met tamelijk woeste bewegingen en rijpatronen. Hans moest af en toe achter zich kijken of het allemaal wel veilig voor hem was. Of was het om de muziek op de choreografie af te stemmen? De climax aan het einde, vooral veroorzaakt door het steeds hoger opgevoerde tempo, lokte een stormachtig applaus uit. Vergis ik me, of klonk het “Hoi!” waarmee het stuk besluit heel erg opgelucht?

7. The Lord of the Rings. Filmmuziek heeft het Orkest Nieuwe Veste Plus ook op het repertoire, getuige het nu volgende nummer: een selectie melodie n uit de trilogie naar het beroemde epos van Tolkien. Het is geen eenvoudige muziek, vooral door de vele maat- en tempowisselingen en we hebben ons er suf op gerepeteerd. Maar Hans durft het aan de selectie helemaal uit te spelen. En we halen het einde, zij het misschien niet helemaal ongeschonden hier en daar. Zelf heb ik last van een slechte lipspanning, het gevolg van anderhalve griep en een bronchitis. Met name de lange pianissimo noten lukken maar ten dele. We hebben echter een stuk om ons mee te revancheren, ook filmmuziek. Nu uit

8. The Pirates of the Caribbean. Een selectie van zeer pakkende melodie n, samengesteld door arrangeur Ted Ricketts. De spannende muziek is van Klaus Badelt. Het stuk biedt een mooie afwisseling van lyrische en spannende, dreigende klanken. Het valt bij het publiek zeer goed in smaak. Met het volgende stuk blijven we dichter bij huis. Het is van de onvolprezen Guus Meeuwis en getiteld:

9. Het is een nacht. En nu mag het publiek meedoen. Er moet een stukje alleen maar in de handen geklapt worden. We oefenen even met de toehoorders en daarna gaat het los. En er wordt enthousiast mee geklapt. Men gaat zelfs gewoon door als de passage alweer voorbij. En geef ze eens ongelijk, het gaat net zo lekker!

We bieden de bewoners van de Volckaert een royaal program, maar ook aan royale programma’s komt eens een einde. En dat einde komt met nummer 10 van het programma Coldplay on stage. Terecht vermoedt de dirigent dat deze muziek niet alle dagen op het programma staat van de bewoners. Het is nogal eigentijds. Maar, zo zegt hij eerlijk, zelf vindt hij het heel mooie muziek en daarom gaan we het nu spelen als uitsmijter.

Nou, de muziek uit de nummers van deze band, gearrangeerd door Michael Brown maakt dat helemaal waar. Vooral omdat de laatste melodie in deze medley “Viva la Vida” heet. En zo klinkt het ook! En aan het applaus te horen valt ook deze moderne muziek goed bij het publiek. Nu ja, ze hebben kunnen zien en horen hoe zeer iedereen er zijn/haar best op heeft gedaan.
We hopen allemaal dat de dirigent net zo tevreden is als de meesten (iedereen) van de spelers . Op naar het volgende concert! Theo Eijkhoudt





Repetitie 28 maart 2018



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Lang niets van ons gehoord of gelezen!




Ja, dat kan kloppen.
Maar het Orkest Nieuwe Veste Plus bestaat nog steeds en is onder de nieuwe dirigent Hans Bloemen aan een fris nieuw seizoen begonnen. En nu dit geschreven wordt zijn er al twee concerten gegeven in het seizoen 17-18. Maar de vaste correspondent van dit eminente orkest heeft beide concerten gemist en kan er dus niets zinnigs over meedelen.

Het eerste concert was het kerstconcert in de Grote Kerk in Breda op 10 december 2017. Juist, die zondag dat het zo sneeuwde. Het orkest trad in afgeslankte vorm op en deed zijn uiterste best om er iets moois van te maken, hetgeen met de onevenwichtige balans, tengevolge van het ontbreken van veel muzikanten, niet altijd lukte. Het tweede concert was in de school Het Kasteel. Ook daar was de verslaggever niet bij aanwezig, nu door familieomstandigheden. Maar van horen zeggen weet hij dat het een goed optreden was, waarvan akte!
En nu kan er weer uit de eerste hand nieuws gemeld worden over het reilen en zeilen van de verrichtingen van een van de meest enthousiaste ensembles in Nederland. Dit keer was het een gewone repetitie. Hoewel: gewoon zijn de repetities nooit. Er valt zoveel te leren dat het iedere keer weer een avontuur en een belevenis is.

Maar U begrijpt wel: verslaglegging van repetities is niet de bedoeling, of het moet een bijzondere repetitie zijn. En dat was het deze keer op woensdag 28 maart. Het was een repetitie met publiek. En waar menig beroepsorkest stinkend jaloers op zal zijn: het was een zeer jong publiek.
De repetitieruimte stroomde vol met peuters en hun begeleiders. Die wilden wel eens echte muziek horen en zien hoe die muziek gemaakt werd en waarmee. En dan kom je bij het Orkest Nieuwe Veste Plus ogen en oren en tijd te kort!

En, vooruitziend als we zijn, werd meteen al eens uitgeprobeerd of er een aanstormend talent voor de dirigentenfunctie in het vat zat. En die waren er zeker! Hans, de vaste dirigent, kan nu met een gerust hart zijn griepje rustig uitzieken, zijn opvolgers staan al te trappelen om het stokje over te nemen. Zie de foto’s.

En nu maar hopen dat er te zijner tijd ook nieuwe orkestleden uit de groep bezoekers zullen binnenstromen!

Theo Eijkhoudt





Afscheid van dirigentschap Jan Vos



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Dit is het ei-hen-de…… (maar doet geen deur dicht)

Jan Vos neemt afscheid als dirigent van het Orkest Nieuwe Veste Plus




Partir, c’est mourir un peu.
We wisten dat het er aan zat te komen, en nu is het zover: Jan Vos neemt afscheid van “zijn” orkest. Want dat is niets teveel gezegd.
Twintig jaar lang heeft hij voor het Orkest Nieuwe Veste Plus gestaan. Hoewel…., helemaal waar is dit niet. Noodgedwongen heeft hij zich een paar maal moeten laten vervangen. Maar dat was pure fysieke overmacht, van hem had het niet gehoeven! En ook heeft hij het orkest aan zichzelf over gelaten tijdens enkele concerten. Maar dat was dan weer een demonstratie van: “Kijk eens hoe goed die jongens en meisjes het zonder mij kunnen!”

Want bescheiden is Jan altijd geweest, helemaal geen macho-dirigent als Herbert von Karajan of George Szell, om maar eens een paar muzikale evenknie n van hem te noemen. Maar dat kon ook alleen maar dankzij onze voortreffelijke slagwerker, die als een soort muzikaal vliegwiel de orkestmotor solide laat draaien.
Twintig jaar staat Jan dus voor het orkest – en wat is er in die tijd veel gebeurd! Hij breidde het repertoire uit met muziekstukken die er bij het publiek in gingen als zoete koek: filmmuziek van Mancini, John Williams, Enrico Morricone, uit de Pirates of the Caribbean, Harry Potter, The Lord of the Rings, The Lion King. Musicalmedleys uit The Fiddler on the Roof, Mary Poppins. Maar ook volksmuziek uit Rusland, Schotland, Ierland, Klezmer, Franse chansons, Boheemse polka’s en Hongaarse marsen tierelierden uit de instrumenten.
En niet te vergeten Latijns-Amerikaanse (zwoele) klanken en pittige Spaanse pepers. Hij heeft ontegenzeglijk een rijk en gevarieerd repertoire ingestudeerd en met ons uitgevoerd en dit altijd tot groot enthousiasme van het talrijke publiek. We traden onder zijn leiding op in scholen (Het Kievitsnest, de St. Jozefschool en voor de Montessorischool), in verzorgings- en verpleeghuizen (Elizabeth, Aeneas en Huize Raffy) en ook in de open lucht, zoals De Efteling, Natuurtuin Wolfslaar, Landgoed Wolfslaar, Grimhuijsenpark en in het buitenland “bij de paters” in Meersel-Dreef en zelfs in de Zoo in Antwerpen.
En dan hebben we ook nog een tijd meegedaan met gezamenlijke optredens tijdens regionale seniorenorkestdagen (in Teteringen, Prinsenbeek en Waspik) en spelen we nog steeds samen tijdens het jaarlijkse concert samen met het Seniorenkoor van de Nieuwe Veste. En mogelijk vergeet ik nog wel wat andere altijd bijzondere optredens.

Maar het meest bijzondere en gedenkwaardige optreden heeft toch wel vandaag, woensdag 12 juli 2017 plaats in onze thuisbasis Muziekschool De Nieuwe Veste. Dit keer worden de stoelen en lessenaars in de concertzaal klaargezet. Voor minder doen we het niet voor Jan. Maar voor het zover was, moest er heel wat geregeld, georganiseerd en overlegd worden door een feestcommissie bestaande uit enkele orkestleden. En die hebben een staaltje van perfect plannen en uitvoeren laten zien! Tot op de dag van het optreden moet er nog achter de vodden van personeelsleden van de Muziekschool gezeten worden.

Het programma voorziet in optredens van diverse orkestgroepen die een speciaal nummer of meerdere nummers ten gehore brengen voor Jan Vos, die geheel tegen zijn gewoonte in, nu in het publiek zit. Achtereenvolgens treden de bespelers van het “zwaar koper” op met enkele sonore nummers, waarvan het eerste nummer bekend is uit het traditionele “Last night of the Proms” in Engeland. Wel een beetje toepasselijk voor Jan. Dit is namelijk z jn last day of the proms. Verder treden nog op de klarinettengroep met een bewerking van het middendeel uit Mozarts klarinetconcert, de saxofoons en een grote groep uit het orkest met een bewerking van “An die Musik” van Schubert, gearrangeerd door het Nederlands Blazersensemble. Inleidingen en aankondigingen en een openingstoespraak worden welsprekend en met humor verzorgd door hobo st Kees.

Het programma vervolgt met een laatste optreden van het gehele orkest onder leiding van de dirigent die het ensemble heeft gemaakt tot wat het nu is, Jan Vos. We spelen “Sentimental Journey” dat je kunt beschouwen als onze muzikale mascotte. Vervolgens “Music for Happiness”, volgens Jan zelf een zeer toepasselijk stuk voor deze gelegenheid. Al is het wel happiness met een donker randje… “partir, c’est mourir un peu”: echt wel! Als derde werk spelen een “Gerswhin-special”. Niet helemaal, alleen tot zover we het ingestudeerd hebben.
De rest mag Hans ons aanleren, zoals Jan opmerkt. En het optreden onder Jan wordt afgesloten met Ol Ol Fiesta: Jan blijft vrolijk en optimistisch zo te zien en te horen. Het stuk sprankelt en schittert en iedere muzikant legt er de hele ziel en zaligheid in, wederom helemaal ge nspireerd en aangevuurd door onze slagwerker. En dan is er een bijzonder en gedenkwaardig moment: Jan geeft het Orkest Nieuwe Veste over aan zijn opvolger Hans Bloemen. Die heeft met ons The Saints’ Hallelujah ingestudeerd. En dat voeren we dan ook uit als muzikale huldiging voor Jan.

Dan volgen er nog enkele toespraakjes: Jan Vos spreekt orkest en aanwezigen toe, iemand van directie van De Nieuwe Veste memoreert Jans grote verdienste voor de muziek en zijn grote representatieve waarde voor de muziekschool, zijn humor, warme menselijkheid en grote collegialiteit en overhandigt hem een grote bos bloemen (door het orkest gekocht!).
Dan komen er nog enkele toegiften. Felix op euphonium en Kees op hobo spelen nog een vrij modern stuk van een Nederlandse componist, die niet oud is geworden, zoals Felix opmerkt en waar hij met de nodige humor aan toevoegt dat het publiek na afloop van het stuk mag bepalen of het erg is dat hij zo vroeg gestorven is.
En tot slot van het concert ontpopt onze trombonist Piet zich als dirigent. Onder zijn leiding speelt het orkest “Lang zij leven”en “Hij leve lang” uit de medley feestliederen, die we altijd spelen als er iemand van het orkest jarig is (en trakteert natuurlijk!). We hebben nooit geweten dat Piet zo goed kan dirigeren. Trouwens ook Carolien Swart kan er wat van. Die dirigeerde twee van de kleine groepen en het grotere ensemble dat “An die Musik” uitvoerde.


Na het offici le gedeelte volgt er nog een uiterst gezellig samenzijn in Het Leescaf van de Nieuwe Veste. Daar worden nog cadeaus overhandigd met korte toespraakjes erbij. En dan kan men zich tegoed doen aan de lekkere lunch en een drankje en bijpraten met collega’s en oud-collega’s van het orkest.

Theo Eijkhoudt 12 juli 2017





Concert in Huize Raffy 2017



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Het hoogtepunt van onze tournee in Huize Raffy



Het eind- en hoogtepunt van onze twee maanden durende tournee, waarin we 7 concerten gaven is er een uit de categorie “knuffelconcerten”. Vandaag, donderdag 6 juli 2017, tijgen we naar Huize Raffy, waar we al jaren kind aan huis zijn. En waar de concerten een hoog interactief karakter hebben: er wordt enthousiast gereageerd op de aankondigingen van de titels (vooral als het woord ‘Krontjong’ valt), nog enthousiaster wordt er meegezongen en net als in De Efteling het jonge publiek naar hartenlust op de muziek danst, wordt hier meestal ook door het wat oudere publiek meegedanst.

Maar dit concert is ook een hoogtepunt door het optreden van een beeldschone zangeres met een al even beeldschone stem. Zij is de dochter van de in Huize Raffy wonende ouders met Indonesisch bloed. Wie kun je dan beter de liederen uit de Krontjong Rhapsodie van Jan van Beekum laten vertolken? Dat doet ze dan ook met verve en een stralende stem, waarmee ze even gemakkelijk in het borstregister als met de kopstem zingt.
Dankzij een goede elektronische versterking komt ze met gemak boven het orkest uit. En dat wil wat zeggen, want als de musici enthousiast worden zijn ze niet meer te houden. En enthousiast zijn ze, ondanks de nogal hoge temperaturen in de feesttent. Behalve de bewoners van Huize Raffy tellen we dit keer ook een flink aantal bewoners van een ander verzorgingshuis onder onze toehoorders. En dan heeft dit concert n g een bijzonder karakter: het is het laatste concert onder de offici le leiding van onze dirigent Jan Vos.

Het wordt een waardig afscheidsconcert: een gastpianist en een zangsoliste versterken de muzikale gelederen van het Orkest Nieuwe Verste Plus dat dankzij de toewijding, het geduld en het muzikantschap van Jan Vos tot een fijn en ook gezellig muziekensemble is uitgegroeid. Daar komen we nog op terug!
Natuurlijk staat de Krontjong Rhapsodie van Jan van Beekum op het program: het wordt twee keer uitgevoerd met onze zangeres als leadsinger en smaakmaker. Het publiek zingt hartstochtelijk mee al wordt er dit keer niet zo veel gedanst. Dat zal wel door de hoge temperatuur in de feesttent komen. Maar onze zangeres heeft ook al aan het begin van het concert haar fraaie stem laten horen in het good old Sentimental Journey van het componistencollectief Green, Brown (het lijkt wel een kleurplaat) en Horner.
Daarna volgen de nummers die de dag tevoren ook in De Efteling klonken (zie verslag 5 juli 2017) tot aan de pauze in ongewijzigde volgorde. Maar vanaf mijn plaats, dicht tegen het publiek aan, te horen wordt er bij heel wat nummers fragmenten meegezongen, al zal de tekst wel uit vrije expressie zijn geboren. Natuurlijk niet bij de Krontjong Rhapsodie, die is tekstgetrouw uitgevoerd.

In de pauze worden we, traditiegetrouw en met de bekende Aziatische gastvrijheid, getrakteerd op een koele dronk en lekkere snacks. Dat wordt zeer gewaardeerd. En het stimuleert zeer om weer alle registers open te trekken als de pauze voorbij is. Ook in het tweede deel komen nummers terug uit het Eftelingconcert, met als betrekkelijk nieuwe nummers onder andere A Gershwin Special met melodie n van Gershwin, uiteraard. Met als lekkere binnenkomer het “I got plenty o’ nuttin’”, waarin opgewekt het gebrek aan materi le middelen wordt bezongen zonder er zwaarmoedig van te worden. Een premi re voor ons. Maar Jan heeft er goed met ons op gestudeerd en het komt er dan ook goed uit.
De andere premi re is een song uit de musical “The Phantom of the Opera” van Andrew Lloyd Webber die door onze soliste hartveroverend mooi wordt gezongen, begeleid door de gastpianist en het Orkest Nieuwe Veste Plus. Een waardig slot aan een mooi concert en een lange en intensieve tournee.
Maar….. we hebben nog een paar minuten over en we willen het dankbare en enthousiaste publiek belonen met een toegift. Het wordt niet Tequila dat men zo hartstochtelijk heeft meegeroepen. Nee, het wordt Ole Ole Fiesta, een nummer dat ook al begeesterd werd ontvangen. En Jan kan meteen nog even demonstreren wat een goede slagwerker we hebben, die in zijn eentje in staat is het hele orkest aan de gang en in het gareel te houden. Vandaar zijn erenaam “DE MOTOR VAN HET ORKEST”.

Na afloop worden dirigent en orkest door de presentatrice nog eens hartelijke bedankt en met een applaus beloond. En daarna zijn er prachtige bloemen voor de ster van de middag: onze soliste. We hopen allemaal op een blijvende samenwerking. Maar nu gaan we het weer even rustig aan doen. Het is mooi geweest!

Theo Eijkhoudt, 6 juli 2017





Concert in de Efteling juli 2017



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert in de Efteling



“Ga toch buitenspelen, jongens….” zei mijn moeder altijd als wij met mooi weer nog binnen rondhingen. Nu, dat hoef je tegen de muzikanten van het Orkest Nieuwe Veste Plus niet te zeggen!

Zeker niet op woensdag 5 juli 2017, als ze op uitnodiging van De Efteling weer een concert komen geven in het mooiste plekje van Nederland. Dit zesde optreden in onze 7-daagse valt onder de categorie ‘openluchtconcerten’. En alle voorwaarden voor een geslaagde dag zijn aanwezig: schitterend weer, een soepele organisatie, zowel van de kant van De Efteling als van de Nieuwe Veste. En dan mag zeker wel eens een uitdrukkelijke en lovende vermelding gemaakt worden van de mensen achter de schermen die voor het vervoer van de grote instrumenten (contrabas, slagwerk en bastuba’s, om maar eens wat te noemen) zorgen en er al een hele sjouwpartij op hebben zitten v r er nog maar een enkele noot heeft geklonken. Daarom voegen we ook maar eens een foto van deze voorbereidende activiteit aan de traditionele beelden van het orkest toe.

Om 10 uur moeten we aanwezig zijn op de parkeerplaats van het dienstpersoneel. Sommigen zijn er al rond 9 uur! Of ze er ook zin in hebben! Het kostbare instrumentarium mag in een afsluitbare loods opgeslagen worden tot we moeten optreden. Het blijkt dat we van 13.00 tot 13.30 uur en, na een half uur pauze, van 14.00 tot 14.30 uur zullen spelen. Tot die tijd kunnen we heerlijk rondwandelen in De Efteling, de attracties bezoeken en een terrasje pikken.
Om half een gaan we de spullen ophalen en ons installeren. En dit keer niet in de kiosk maar ernaast. Ik had als alternatieve titel voor dit verslag gedacht aan “We zitten er goed naast”, maar dan zou men misschien gaan denken dat we foute noten bliezen of er helemaal uit vlogen. Maar dat is helemaal niet gebeurd, dus deze titel kiezen we niet, al zaten we er naast (de kiosk dan).
Nadat we onder belangstelling van het langs wandelende publiek en de passerende treinreizigers de stoelen, lessenaars en instrumenten hebben uitgestald en opgesteld zitten we klaar om ons van onze muzikale taak te kwijten. We hebben een zeer toepasselijk program voor de locatie en de tijd van het jaar. Kijk maar:

Sentimental Journey (Green/Brown/Homer) ter ere van het oude treintje
The Lion sleeps tonight (Kampstra) tropisch en bosrijk
Music for happness (Gerald Oswald) in De Efteling kun je alleen maar vrolijk zijn
Belafonte forever (Studnitzky) tropisch en vrolijk
Szamosmenti-indul (Franz L har) uitgesproken vrolijk
Ole ole fiesta (L. Gistel) warm en opgewekt
Krontjong Rhapsodie (J. van Beekum) wel warm, maar soms ook wat melancholisch
Maid of Orleans (G. Tinner) goede dansmuziek, waar het publiek zich door laat uitnodigen
Sway (R. Longfeld) warm, vrolijk en swingend
A Gershwin Special overwegend vrolijk;
en tenslotte als vrolijke en subtropische uitsmijter Tequila (C. Rio).

Het is als altijd weer een heel vrolijke bedoening, spelen in De Efteling. Je hebt altijd publiek. Allereerst al de mensen die op het terras van restaurant “Het Witte Paard” zitten en die zich, naast de voortreffelijke consumpties, ook de vrolijke klanken van het orkest laten welgevallen. Dan heb je natuurlijk het langslopende publiek. Opvallend is dat er veel jonge gezinnen bij zijn die lang blijven staan luisteren. Vooral kleine kinderen blijken dol te zijn op muziek die je kunt horen n zien. En dat lukt dit jaar beter dan anders omdat we nu op de “begane grond” zitten te spelen en dus voor het publiek op ooghoogte. Dit lijkt me echt iets om te continueren: contact tussen publiek en musici is belangrijk.
Er wordt ook heel enthousiast gedanst door de kinderen en veel ouders doen ook volop mee. Het is echt een vrolijke bedoening en leuk om te zien, al moet je natuurlijk vooral naar de dirigent en je muziek kijken. En dat wordt dan ook goed gedaan: we spelen heel degelijk, zelfs de aanwijzingen voor de dynamiek worden opgepikt.
Het is jammer dat de dirigent, Jan Vos, geen achteruitkijkspiegels heeft, nu mist hij een hoop vrolijkheid die zich achter hem afspeelt. Allen bij het nummer Ole Ole Fiesta dat we als uitsmijter nog een keer herhalen kijken we echt niet meer naar de dirigent; die loopt gewoon weg en laat ons zo maar doorspelen. En dat lukt prima, vooral dankzij de “motor van het orkest” onze onvolprezen slagwerker.

Na afloop van het concert hoor ik een medemuzikant tegen de co rdinatrice van De Efteling zeggen dat hij de ganzen in de pauze heeft gemist. Waarop zij antwoordt dat die dit jaar niet zijn uitgenodigd. Als ik opmerk dat alleen de heel goeie elk jaar mogen terugkomen, moet ze hartelijk lachen en zegt ze dat dit zo is. Nou, ik mag het hopen, want het is een genoegen om daar op te reden. En dan liefst weer naast de kiosk.

Theo Eijkhoudt 5 juli 2017





Concert in de Franciscuskerk – Breda 25 juni 2017



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Etappe 5 van de tournee - Concert in de Franciscuskerk – Breda



Traditiegetrouw treden het Seniorenkoor van de Nieuwe Veste en het Orkest Nieuwe Veste Plus jaarlijks een keer gezamenlijk op. De locatie is wisselend, maar dit jaar was het weer in de Franciscuskerk aan het Belgi plein. Dus uitkijken bij het binnenkomen en weggaan dat je niet in de goudvissenvijver stapt! Zou er wijwater inzitten? Ik denk het niet, de vissen zien er zo gezond uit!

Het Seniorenkoor mocht weer het spits afbijten. Maar voor ze mochten gaan zingen kregen we nog eerst een hele preek van de programmatoelichtster. Wel toepasselijk in een kerk. Nu geven liedteksten natuurlijk altijd aanleiding tot een inleiding en daarvan werd dus gretig gebruik gemaakt. Dat mist ons orkest eigenlijk wel: een spreekstalmeester. Iets om eens over na te denken?

Het koor had veel oude bekende liederen geprogrammeerd, hele mooie overigens. Net als de nieuwe nummers. Niels Loose had een drukke middag: hij was tegelijk dirigent en begeleidend pianist. En beide taken vervulde hij met verve en schwung. Hij had alles goed in de hand, zowel de piano als het koor. Een respectvol en dankbaar applaus was hun deel en zeer terecht.

Het orkest was na het koor aan de beurt, zowel voor de pauze als erna. Heeft dat invloed op het spel? Je zou het haast gaan denken als je hoorde met wat een overgave en volume de spelers zich op de noten stortten. Zo van: We zullen de koorleden eens een p… laten ruiken! We speelden hetzelfde repertoire als afgelopen dinsdag in de natuurtuin. Dat kon gevoeglijk want we hadden nu een totaal ander publiek. Maar we speelden heel wat geconcentreerder dan toen in de vrije natuur en het warme zonnetje: het campingsfeertje was totaal afwezig.
Passend voor een kerkelijke ambiance was de toewijding en de concentratie die aan de dag werden gelegd. Voor de nummers die gespeeld werden: zie het verslag van het concert in de Natuurtuin Wolfslaar. Hielden de kikkers zich in de Natuurtuin stil, ook de vissen gaven geen kik en verroerden amper een vin.

Aan het begin van elk nummer keek de dirigent heel goed of iedereen klaar zat en aan zijn vingers hing. Dat lukte niet bij iedereen: er zit hier en daar een speler die echt helemaal gebiologeerd is door het notenbeeld en geen benul heeft van waar die man voor de troepen voor dient. Maar we startten toch telkens wel mooi gelijk en dit keer eindigden we ook altijd precies gelijk. Je kon door de galm in de kerk ook nog even jezelf terughoren als je net klaar was met blazen of strijken.
Jan Vos nam soms pittige tempi, maar we volgden hem door dik en dun, althans wat het tempo betrof. Waar we nog veel winst in kunnen halen is het volgen van de dynamische aanwijzingen. Het orkest kan heel behoorlijk toeten en blazen, maar verleiden, schmieren, inpakken en vervoeren dat lukt nog steeds niet.
Imponeren dat wel! Maar Jan was na afloop tevreden antwoordde hij op een vraag daaromtrent. Hij zal gedacht hebben: De noten zitten er in, nu er nog muziek van maken!

Het applaus van het publiek bevestigde ook onze indruk dat we lekker hadden gespeeld en dat we een leuk en afwisselend repertoire hadden laten horen. Ook hun medewerking bij het nummer Tequila was overweldigend. En dat in de kerk!

Theo Eijkhoudt 26 juni 2017







Concert Amphitheater Wolfslaar 20 juni 2017



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Goed gemutst!



Even tellen: 1, 2, 3, ja het is alweer het vierde concert in de serie van zeven die onze tournee telt.

En weer is het een openluchtconcert, net als het vorige in het buitenland (Meersel Dreef). En net zo warm. Alleen is het nu in de ochtend en dat scheelt toch gauw al een paar graden. Waar strijken we neer? In de Natuurtuin Wolfslaar, onze vaste stek voor een optreden voor en met de Tai-Chigroep.
Naast het ven met de kikkers. Of zijn die er niet meer? Het is tenminste oorverdovend stil. Maar ja, die weten onderhand ook wel dat als het Orkest Nieuwe Veste Plus neerstrijkt er mooie muziek te genieten valt en ze geven volop blijk van goede manieren, want ze gaven geen kik(ker).

Wij dus wel! En wat zullen we gaan laten horen? Hier volgt het program:

1. Sentimental Journey (Green/Brown/Homer)
2. The Lion sleeps tonight (arr. Kampstra)
3. Music for happiness (Oswald)
4. Belafonte For ever deel 2 (arr. Studnitzky)
5. Szamosmenti-Indul (Franz Lehar)
6. Ol ol Fiesta (Luc Gistel)
7. The Best of Henri Mancini (arr. Vinson)
8. Tequila (arr. Barry)
9. Only Time (Enya)

Het is wat je noemt een “tropenprogramma”. The Lion, Belafonte, Ol Fiesta en Tequila zijn nummers met een hoge gevoelstemperatuur en tropische sferen. En voor die ingredi nten hoeven we onze fantasie geen geweld aan te doen, we zitten er midden in! Vandaar de titel boven dit verslagje “goed gemutst”. Ter bescherming van onze hoofden en om de zon uit de ogen te houden heeft iedereen een hoed, muts of pet opgezet.
Bekijk de foto’s maar eens goed, die spreken boekdelen. Voor die hoge gevoelstemperaturen zorgt de zon volop. Gelukkig staat er ook nog wind, zodat het wel dragelijk is, vooral in de schaduw. Maar het halve orkest zit in de volle zon en dat is toch wel bakken!
En wat te denken van zo’n grote houten contrabas die heerlijk (?) in het zonnetje ligt bruin te bakken? De bassiste legt er toch maar een doekje overheen, het hout mocht eens gaan scheuren! En wat blinkt dat groot koper mooi in de zon! De foto’s zijn er maar een zwakke afspiegeling van.
Met behulp van een wagen van Harmonie Constantia uit Ulvenhout worden er volop stoelen aangevoerd, waarvoor onze hartelijke dank. We kunnen ons rustig installeren en ook nog lekker koffiedrinken, dankzij de meegebrachte koffie, melk, suiker en koek van diverse orkestleden. En dan is het wachten op de mensen van de Tai-Chigroep. Het orkest zit stipt om kwart voor 11 klaar en dat houdt het vol tot 11 uur.

Dan komt de groep eindelijk aanzetten. En voor dat die dan eenmaal zit… Maar het is een zeer dankbaar publiek, want er wordt enthousiast geapplaudisseerd en waarderend gejoeld na elk stuk. Ook na de stukken waar het orkest even het spoor bijster raakt. Voor sommige muzikanten zijn de temperatuur en typisch luie mediterrane sfeer blijkbaar net iets te veel van het goede, want sommigen zijn niet meer vooruit te branden en een enkeling finisht ook hoorbaar te laat. Zou zo’n tournee toch teveel van de bejaarde krachten vergen, of leeft men zich teveel in de sfeer van muziek in. We moeten het liedje van Win Sonneveld (“Zo heerlijk rustig”) maar eens op het program zetten.


Bij het nummer Ol ol Fiesta kondigt Jan Vos aan dat het stuk zonder dirigent gespeeld gaat worden. De fantastische slagwerker zet in en geeft daarmee meteen het tempo aan en houdt zodoende de gang er goed in, net als de slagwerker in de beroemde Bolero van Ravel. Toch moet Jan, de dirigent, voorzichtig zijn met zulke shownummers, want nu denken de orkestleden misschien wel: “Zie je wel, we hoeven helemaal niet naar de dirigent te kijken! Het gaat zo ook wel.”
En voor het nummer Tequila doet Jan Vos een beroep op de mensen in het publiek: hij heeft nu een koor nodig. En dat koor is er en weert zich fantastisch. Tot in de wijde omtrek is de roep om Tequila te horen. Jammer dat er geen caf in de buurt is om de bestelling te serveren!

En, traditiegetrouw, wordt het concert besloten met “Only Time”. En nu moet het publiek in de benen om op de tonen van de muziek hun sierlijk golvende bewegen uit te voeren. En dat doen ze, ondanks de warmte en het lange zitten op de harde ondergrond, met overgave en Schwung. Hulde!

Theo Eijkhoudt 20 juni 2017





Concert Meersel Dreef 24 mei 2017



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Grensoverschrijdende roem



Het derde concert in onze voorjaars- zomertournee voerde ons tot buiten onze landsgrenzen met een optreden in Meersel-Dreef. “Bij de Paters”.

En rustte dan ook zegen op dit concert! Het was schitterend weer: een zomers zonnetje en een verkoelende bries. Die bries zorgde niet alleen voor verkoeling, maar soms ook voor verwarring. De wind wilde nog wel eens een blad muziekpapier omslaan voordat we alle noten van die pagina gespeeld hadden. Maar dat was slecht sporadisch. Door ondervinding wijs geworden hadden de orkestleden wasknijpers meegenomen om de bladen vast te klemmen aan de lessenaar. Enkelen hadden zelf een plaat plexiglas als wapen tegen al te snel doorbladeren van de muziek.

De concertlocatie was dus “Bij de Paters”, een groot restaurant, gelegen bij een ruime speeltuin en speelwei en voorzien van een knus, omsloten terras. Dat had tot groot voordeel dat de klank niet in de ruimte “verzoop”, maar heel compact bleef, zodat de musici elkaar goed konden horen en zorgen voor een goede klankbalans. En diezelfde locatie zorgde vanzelf voor een redelijk uitgebreid publiek dat kwam genieten van een zonnig concert. Want zonnig was het: door het weer, maar ook door de programmering.

Nummers als “Belafonte forever”, “The Lion sleeps tonight”, “Ol ol Fiesta”, “Tequila” en “Krontjong Rhapsodie” versterkten de zomerse sfeer volop. De overige nummers van het program, dat identiek was aan het program van het concert in Huize Breedonk (zie vorig verslag) was ook uitgesproken vrolijk en feestelijk van aard.
De ontspannen sfeer brengt wel het risico met zich mee dat er een zekere losheid en ontspannenheid post vat bij de muzikanten en dat de details en nuances een beetje (of veel) verloren gaan, maar de indruk was toch wel dat er met overgave en inzet werd gespeeld. De dirigent, Jan Vos nog steeds, trok er zijn chique jasje voor uit. Wat niet kon voorkomen dat bij de Cell Phone Suite het telefoontje in het tweede stuk “Sam sung a song”, niet op tijd overging. Het stuk wordt in twee n geslagen!!!!

Maar verder verliep alles op rolletjes. Ook de pauze, waarin er gelegenheid was om een lekkere consumptie te genieten in het restaurant. En dat werd met even groot enthousiasme gedaan. Kijk maar naar een van de foto’s bij dit verslag. Opeens was de hele orkestbak leeg op n na.
Er moet tot slot nog even een fout hersteld worden. Dirigent Jan Vos gaat nog niet met pensioen, zoals in vorige verslagen af en toe werd verkondigd. Nee. Maar hij gaat wel wat minder werken. En met name het intensieve werk aan en met het Orkest Nieuwe Veste Plus stoot hij af.
Jammer voor ons. Hij heeft het orkest echt gemaakt tot wat het nu is: een goed spelend ensemble met een uitstekende sfeer en samenhang. Niet alleen muzikaal, maar ook menselijk en sociaal. Hij zal te zijner tijd nog uitgebreid gehuldigd worden, maar dit willen we nu alvast met overtuiging gesteld hebben.

Theo Eijkhoudt 25 mei 2017







Concert Breedonk 10 mei 2017



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Dag Twee van de Tournee – Een dag die er uit springt



Best een dramatische titel voor weer een verslagje van het reilen en zeilen van Orkest Nieuwe Veste Plus. We schrijven woensdag 10 mei 2017. Geen dag als alle andere. Want vandaag kwam Hans Bloemen zijn opwachting maken als opvolger-dirigent van Jan Vos, die met het sluiten van het cursusjaar 2016-2017 met pensioen gaat. Maar Hans Bloemen is geen onbekende voor het orkest: hij heeft meerdere keren de dirigeerstaf gezwaaid over het ensemble toen hij Jan Vos verving tijdens een ziekteperiode. We hebben zelfs twee concerten onder zijn leiding gespeeld.

Een in Huize Aeneas voor de bewoners en leerlingen van de Montessorischool en een in Huize Raffy. We kennen elkaar dus al een beetje. Maar nu is de situatie wel even anders: hij wordt onze vaste dirigent. En laten we maar vast alle onzekerheid uit de weg ruimen: we zien elkaar wel zitten. Nou ja, hij ziet ons wel zitten en wij zien hem wel staan (en slaan).

Deze ochtend was een eerste kennismakingsrepetitie. De dirigent was dan wel niet nieuw, het stuk dat hij meebracht om in te studeren wel. Het heet “The Saints’ Hallelujah. En het is voor een deel van Georg Friedrich H ndel (“Hallelujah”) en deels van Louis Armstrong (“The Saints”). En om te voorkomen dat we de componist Georg Friedrich Armstrong of Louis H ndel moeten gaan noemen staat er de naam van de arrangeur boven, te weten: Luther Henderson. Heel toepasselijk in het Lutherjaar. Nou het werd een pittige repetitie. Peentjes zweten heet dat in goed Brabants. Maar ja, wij ouwe rotten van het Orkest NVP laten ons natuurlijk niet kisten. Maar het wordt wel flink oefenen thuis en ook weer leren tellen, want het swingt syncopisch de snelkookpan uit.

Na de pauze nam Jan Vos het stokje weer over. We moesten nog wat puntjes (en uitroeptekens) op de i zetten voor het optreden van de middag in Huize Breedonk. En toen dat gebeurd was hadden we twee uurtjes om bij te komen voor het concert begon.

Het concertprogramma bood een mix van tropische (Krontjong Rhapsodie, The Lion sleeps tonight en Belafonte forever), subtropische (Tequila, Ol ol Fiesta) en wat nabije Oosten (Music for Happiness, Szamosmenti-Indulo) en het Verre Oosten (Cell Phone Suite). Verder was er nog een medley met filmmuziek van Henri Mancini, een popsong Maid of Orleans en een swingende boogie woogie Rimbalzello. Dit gingen we de bewoners van Huize Breedonk aanbieden. Het was mooi weer, maar net niet warm genoeg om er een openluchtconcert van te maken, zo constateerde onze gastvrouw tot haar spijt.

Bij het eerste nummer “Sentimental Journey” merkte je meteen dat we met publiek van oudere mensen te maken hadden. Ze herkenden het meteen en hier en daar werd ook mee gezongen. Het publiek was meteen heel betrokken en meelevend. Want toen Jan Vos het tweede nummer aankondigde riep iemand uit het publiek: “Praot eens wat aarder!” Maar ja, dat kon natuurlijk niet, want het tweede nummer was “The Lion sleeps tonight” en je moet geen slapende leeuwen wakker maken!
De opgewektheid van “Music for happiness” kwam goed over op het publiek afgaand op de opmerkingen en het applaus die er op volgden. Een de melodie n van good old Harry Belafonte werden herkend en zeer gewaardeerd. Er werd weer meegezongen hier en daar. Er zaten enkele zeer muzikale dames is het gezelschap en die lieten dat ook horen. Een ervan vulde spontaan een ritmesectie in bij een van de nummers!
Met de Hongaarse mars van Franz L har met de moeilijke naam (en noten!) Szamosmenti-indulo werd het weer even aanpoten voor het orkest. Het stuk is vrij nieuw en niet het makkelijkste wat we op het repertoire hebben. Maar het kwam er goed uit. Dan is Ol ol Fiesta min of meer freewheelen, op een lastig ritmisch stukje na. De dirigent nam er zijn gemak van en liet het slagwerk de kar trekken, hetgeen zeer deskundig gedaan werd.

Het orkest was wel aan een koffiepauze toe, maar eerst moest de dierentuin van Henri Mancini nog even opdraven: de Pink Panther opende de rij, gevolgd door de Baby Elephant. Een sierlijk walsje en een venijnig stuk (Peter Gunn) sloten het eerste deel van het concert af.
Na een drankje en een pauze van een kwartier begonnen we aan het tweede deel. We hadden al geconstateerd dat het publiek erg meeleefde en meedeed en daarom was Tequila een goed nummer om meteen weer in de stemming te komen. Het publiek mocht op gezette tijd namelijk luidkeels “Tequila” roepen en dat werd met hartstocht gedaan.
Met walsen kun je bij een ouder publiek wel aankomen, dat weet nog wel wat echt dansen is. Daarom ging het popnummer “Maid of Orleans” – een onvervalste walsmelodie – er in als zoete koek. En dank zij de swingende solo’s van drie orkestleden werd ook de boogie woogie in dank aangehoord en met luid applaus gewaardeerd.
Dat mobieltjes en andere communicatie-electronica niet zulke dagelijkse kost is voor deze leeftijdsgroep merkte Jan Vos bij zijn aankondiging van de Cell Phone Suite. De uitleg van de woordgrapjes in de titels van de drie onderdelen ging een beetje over de hoofden van het publiek heen. Al vonden ze de muziek op zich weer heel leuk Maar het klapstuk was wel het slotstuk. Daar scoren we altijd heel goed mee in Huize Raffy omdat daar veel mensen met Indonesische roots wonen. Maar ook hier sloeg het nummer “Krontjong Rhapsodie” heel erg aan. Je kunt net zo goed zeggen: het sloeg in! Je hoorde het al meteen: er werd door verschillende mensen hartstochtelijk meegezongen en hier en daar kwamen zelfs tranen tevoorschijn. Blijkbaar riep deze muziek bij enkele mensen heel wat emoties op. We hadden het nummer best nog een keer kunnen doen. We zouden de mensen er een enorm plezier mee gedaan hebben.

Maar we beloofden om zeker weer terug te komen. Dit tot wederzijds genoegen. Zoveel is wel gebleken deze middag.

Theo Eijkhoudt 10 mei 2017







Orkest Nieuwe Veste Plus op tournee!?



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Orkest Nieuwe Veste Plus op tournee!?

Orkest Nieuwe Veste Plus op tournee!?

Als je de agenda voor de komende 2 maanden bekijkt lijkt het er sterk op. Het orkest heeft maar liefst 7 optredens gepland. Je zou het een afscheidstournee kunnen noemen, want met het sluiten van het cursus/repetitie- en musiceerjaar sluit ook onze zeer gewaardeerde en onmisbare dirigent Jan Vos zijn dirigentenloopbaan bij ons (zijn) orkest af. We hebben dan ook alle reden om nog eens flink in de bus te blazen!

We zijn daarmee begonnen met een concert op landgoed Wolfslaar op zondag 7 mei. Dit optreden was in het kader van de Publieksdag Wolfslaar.
Orkest Nieuwe Veste Plus had de eer het spits af te bijten. We stonden gepland van 1 tot 2 uur, met een pauze van 10 minuten. Het weer was ons redelijk gunstig gezind: we zaten uit de wind, er was geen zon, dus je hoefde niet tegen de zon in naar de dirigent te kijken en het was en bleef droog. Het enige wat ons zorgen baarde was dat er nogal wat muzikanten absent waren. Van de trombones bijvoorbeeld ontbraken er maar liefst 5 van de 6. Wilco, die er wel was, was dus het hele concert solist-tegen-wil-en-dank. De totaalklank van het orkest was dus wel wat anders dan we gewend waren; de balans was niet ideaal. Maar dankzij de redelijk mooie buitenacoustiek (we zaten met het grote landhuis als achtergrond) klonk het musiceren toch heel behoorlijk.

En wat werd er zoal gespeeld?
1. Sentimental Journey (arr. Philip J. Lang): een gouwe ouwe van het orkest en misschien wel heel toepasselijk als openingsnummer voor de bovengenoemde “afscheidstournee”. Hier misten we wel het volle geluid van het trombonekoor!
2. The Lion sleeps tonight (arr. F. Kampstra): k al een toepasselijk nummer zo vlak bij de dichte bosschages rond het terras en gazon. We hebben al aardig geleerd zachtjes te spelen als het moet, we hebben de slapende leeuw dus niet wakker gemaakt. Zodoende konden we met frisse moed aan het derde nummer beginnen:
3. Music for happiness (Gerald Oswald). De kwetterende nootjes van de opening konden wedijveren met het vogelgezang in de vrije natuur rondom ons. Maar we speelden blijkbaar zo mooi dat het vogelkoor er even het zwijgen toe deed.
4. Belafonte Forever (Norbert Studnitzky) was een bij uitstek geschikt nummer voor in de openlucht en dan liefst onder een stralend tropenzonnetje. De openlucht hadden we al, maar met de stralende tropenzon wilde het niet lukken. Maar we speelden toch wel zodanig dat we er een warm gevoel mee verspreidden. Er was in een pauze voorzien en we hadden consumptiebonnen gekregen dus onderbraken we ons program even om binnen in het indrukwekkende landhuis een kop koffie of wat anders te gaan drinken. Dat moest wel vlug gebeuren, want we hadden maar 10 minuten. Maar ook daar kwamen we vlot mee klaar. Het tweede gedeelte van het concert kon beginnen. En dat deden we met een echte premi re, en nog wel een stuk van een klassiek componist – de beroemde operettecomponist Franz L har!
5. Szamosmenti-Indul is de haast onuitsprekelijke naam van de mars. Een eerste uitvoering door ons dus en er was stevig op geoefend. We moesten in het begin alle zeilen bijzetten om het door onze dirigent vereiste tempo aan te houden. Maar de repetities (en het thuis oefenen) hebben hun vruchten afgeworpen, want het stuk kwam er – zij het nog niet perfect – toch alleszins redelijk en muzikaal uit. En omdat na Belafonte de zuidelijke sfeer er toch al goed in zat gingen we nu op de Spaanse toer verder met
6. Ol , ol , Fiesta (L. Gistel) Ik geloof niet dat dit nog een premi re genoemd mag worden, maar het was toch een vrij nieuw stuk op ons repertoire. Maar na L har was dit een makkie en het spetterde er dan ook goed uit.
7. The Best of Henri Mancini (arr. J. Vinson) is dan al weer een gouwe ouwe onderhand. En dus konden we met een gerust hart de Pink Panther rond laten sluipen, het Babyolifantje de eerste stapjes laten maken, een sierlijk walsje uit de Sweetheart Tree aanheffen en stoer eindigen met Peter Gunn.
8. Tequila(D. Barry) past wel in het rijtje van Ol Fiesta en Harry Belafonte. En het werd tijd om het gul applaudisserende publiek er ook even actief bij te betrekken. Dus gingen we weer op de Latijns-Amerikaanse toer en lieten op gezette tijden het publiek “Tequila” roepen. Hetgeen ze met net zoveel enthousiasme deden als wij de noten ten gehore brachten. En omdat we nog even tijd over hadden speelden we nog een extra nummer en ook helemaal in de subtropische sfeer, namelijk
9. Sway (Quien sera) in het arrangement van R. Longfield. Mocht de buitentemperatuur dat niet helemaal passen bij de meimaand, de muzikale temperatuur was met dit concert goed verzorgd. En dat bleek ook uit het tevreden applaus van de toehoorders.

8 mei 2017 Theo Eijkhoudt







Het verdwenen geluid in Het Kasteel



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Het verdwenen geluid in Het Kasteel

Het Kasteel veroverd – woensdag 29 maart 2017

Wat nu? Treedt het Orkest Nieuwe Veste Plus in de voetsporen van de agressieve Poetins, Trumps en Erdogans? Nee hoor! Muziek verdeelt niet, muziek verbindt, ook tussen senior en kind.
Het orkest was uitgenodigd om een muzikaal sprookje te verklanken in samenwerking met artiesten, digitale helden en niet het minste de kinderen van een paar groepen van de school Het Kasteel. Het sprookje ging over een boze tovenaar die met zijn machine de klanken van muziekinstrumenten en de menselijke stem kon opslorpen en ze zodoende verstommen. Dit wrede spelletje werd door acteurs/musici op het scherm en leden van het orkest in de zaal ge llustreerd door hun instrument te “bespelen” zonder dat er nog geluid te horen was. Dat kwam dus door die tovenaar met een jeugdtrauma op het gebied van muziek. Deze ramp moest natuurlijk ongedaan gemaakt worden. Een leven zonder muziek is geen leven. Dat vonden de kinderen ook. Ze leefden dan ook intens mee en kwamen met allerlei goede tot zeer goede suggesties om de boze tovenaar tot inkeer te brengen. Dat lukte uiteindelijk door met overgave en gevoel het Toverlied te zingen, begeleid door het Orkest Nieuwe Veste Plus en ook de muzikanten op het scherm (door een beamer geprojecteerd).

In vraaggesprekjes met de kinderen over muziek en muziekinstrumenten kwamen zeer leuke en onverwachte antwoorden tevoorschijn. Het was verrassend om te horen hoe sommige kinderen muziek waarderen.

Het Orkest Nieuwe Veste Plus had natuurlijk een belangrijke rol in het muzikale sprookje. Het begon al met het spelen van een vrolijke introductie: “The Lion sleeps tonight” van F. Kampstra. Dat werd gevolgd door nog een stuk met een uitgesproken opgewekt karakter: “Tequila” (Chuck Rio/arr. D. Barry}. De dirigent nodigde de kinderen uit om mee te doen door af en toe “Tequila” te roepen. En dat deden met veel enthousiasme.

Toen kwam er een uitgebreide expositie van muziekinstrumenten. Ze werden getoond, benoemd en tot klinken gebracht. Dit tot groot genoegen van de kinderen. Echte instrumenten en zoveel!

Hadden we nog meer vrolijke muziek? Ja hoor, we zijn een optimistisch orkest, dus we draaien de hand niet om voor een opgewekt stuk muziek. Dat werd dan heel toepasselijk “Music for happiness” (G. Oswald).
Maar toen werd het serieus; het sprookje begon en toen op een gegeven moment de tovenaar “Bah” riep bij het horen van de muziek werd dat na enig geruzie tussen de tovenaar en de spelleidster gauw veranderd in Bach. Hij wilde Bach horen. Nou, dat kon! Het werd het Menuet van Bach, bekend als het paddenstoelenmuziekje in De Efteling. De kinderen herkenden het dan ook direct. Maar ja, de tovenaar werd steeds kwaadaardiger hetgeen aanleiding gaf tot het spelen van een droevig stuk muziek.

Dat werd dan het zeer weemoedige “Terang Boelan” uit de Krontjong-Rhapsodie van Jan van Beekum. Gelukkig kwam er een goede wending in de geschiedenis met de Tovenaar doordat het Toverlied door de kinderen werd gezongen en de boze man eindelijk de gestolen klanken terug gaf aan de instrumenten en de zangeres. Maar het was wel even spannend en dat was te horen aan de dreigende klanken uit het fragment Peter Gunn uit de flimmuziek-medley van Henri Mancini.

En toen gebeurde er iets heel vervelends voor iedereen. Onze klarinettist Nico werd onwel. Hij werd meteen deskundig opgevangen door de bedrijfshulpverlener van de school. Maar het werd toch raadzaam geacht om hem per ambulance naar het ziekenhuis te brengen om te kijken wat er precies aan de hand was. Dat was schrikken! En het was natuurlijk uitermate sneu voor de kinderen die zo intens bij het verhaal betrokken waren en met hart en ziel meeleefden met het sprookje. De goede afloop van het verhaal hadden ze nog net meegekregen, maar de muzikale aftocht met de complete medley van Mancini zat er niet meer in.

Een groep muzikanten ging met hun instrumenten naar de kinderen die ondertussen terug naar hun klas waren gegaan. Ze mochten daar de instrumenten van heel dichtbij bekijken, vasthouden en proberen om er geluid uit te krijgen. En dat lukte bij sommige kinderen nog ook!
Van een van de fluitisten kregen ze de tip om thuis een leeg limonadeflesje te pakken en daar over de hals ervan te gaan blazen. Als ze daar geluid mee konden produceren dan hadden ze beslist aanleg voor de dwarsfluit.

Theo Eijkhoudt







Een repetitie en een auditie in n.



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier

Een repetitie en een auditie in n.

De woensdag is de vaste repetitiedag, dat is z gewoon dat het niet direct vermeldenswaard is.
Maar deze keer staan we er toch even bij stil, want het is ook meteen een auditie voor een nieuwe dirigent(e).
Ja, ook de vrouw beklimt het rostrum (de bok, populair gezegd). En we zijn dan wel een beetje seniorenorkest, maar die Plus staat er niet voor niets achter: we schuwen het avontuur en de nieuwe trends niet!

En aangezien onze vaste en zeer gewaardeerde dirigent Jan Vos er mee gaat stoppen, zijn we naarstig op zoek naar een sterdirigent(e) die zal moeten proberen het door Jan zo hoog opgevoerde niveau van ons ensemble enigszins te kunnen handhaven; over overtreffen zullen we het maar niet hebben! Op de foto’s bij dit verslag is de kandidaat-dirigente in actie te zien. In actie?Nou, dat wil zeggen: ze zit klaar met het opgeheven stokje om aan te geven dat ze wil beginnen, maar omdat het (zo als gewoonlijk) weer eens een gezellig rotzootje is, komt het er maar niet van.

Maar alle gekheid op een dirigeerstokje, wat is er vanochtend nu precies aan de hand? We krijgen een paar groepen schattige kleuters met al even lieve begeleiders op visite. Ze willen wel eens een echt orkest bezig zien en horen. En ze hebben er ook echt zin in, want de belangstelling en het enthousiasme zijn enorm. Ze vinden het schitterend om tussen de muzikanten te mogen staan om alles van dichtbij te kunnen bestuderen: de (hele grote) viool van Tonny, het imposante slagwerk van Kees en verder alles wat er verder blinkt en klinkt van dichtbij te mogen zien en horen.

Nog mooier wordt het als er ritme-instrumentjes worden uitgedeeld en ze naar hartenlust mee mogen rammelen en ritselen. Dus het is meteen ook alvast een talentenjacht voor ooit een nieuwe slagwerker. Maar niet te gauw, want deze voldoet perfect! En op de vraag van Jan of er misschien ook iemand met het toverstokje wil spelen wordt er positief gereageerd. En zo komt de jongedame dus op de dirigeerkruk van Jan Vos terecht. En ze zat er echt niet voor joker, want we hebben echt wel gespeeld onder haar leiding.
Natuurlijk moesten dat een paar flink swingende nummers zijn. En die hebben we maar genoeg. We schudden The Lion sleeps tonight, Tequila, The Best of Henri Mancini uit de mouw alsof de zomer al is aangebroken.
Het bevalt het jonge publiek buitengewoon, want het doet enthousiast mee en als ze op het punt staan te vertrekken en een van de begeleiders vraagt of iemand nog iets wil vragen, steekt een jongetje zijn vinger op en vraagt: “Willen jullie nog een stukje spelen?”

Kun je groter compliment uit het publiek krijgen? Dus pakken we nog eens met overgave uit met The Pink Panther en Baby Elephant Walk. Mooie muziek om de aftocht van het vertederende publiek te begeleiden.
En daarna wordt deze bijzondere en gezellige repetitie voortgezet.

15 februari 2017 Theo Eijkhoudt







Concert kerstviering Grote kerk Breda



Foto's Bavo Hermens




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier

Kerstconcert zondag 11 december 2016

“Wij komen tezamen” zingt een bekend kerstliedje. Dat was van toepassing op een massa zangers en muzikanten op zondag 11 december in de Grote Kerk van Breda.
Dit gebeurde in het kader van de jaarlijkse kerstmarkt. Een van de orkesten dat acte de pr sence gaf was het Orkest Nieuwe Veste Plus onder leiding van Jan Vos.
Terwijl de orkestleden zich met hun instrumenten, muziek en standaards alvast bij het podium bij het magnifieke orgel opstelden, konden ze nog even genieten van het werkelijk schitterende spel van het opleidingsorkest St. Caecilia. Zo jong nog en dan toch al zo fantastisch goed spelen! Het zou voor ons nog een hele opgave worden om ook zo goed voor de dag te komen. Maar die angst was ongegrond, ons optreden was ook weer zeer geslaagd.

We hadden enkele kerstnummers op het program staan, afgewisseld met wat stukken in het lichtere genre en die nog niet vaak tijdens een concert waren uitgevoerd. Begonnen werd met “When a child is born”, in een arrangement van Jan van Kraeydonck. Een rustig, sfeervol lied, goed om de sfeer te zetten en goed ingespeeld te raken. Want dat laatste was nog niet gebeurd, daar waren tijd en ruimte niet voor aanwezig. Maar het mooie melodische en sfeervolle nummer kwam goed uit de verf.
Met het derde deel uit de “Cell Phone Suite” – getiteld “No Kia on the road again” werd uit een heel ander vaatje getapt, bepaald geen wijwatervaatje! Alleen al de titel van dit derde deel – No Kia on the road again – werkt onweerstaanbaar op de lachspieren. Je denkt eerst wat in godsnaam het automerk Kia al of niet op de weg te maken heeft met een muziekstuk. Maar als je even doordenkt en Nokia aan elkaar leest en aan de titel van de complete suite denkt, ontdek je dat het hier om een merk mobiele telefoon gaat. Zit daar muziek in dan? Jazeker, en als het orkest in vorm is hoor je de ringtone er duidelijk in doorklinken. En het orkest was in vorm en de telefoon ging herhaaldelijk over! Deze geinige muziek is geschreven door Suzanne Welters. Voor ons orkest was dit de eerste uitvoering van deze compositie.

Hetzelfde kan gezegd worden van deel 1 van de potpourri Belafonte forever. Deze potpourri is samengesteld door Robert Studnitzky. Ook hier was vrolijkheid en een warm en zonnig geluid troef. Er werd naar hartelust geswingd en de syncopen kwamen er vlotjes uit. Het leek wel of het orkest uit de Cara ben afkomstig is.

Maar ja, het was een kerstconcert, en dat moest toch hoorbaar zijn. Vandaar dat er weer een kerstsong op de lessenaars verscheen, een lied dat Elvis Presley ooit zong en getiteld “If every day was like Christmas”, gearrangeerd door Steve Cortland. De metrische verschuivinkjes kwamen er puntgaaf uit dankzij het stevig repeteren en de duidelijke slag van de dirigent.

Het daarop volgende stuk was dan wel geen kerstmuziek maar kon dankzij de titel en de sfeer van de compositie van Gerald Oswald - “Music for happiness” - met goed fatsoen gespeeld worden. En het gebeurde dan ook en niet alleen met goed fatsoen, maar ook met zeer bevredigende resultaten. Dat bleek ook wel uit het applaus vanuit de kerk.
En geheel in stijl sloten we het ons toegemeten halfuurtje af met het kerstlied “The Christmas Song” van Mel Torme en Roberts Wells in een arrangement van Frank Bernaerts.

Het vormde een sfeervol slot aan geslaagd half uur muziek maken. Dirigent Jan Vos en de orkestleden kregen er een hartelijk applaus voor. En voor dit kalenderjaar zit het concertseizoen er weer op.

Theo Eijkhoudt





Concert de Bolder Waspik 2016



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert de Bolder Waspik 2016

Musiceren op hoog niveau

Is dit opschrift niet een beetje onbescheiden? Nee hoor, voor het concert dat het Orkest Nieuwe Veste Plus op dinsdag 11 oktober in het Centrum Den Bolder verzorgde, samen met de Duinstedenkapel uit Waalwijk, ging dit helemaal op, letterlijk dan wel te verstaan. Het orkest speelde in de Rabozaal en daar hebben ze een podium dat je echt moet beklimmen via een trap. En als je boven bent, moet je zorgen dat je er niet af kukelt, want dan heb je geheid een monteur nodig om je weer te repareren.

Goed, we waren dus hoog gezeten, maar ook hoog gestemd. Na de toonladder van Bes legato, portato en staccato, werd er gestemd: geen C, geen D, geen A. Wel Bes, Fis en ja, toch ook A. Na wat in- en uitschuiven bij sommige instrumenten zaten we allemaal op gelijke hoogte en kon het concert beginnen. De organisator van deze culturele middag nam de microfoon en het woord en heette het orkest welkom. Een dame vertelde uitvoerig de geschiedenis van het orkest en daarna werd het publiek aan ons over gelaten.
We hadden wat waar te maken, want er werd gerept over een heel origineel repertoire waarover het Orkest Nieuwe Veste Plus beschikt. Dat zou al gauw blijken.

We begonnen met onze herkenningstune “Sentimental journey” (Bud Green). Vertrouwde klanken voor ons en ze kwamen er smeu g en met zwier uit: een goede binnenkomer. Na de bezadigde sfeer van het openingsnummer ging het orkest vonken uit de vloer slaan met twee Spaanse dansen: Oviedo en Burgos uit Castles in Spain (Randy Beck), maar nu in omgekeerde volgorde, waardoor er een geleidelijke overgang van rustig naar vurig ontstond. Deze vurigheid werd in stand gehouden in A Klezmer Karnival (Philip Sparke). In dit nummer wisselen weemoed en vrolijkheid (met een traan) elkaar af, maar het eindigt in ieder geval in een flinke climax.
De vurigheid werd nog langer vastgehouden door 2 nummers – een in Latijns-Amerikaanse stijl en een in nog heter sfeertje: Sway van Robert Longfield en The Lion sleeps tonight uit The Lion King van Frederik Kampstra (arrangeur). Aan het applaus na elk nummer te horen was het publiek best gecharmeerd van de levendige klanken die het orkest produceerde. Een nog luider applaus oogstten dirigent en musici met de sterk afwisselende filmmuziekselectie uit de pen van componist Henri Mancini onder de titel The Best of Henri Mancini, met thema’s uit Pink Panther, Baby Elephant Walk, The Sweetheart Tree, Peter Gunn.
Of het nu de goede muziek was of het goede spel, het applaus was uitbundig. Het zal wel allebei geweest zijn, want het ging ook echt gesmeerd. Een goede reden om daarna Music for Happiness (Gerald Oswald) in te zetten. Dit stuk is nog betrekkelijk nieuw en beslist niet eenvoudig, maar het kwam goed uit de verf, ook alle solistische momentjes klonken prima. Heel psychologisch opgezet, werd nu een wat rustiger stuk gespeeld: Maid of Orleans, The Waltz of Joan of Arc (Andy McCluskey). Maar de betrekkelijke rust was van korte duur, want we vervolgden met de boogie woogie Rimbalzello (Abel Jaroc). Hierin kon het orkest als geheel laten horen dat ook jazzy muziek niet uit de weg werd gegaan en vier van onze spelers ook hun improvisatiekunst konden etaleren. Hetgeen hen een welverdiend individueel applaus opleverde.
Tenslotte werd met schwung en zuidelijk temperament en met behulp van het publiek een prima uitsmijter ten gehore gebracht: Tequila in een arrangement van Darrol Barry.

Het werd een uitbundig einde van een geslaagd concert afgesloten met een enthousiast applaus, een welgemeend dankwoord met veel complimenten en een bos bloemen voor Jan Vos, de dirigent die het orkest met bekwame hand leidde, en de uitnodiging om zeker nog weer eens langs te komen om te spelen.
Als het aan ons ligt graag, het is een mooie, goed klinkende zaal en een fantastisch publiek.
Dus: graag tot ziens!

Theo Eijkhoudt





Concert opening station 2016



Foto's Marjan v.d. Laken






Concert opening station 2016



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert opening station 2016

Hoe toepasselijk

Waarmee kun je een concert beter beginnen dan met Sentimental Journey (Bud Green, Les Brown en Ben Homer) wanneer je als Orkest Nieuwe Veste Plus optreedt ter opluistering van de feestelijkheden bij de opening van het nieuwe Bredase station.
Veel van de orkestleden hebben de oude stations nog meegemaakt en zijn daar op de trein gestapt. Nostalgie! Met dit optreden op een zeer zonnige zaterdag 10 september 2016 in de Van Rijckevorselstraat werd het vertreksein geblazen voor een muzikale reis door bijna alle continenten van onze wereld.

De plaats van het optreden zag er zeer gezellig uit, je waande je op een terras ergens aan de C te d’Azur.
Er stond een verhoogd podium met zeil overdekt en menig arriverend orkestlid zal wel gedacht hebben: “Moeten we daar met zijn allen plaats nemen? Dat wordt wel erg krap!” Maar nee, gelukkig niet. De stoelen en lessenaars werden v r het podium op straat opgesteld. Alleen het zware geschut (slagwerk, contrabas en bastuba’s) mochten op het podium plaatsnemen zodat ze een goed uitzicht op dirigent Jan Vos hadden en tegelijk de rest goed in de gaten konden houden.

Overigens was dit meteen alweer ons eerste optreden van het seizoen 2016-2017, en dat was officieel nog niet eens begonnen! Maar net als het repertoire kent ook het enthousiasme van de muzikanten geen grenzen. Nadat iedereen gezeten was begon het inspelen met enkele toonladders, waarna nog even het hele instrumentarium loepzuiver werd afgestemd.
Het tweede nummer was Castles in Spain- Oviedo, Burgos en La Coruna van R. Beck & J. Mahaar. Het weer en de omgeving inspireerden tot een warmbloedige en vurige uitvoering van deze Spaanse klanken.
Waarna het zuidelijke temperament nog even warm werd gehouden met Sway (Quien sera) van Pablo Beltran Ruiz. Met die warmte lukte het overigens best; de zon kroop steeds meer achter de huizen vandaan en zette de orkestleden in een (meer dan welkome) warme gloed. Als je een muzikale wereldreis maakt, kom je ook in streken met een andere muzikale stijl en “temperatuur”. Zulks was het geval met Klezmer Karnival” van Philip Sparke.

Hier klonken wat meer droevige, klagende en vrolijke tonen na elkaar. We zaten muzikaal gezien nu in Oost-Europa.
Maar nog sneller dan het licht verplaatste het orkest zich naar de VS met de tune uit de politieserie “Hawa” 5-0. Het kwam levensecht uit de verf en het was verbazingwekkend dat er niet meteen Bredase politieauto’s op af kwamen!
Verder ging de wereldreis: nu naar Afrika voor The Lion sleeps tonight in het arrangement van Frederik Kampstra. Was het nu dit nummer, de warmte of de ongewone akoestische omstandigheden (kon iedereen elkaar wel horen?), maar in ieder geval “spoorde”de Pink Panther uit The Best of Henri Mancini (van Mancini uiteraard) niet direct (en dat zo vlakbij de spoorwegen!).

In ieder geval moest er een herstart plaatsvinden, waarna de trein wel soepel vertrok. En men was meteen weer scherp, want het toch niet zo eenvoudige Music for happiness (Gerald Oswald) liep weer als een trein: ook de moeilijke hobosolo.
Ondertussen werden niet alleen de oortjes verwend, ook het oog werd gestreeld. Twee meisjes uit het publiek, zo rond de 5 en 7 jaar begonnen in de open ruimte voor het orkest met volle overgave en de warmte trotserend enthousiast te dansen. Af en toe kwam een van beiden even bij de meest links zittende fluitist kijken of hij wel speelde wat er stond. Een wals dansen kwam niet in hun repertoire voor, want toen het orkest de The Waltz of Joan of Arc speelden, hielden ze de voetjes stil.

Maar bij de selectie Belafonte forever van Norbert Studnitzky kwamen de voetjes weer volop van de vloer. De Latijns-Amerikaanse klanken en het weer pasten perfect bij elkaar. En toen was het weer tijd om te scoren voor onze solisten in de boogie woogie Rimbalzella.
En dat ze scoorden was perfect te horen aan het applaus dat iedere solist oogstte.
Bij de heersende temperaturen was een drankje zeer welkom; vandaar dat het orkest het publiek trakteerde op een sprankelende Tequila, deskundig klaargemaakt door Chuck Rio.

Het publiek liet goed van zich horen als ze “Tequila” moesten roepen, ze hadden er duidelijk zin in.
Met dit nummer besloot het Orkest Nieuwe Veste Plus het eerste optreden van het nieuwe seizoen. Het was een geslaagd en feestelijk optreden, zowel door de mooie muziek, het mooie weer en de feestelijke ambiance.

Theo Eijkhoudt





Concert Efteling 2016



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert Efteling 2016

Improviseren, organiseren, presteren en transpireren

Onder deze titel kan het slotconcert van het seizoen 2015-2016 van het orkest van muziekschool - Orkest Nieuwe Veste Plus – worden samengevat. Het woord Plus kan dit keer gebruikt worden voor de zomerse temperatuur waarin het optreden plaats vond, het geduld dat de orkestleden opbrachten toen een en ander organisatorisch niet helemaal van een leien dakje liep, de inzet en blijmoedigheid die iedereen opbracht om er toch weer een feestelijk en gezellig optreden van te maken en de enkele nootjes die opklonken op plaatsen en tijden waar de partituur niet in had voorzien.
Dat alles valt samen te vatten onder de noemer “plezier hebben in het samen muziek maken”. En dat alles onder de bezielende en deskundige leiding van dirigent Jan Vos.

Omdat we dit keer geen gebruik konden maken van de personeelsparkeerplaats, moesten veel instrumenten van heel ver naar de hoofdingang van De Efteling worden getransporteerd. Dat er met de temperatuur van die dag ook werd getranspireerd mag geen verwondering wekken. Gelukkig was het in de ruime ingangshal aangenaam koel. Maar het wachten tot we het park in mochten duurde wel erg lang.
Onze charmante gastvrouw legde uit dat dit kwam omdat ze moest wachten tot ze bericht kreeg dat het gezelschap compleet was. Een en ander had tot gevolg dat de twee optredens later vielen dan oorspronkelijk verwacht werd. Door goed overleg tussen onze dirigent en de gastvrouw werd overeen gekomen dat we van 1uur tot half 2 zouden spelen, waarna een half uur pauze volgde en het tweede optreden van 2 uur tot half 3 plaats had. Dit had vooral te maken met het juist afstemmen met ander entertainment dat op die dag in De Efteling plaatsvond.

Zou het optreden van de Koperen Ko, een groep keurig marcherende ganzen, vooraf gegaan door een charmante majorette, een van die entertainmentonderdelen zijn? Ze kwamen om het uur voorbij, keurig in de pas, halt houdend op het Plein van Het Witte Paard, om voor de aldaar op de terrassen zittende toeschouwers te paraderen en daarna waggelend verder te trekken. Tussen hun optredens door en het passeren van de stoomtrein, lieten de orkestleden zich van hun beste kant horen (de vorm van de dag mee gerekend), knus en warmpjes opgepropt in de niet al te ruim bemeten kiosk tegenover restaurant Het Witte Paard.

Het programma was perfect toegespitst op de locatie, het weer en de sfeer van de op handen zijnde vakantie. We openden met Sentimental Journey (Bud Green). Dat is natuurlijk een perfect nummer als je zit te musiceren naast de rails waarover op gezette tijden het nostalgische stoomtreintje van De Efteling langs komt, fluitend en stinkend.
En al even goed passend in de Eftelingsetting met zijn paleisachtige gebouwen en de subtropische temperaturen waren de drie delen uit Castles in Spain (Randy Beck). Ze klonken dan ook warmbloedig en temperamentvol. Net als Sway in het arrangement van Robert Longfield. Daarna werd het even zweten op Klezmer Karnival (Philip Sparke), zweten vanwege de temperatuur maar ook het moordende tempo. Het al even hectische Hawa 5-0 sloegen we over, anders hadden we vast en zeker aan de zuurstof gemoeten. Fijn aangevoeld door dirigent Jan Vos gingen we meteen door met The Lion sleeps tonight (gearrangeerd door Frederik Kampstra), dus ook weer een tropisch nummer, maar toch wat rust brengend. Menig orkestlid zal gewenst hebben die leeuw te mogen zijn!
Hierna werd de pauze ingelast. Onze gastvrouw kwam langs om te informeren of alles naar wens was en ons nogmaals op het hart te drukken veel te drinken. Nou, dat was aan geen dovemansoren gezegd; alleen moest je natuurlijk wel zelf voor je drinken zorgen.
We werden in de pauze weer vergast op het optreden van het nummer Pat de Foie Gras. Na de pauze gingen wij ook even de beest uithangen met The best of Henri Mancini (arrangement van Johnny Vinson) waarin we The Pink Panter en een babyolifantje lieten opdraven, nou ja, sluipen en waggelen meer.
En omdat we er voor in de juiste stemming en op de ge igende plek waren brachten we vervolgens Music for happiness van Gerald Oswald ten gehore. De hobo st bracht de lastige hobosolo in het midden van het stuk perfect ten gehore en het orkest speelde verder de sterren van de af en toe al iets betrekkende hemel. Na al die toch wat heftige nummers namen we even wat gas terug voor een sierlijke wals (maar met toch wat dreigende ondertoontjes, althans naar mijn gevoel): Maid of Orleans (The Waltz of Joan of Arc) van Andy McCluskey in een arrangement van Gilbert Tinner.

Maar daarna keerden de tropische klanken weer terug in de medley Belafonte forever, een arrangement van Norbert Studnitzky. Een nummer dat heerlijk weg speelt en verraadt dat de orkestleden steeds meer feeling krijgen voor Latijns-Amerikaanse ritmen.
Het publiek dat het terras van Het Witte Paard bevolkte genoot er net zo veel van als de muzikanten zelf, te beoordelen aan de toejuichingen en het applaus. Dat kregen we trouwens na elke nummer. Zeker ook na de swingende boogie woogie Rimbalzello (Abel Jaroc) waarin onze doorgewinterde (en dat met deze temperaturen) solisten hun instrumentale kwaliteiten konden etaleren. En wat kun je met dat warme en dorstige weer beter als uitsmijter laten horen dan Tequila van arrangeur Darrol Barry? De herhaalde uitroepen “Tequila!” klonken dankzij de tropische temperatuur dan ook zeer enthousiast.

Hierna was het tijd om elkaar een fijne vakantie toe te wensen en de hoop uit te spreken elkaar weer gezond terug te zien. Jan Vos deelde ten overvloede nog eens mee dat de eerste repetitie van het nieuwe concertjaar op woensdag 7 september zal zijn omdat we op zaterdag 10 september spelen bij de openingsfeestelijkheden van het nieuwe station in Breda.

Tot dan.
Theo Eijkhoudt







Concert Huize Raffy 2016



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert Huize Raffy 2016

Concert in Huize Raffy 7 juli 2016-07-08 Het Orkest Nieuwe Veste Plus geeft concerten die je ruwweg in 4 categorie n kunt indelen:
1. Schoolconcerten (St. Jozefschool en – vroeger – Het Kievitsnest),
2. openluchtconcerten (Ulvenhout, Natuurtuin Wolfslaar, Breda, De Efteling),
3 buitenlandse optredens (Meersel-Dreef en lang geleden de Zoo van Antwerpen)) en
4. Knuffelconcerten (Huize Raffy en Huize Aeneas).

Op donderdag 7 juli was er weer eens een “knuffelconcert”, op een locatie waar we een graag geziene gast zijn en waar wij zelf heel graag optreden vanwege de heel gezellige sfeer en de grote betrokkenheid van het publiek bij de ten gehore gebrachte muziek. Het concert in huize Raffy kun je onderhand wel een traditie noemen: we hebben er al heel wat keer opgetreden. We krijgen er de tijd voor en we nemen ook de tijd ervoor. Dat kun je in n oogopslag zien als je het program bekijkt.

1. Sentimental journey (Bud Green)
2. Introduction and Modern Beat (Dizzy Sytratford)
3. Castles in Spain delen 1. 2. 3 (Randy Beck)
4. Sway (arr. Robert Longfield)
5. A Klezmer Karnival (Philip Sparke)
6. Hawaii 5-0 (Morton Stevens)
7. The Lion sleeps tonight (arr. Frederik Kampstra)
8. The best of Henri Mancini (arr. Johnnie Vinson)
Pauze
9. Krontjong Rhapsodie (arr. Jan van Beekum)
10. Maid of Orleans (Andy McCluskyarr. Gilbert Tinner)
11. Instant Concert (Harold L. Walters)
12. Belafonte for ever (arr. Norbert Studnitzky)
13. Rimbalzello (Abel Jaroc)
14. Tequila (arr. Darrol Barry}
15. (en vanwege het publiek) h t succesnummer Krontjong Rhapsodie nog eens.

Letterlijk een adembenemend programma!
In de aankondiging vertelde dirigent Jan Vos dat het program was opgezet als een muzikale wereldreis. En het concert voerde spelers en luisteraars dan ook door landen en continenten als Spanje, Latijns-Amerika, Oost-Europa, Frankrijk, Hawaii, Afrika en Indonesia.

In het program zaten ook meezingers en –roepers: Sentimental journey, The Lion sleeps tonight, Tequila, Instant Concert, Belafonte forever en natuurlijk de Krontjong Rhapsody.
En er w rd meegezongen en geneuried en geklapt en op de stoelen meegedeind. Het klapstuk was de herhaling van de Krontjong Rhapsody op het einde van het concert; toen kon een dame op leeftijd zich niet langer inhouden en begon sierlijk en met een de leeftijd verloochenende energie te dansen op de verschillende ritmes van de Tempo Doeloe-melodie n.
Het leek er af en toe heel erg op dat ze dirigent Jan Vos mee zou gaan voeren in een wervelende pas de deux.

De musici waren duidelijk ge nspireerd door de gezellige ambiance en het attente publiek: er werd met grote inzet en met enthousiasme gemusiceerd.
Speciale vermelding moet toch wel even uitgaan naar onze trompetsolist die zeker twee keer zoveel noten op zijn “zang” had als de rest van het ensemble. En natuurlijk was er ook een welverdiend applaus voor de solisten in Rimbalzello.

We hebben ze in eerdere concertverslagen al vaker vernoemd, maar dit keer hebben we de artiesten ook maar eens inbeeld gebracht. Ere wie ere toekomt. We moeten zeker ook niet vergeten te vermelden dat we in de oauze werden getrakteerd op lekkere drankjes en heerlijke bitterballen en andere snacks.

Bedankt, mensen van Huize Raffy en tot volgend jaar hopelijk.

Theo Eijkhoudt







Natuurtuin Ulvenhout 2016



Foto's Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert in de natuurtuin Wolfslaar 28 juni 2016

Alle ogen zijn gericht op de hemel: houden we het droog, kunnen we “buiten spelen” of moeten we onze toevlucht nemen tot de jeux-de -boulesbaan? Er is een aarzelend zonnetje, de temperatuur is aangenaam en er staat niet veel wind. De leden van Orkest Nieuwe Veste Plus komen als rasechte optimisten samen in het amfitheatertje van de Natuurtuin Wolfslaar. De kikkers in de plas erachter zijn zo verbaasd over zulk een vertrouwen op de weergoden dat ze er het zwijgen toe doen. Op n na, die toch even meent te moeten waarschuwen: die voelt nattigheid. Logisch als je in het water ligt. De enige nattigheid die wij, orkestleden, voelen is de heerlijke koffie die door diverse musici is meegebracht en die – samen met heerlijke (eigengemaakte?!) koek – genietend wordt geconsumeerd. Maar er moest ook gewerkt worden. Weer enkele andere orkestleden hadden voor het vervoer van stoelen naar deze buitenplaats gezorgd en die stoelen worden nu, onder het waakzaam oog van dirigent Jan Vos, in de juiste opstelling neergezet. Daarna kunnen de stellingen worden betrokken, de wasknijpers zijn ge nstalleerd (om het voortijdig omslaan te voorkomen) en zijn we klaar om te beginnen… Nee, toch niet. Onze eerste trompettist is er nog niet. En die heeft nog wel zulke belangrijke solo’s op zijn program. Met hem staat of valt het hele concert. Nou, dan wil je wel wachten. De mobiele telefoons worden erbij gehaald en ja hoor, uiteindelijk arriveert onze sterspeler. We kunnen starten. Het publiek is ook al in talrijke mate aanwezig.

Het programma ziet er als volgt uit:


1. Music for happiness van Gerald Oswald

2. Introduction and modern beat van Dizzy Stratford
3. Hawaii 5-0 van Morton Stevens
4. The best of Henri Mancini van ……. Mancini natuurlijk, maar in een arrangement van Johnny Vinson

5. Maid of Orleans van Andy McClusky in een arrangement van Gilbert Tinner
6. Belafonte Forever, een arrangement van Norbert Studnitzky

7. Rimbalzello, een boogie woogie van Abel Jaroc
8. Tequila in een arrangement van Darrol Barry

9. Only Time van Enya vormt de afsluiting van het concert.


Music for Happiness is een echte binnenkomer: het opent met een soort natuurgeluid, alsof de lente ontwaakt en alle vogels tegelijk door elkaar kwetteren en fluiten. Daarna volgen enkel pakkende melodie n, zowel door solisten als groepen gespeeld. Het is voor het orkest een vrij nieuw stuk, maar het klinkt al heel ingespeeld

Hetzelfde geldt voor Introduction and Modern Beat. Aan het swingen hoor je de gemiddelde leeftijd van het ensemble niet af. En de toehoorders begrijpen nu ook meteen waarom we wel even op onze eerste trompettist wilden wachten. Die kan in dit nummer de show stelen, hetgeen hij dan ook met verve doet. Het applaus is zeer verdiend! Maar het kan allemaal nog woester! Dat laten we horen met de tune van de TV-serie “Hawaii 5-0. Deze serie draait op het ogenblik weer volop op de buis, dus het publiek kan meteen beoordelen of wij het er goed afgebracht hebben. De selectie filmthema’s van Henri Mancini begint met een spannend sluipthema, gevolgd door een vrolijk gehuppel van een baby-olifantje en via een nostalgisch walsje eindigend in een woeste finale. En nu we toch even aan het walsen zijn, volgt er meteen nog een: de wals van de Maagd van Orleans. Zwierig maar toch met een dreigend ondertoontje. Is het droevig einde van Jeanne al voelbaar? Het aangename weer schept een perfect sfeertje voor enkele zonnige thema’s uit Midden-Amerika, ge nt op liederen die Harry Belafonte zong en wereldbekend maakte. Volop nostalgie en herkenning, te beoordelen aan het mee neuri n door het publiek. Het Orkest bezit enkele virtuoze spelers en dat laten we graag eens horen in de boogie-woogie Rimbalzello. Volop swing en improvisatie, we draaien onze hand er niet voor om. Gehoord het applaus na elke solist, waardeert het publiek de prestaties hogelijk. Nu maar hopen dat onze spelers niet door de grote orkesten worden weggekocht! Nog een betrekkelijk nieuw nummer is Tequila, een vrolijk Latijns-Amerikaans nummer dat in deze entourage, buiten en met een lekker temperatuurtje, vlot uit de instrumenten rolt en waarbij het publiek, dat op gezette tijden “Tequila!” mag roepen, zich niet onbetuigd laat. Traditie is dat het concert in Natuurtuin Wolfslaar wordt afgesloten met Only Time. Een rustig, melodieus nummer waar op de stroom van de muziek de Tai-Chigroep zich kan uitleven in vloeiende gebaren, hetgeen nu ook weer met enthousiasme gebeurt. We mogen terugzien op een geslaagd, prettig en sfeervol optreden, dankzij veler inzet, het mooie weer en de zelfbeheersing van de kikkers in de vijver. Na afloop krijgt het orkest een compliment en een roos plus een appel.

Theo Eijkhoudt







St. Josephschool 2016



Foto'sTheo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Jong van hart - Josephschool 2016.

Hoe blijft het Orkest Nieuwe Veste Plus jong van hart? Door af en toe een schoolconcert te verzorgen. En welke school kun je dan beter treffen dan de Sint Jozefschool in Breda? In school hadden de kinderen onder enthousiaste leiding van leerkrachten en een vakdocente liedjes en begeleidingen ingestudeerd en de wat oudere “kinderen” hadden onder de bezielende leiding van Jan Vos, de dirigent, zich intensief bezig gehouden met een concertprogramma, waarvan men met zekerheid kon zeggen dat het de jeugd wel aan zou spreken. En dat bleek alleszins het geval, getuige de reacties van de kinderen op woensdag 13 april 2016. Het concert vond plaats in de gymzaal van de school, waarin ook een podium was opgebouwd voor de ritme- en zanggroep van de schoolkinderen. Langs de wanden stonden nog gymbanken waarop de jeugd naar believen kon staan en zitten, met hun neus op de muzikanten. Dat had voor hen twee heel praktische voordelen: ze konden de muzikanten van dichtbij bezig horen en zien en – naar later bleek – ook lekker spieken om de antwoorden op sommige vragen te kunnen geven. We openden heel toepasselijk met “Music for Happiness” van Gerald Oswald, een stuk met een tintelend, verwachtingsvol begin, alsof je de lente hoort losbarsten, gevolgd door afwisselend swingende en lyrische melodie n. De bedoeling was dat de leerlingen een fragmenten met kazoos zouden messpelen, maar of ze dat ook gedaan hebben kon ik niet horen vanaf mijn plaats. Het tweede stuk werd ingeleid met een luisteropdracht. De slagwerker speelde een felle roffel en de kinderen moesten zeggen of ze dit herkenden: het kwam uit een televisieserie. Meteen riep een jongen: “Dat kan ik ook!” Nou, dat mocht hij dan meteen bewijzen! En ja hoor, met een beetje goede wil kon je na een paar pogingen er wel de roffel uithalen. Maar welk stuk was het nu? Achter mij riep op een gegeven ogenblik een jochie: “Hawa 5-0!”. Prijs! Maar of hij het gehoormatig herkende of omdat hij de titel op mijn muziekblad had gezien werd niet helemaal duidelijk. Maar een kniesoor die daar over valt. Het was inderdaad Hawa 5-0 van Morton Stevens. Het pittige, bijna agressief klinkende stuk ging erin als gesneden koek. Met de selectie uit Mary Poppins van de gebroeders Sherman kwamen we in wat rustiger vaarwater, hoewel sommige melodie n duidelijk uitnodigden tot mee swingen. Helemaal een toppunt was The Lion sleeps tonight” in een arrangement van Frederik Kampstra. Hier mochten de kinderen mee spelen met gebruikmaking van Boomwhackers, plastic kokers van verschillende lengte en dus in verschillende toonhoogten. Het duurde even voordat iedereen zijn of haar instrument had en we van wal konden steken. Dan is het altijd jammer dat zo’n stuk muziek zo gauw uit is. Het optreden zal wel aanzienlijk minder tijd hebben gekost dan het instuderen. Zouden de kazoos niet beschikbaar zijn geweest? Het volgende nummer, Rimbalzello” van Abel-Jaroc, zou ook met kazoo-solo’s zijn gespeeld, afwisselend met 4 solo’s uit het orkest. Het bleken uiteindelijk alleen de solo’s van de orkestleden te zijn die werden vertolkt. Een nummer dat door velen direct herkend werd vormde het begin van de selectie uit de filmmuziek van Henri Mancini “The best of Henri Mancini”. Je hoorde al meteen “Pink Panther!”roepen toen de inleidende maten voorbij waren. Grappig om te zien was dat verschillende kinderen de muziek heel lijfelijk genoten; op bijna alle nummers stonden ze flink te swingen. Het volgende raadsel was: “Wie herkent aan dit ritme uit welke film deze muziek komt”. Het antwoord kwam niet meteen, maar blijkbaar was er toch weer iemand zo slim om bij een muzikant op de lessenaar te kijken, want opeens werd er geroepen “The Pirates of the Caribbean”! Alweer goed! De selectie uit deze filmscore van Klaus Badelt werd met veel drama ten gehore gebracht. Tenslotte konden de kinderen weer uit hun dak gaan met het nummer “Tequila” van Darroll Barry. Het orkest speelde, de kinderen zwaaiden met hun armen en zongen bij sommigen melodie n een tekstje mee en natuurlijk moesten ze luidkeels “Tequila!” roepen. Hetgeen ze dan ook graag deden. Het concert werd besloten met een door de school aangedragen nummer “De bananenkoopman” van Van Maurik/Albers. Ook hier mochten de kinderen weer meezingen en dat deden ze dan ook met verve. De kinderen genoten, de leerkrachten genoten en de muzikanten van Orkest Nieuwe Veste Plus niet minder. Vandaar de constatering aan het begin van dit verslag, dat ook senioren jong van hart blijven door muziek te maken en al helemaal als ze dat samen met kinderen doen Na dit optreden was er een pauze met koffie, thee en cake. En daarna werd het concert nog eens herhaald, maar nu met kinderen van de bovenbouw van de school. En die deden zo mogelijk nog fanatieker mee. Blijkbaar was de organisatie van het concert bang dat door al dat muzikale geweld het dak van de school zou instorten, want er liepen wat mensen met bouwhelmen op rond. Zelfs de dirigent vreesde dat zijn enthousiasme uit de hand zou lopen, want ook hij tooide zich met zo’n nuttig hoofddeksel.

Theo Eijkhoudt





December 2015



Foto's van Marjan v.d. Laken




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier









Kerstconcert Aeneas 16 december 2015



Foto's van The Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Concert in Aeneas woensdag 16 december 2015

Drie dagen na het sfeer volle concert in de Grote Kerk in Breda trad het Orkest Nieuwe Veste Plus al weer aan; nu in Huize Aeneas, ook in Breda.
Het werden twee optredens op n dag, ’s morgens om 10 uur en ’s middags om 2 uur.
Dat Plus in de naam van ons orkest kan op meerdere manieren ingevuld worden. Tijdens deze muzikale dag kwam de omschrijving “gemoedelijkheid” volop in aanmerking. En een blik op het program liet ook zien dat dit “PLUS” ook best omschreven kon worden met: “Mag het ietsje meer zijn?” De gemoedelijkheid werd de hele dag door ervaren: in de manier waarop het optreden werd verzorgd, ontspannen en tegelijk goed geconcentreerd. De ongewone opstelling van het orkest (meer in de lengte dan in de breedte) maakte het voor de achterste linies wat moeilijk om te kunnen horen wat de meer vooruitgeschoven posities lieten horen en dat gaf een enkele keer minieme “aansluitingsproblemen”. Des te knapper dat we geen moment de draad kwijt raakten en niet alleen telkens weer mooi tegelijk eindigden, maar ook elkaar onderweg niet kwijt raakten.

De akoestiek van de zaal was goed en prettig om te spelen en dat was ook goed te horen aan het zacht spelen wanneer dat gevraagd werd; iets wat in onze repetitieruimte zelden of nooit lukt tengevolge van de harde akoestiek, waardoor het orkestgeluid nooit mooi mengt.

Ook de pauzes voor de koffie en de lunch illustreerden de gemoedelijkheid: gezellige babbeltjes van iedereen met iedereen. Bij ons heerst niet de pikorde die in beroepsorkesten vaak wel voorkomt. Tijdens de lange lunchpauze was nergens verveling of ongeduld te merken, iedereen praatte gezellig met een ander. Het program bestond uit maar liefst 17 nummers en was goed gevarieerd; het bood voor elke smaak wel iets. Natuurlijk waren er kerstnummers. Die hadden we ook al in de Grote Kerk gespeeld, maar zorgden ook in de mooi aangeklede zaal van Aeneas voor alvast een fijne kerstsfeer.

Het waren de nummers: - If every day was like Christmas van Red West, gearrangeerd door Steve Cortland en beroemd gemaakt door Elvis Presley
- The Christmas Song van Mel Torm , gearrangeerd door Frank Bernaerts - When a child is born van het duo Jay en Zacar in een arrangement van Jan van Kraeydonck. Deze kerstmuziek werd overigens niet in een blok gespeeld, maar verspreid door het hele program ten gehore gebracht..
En dan was er ook muziek waarop heel goed gedanst kon worden, al was dat voor het gros van de toehoorders niet meer mogelijk vanwege de hoge leeftijd en met de daarbij gepaard gaande hindernissen. Maar toch waagden enkele verzorgsters wel even een voetje van de vloer. Dus de Plus van onze naam kan ook al ingevuld worden met “dansorkest”. Min of meer dansante nummers, de ene keer swingend, de andere keer walsend waren: - The Best of Henry Mancini met de mooie wals uit “The sweetheart tree”, en de wals uit de Selection from Mary Poppins van de gebroeders Sherman “Chim chim Cher-ee” en vooral “The Waltz of Joan of Arc” uit de film (?) Maid of Orleans. Verder kon er volop Latijns gedanst worden op - Tequila van Chuck Rio in een arrangement van Darrol Barry,
- Sway (Quien sera) van P. B. Ruiz, gearrangeerd door Robert Longfield en ook in - Krontjong-Rapsodie van Jan van Beekum kwamen wat dansjes voorbij.
En dan hadden we ook nog wat heftiger swing in de aanbieding, in slaap vallen was er echt niet bij! - Het nummer “The lion sleeps tonight” uit de film “The Lion King”
- “Disco Band” van Luc Gistel
- en de boogie woogie “Rimbalzello” van het duo Abel – Jaroc. Hierbij traden maar liefst 5 orkestleden solistisch voor het voetlicht, niet gehinderd door enige plankenkoorts. Ze oogstten terecht een welverdiend applaus.
Verder verspreid over het program speelden we nog “Only Time” van Enya (gearrangeerd door Ron Sebregts, “A Kletzmer Karnival” van Philip Sparks,
“Sentimental Journey” van een componisten-trio in een arrangement van Phillip J. Lang, een nummer dat, gezien de leeftijd van het publiek, vast wel bekend in de oren zal hebben geklonken.
Hetzelfde zal ook wel gelden voor de “Medley uit West Side Story” van Leonard Bernstein.

Zo klonk het programma van de ochtend, vakkundig aan elkaar gepraat door onze spreekstalmeester Andr Lauwen. In de lunchpauze werd het orkest getrakteerd op een kop heerlijke, goed gevulde groentesoep en twee broodjes. En er was volop te drinken. Omdat het volgende optreden pas om 2 uur was, hadden de orkestleden volop de tijd om lekker ongedwongen met elkaar te praten over alles en nog wat, hetgeen zeer geanimeerd werd gedaan. En dankzij de lange pauze weer heerlijk uitgerust, konden we enthousiast voor de tweede keer die dag aantreden.
Het middagprogram was iets korter dan dat van de ochtend, maar de kwaliteit en de inzet waren even groot.

We kunnen rustig stellen dat deze muzikale dag een groot genoegen was voor zowel de toehoorders als de musici. En daarna begon voor het orkest de Kerstvakantie.

Theo Eijkhoudt




Kerstconcert Grote Kerk december 2015



Foto's van Bavo Hermens




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



If every day was like Christmas

Kerstconcert door het Orkest Nieuwe Veste Plus in het kader van de kerstmarkt 13 december 2015

Ja, If every day was like Christmas, dan zouden het Orkest Nieuwe Veste Plus en een heleboel koren en ensembles het zeer druk hebben.
En misschien zou de glans er ook een beetje (veel) afgaan. Maar deze wens is gelukkig geen realiteit en dat geeft juist aan een concert als dit, in een zo sfeervolle omgeving als de Grote Kerk in Breda, haar unieke sfeer. De feestdagen voor de deur, de schoonheid van met name de op Kerstmis ge nspireerde muziek, geven het jaarlijkse concert haar aparte feestelijke en gezellige karakter. En ook dit jaar was dat weer het geval op zondag 13 december. Het orkest gaf acte de pr sence met een goed gevuld half uur muziek.

Kerstsfeer en feestelijk gevoel zaten volop in het door de dirigent Jan Vos samengestelde programma. Het concert opende met het stemmige kerstlied “When a child is born” in een arrangement van Jan van Kraeydonck.
Met sierlijk dalende boogjes zetten de verschillende orkestgroepen het voorspelletje in, als engelen die uit de hemel neerdalen. Daarna klonk ingetogen en sfeervol de mooie melodie: een goede sfeerzetter voor het optreden.
De titel van het daarop volgende nummer zou doen geloven dat we de hemelse engelenscharen gingen bezingen – “Magic in the air” gearrangeerd door Johny Ocean – maar dat was bepaald niet het geval. Het is een stevig swingend nummer, waarmee duidelijk aangetoond werd dat Kerstmis – behalve de gewijde kant – ook een uitgesproken feestelijke en vrolijke kant heeft. Het orkest deed zijn best om dit ook over te brengen. Het was trouwens een premi re voor ons orkest! Het kwam er prima uit!
Als derde stuk klonk alweer een premi re! Een verfijnde en wat weemoedige wals uit de film, musical (?) Maid of Orleans, getiteld The Waltz of Joan Of Arc, gecomponeerd door Andy McClusky en in een bewerking van Gilbert Tinner. Vervolgens klonk If every day was like Christmas, een profaan kerstlied van Red West en ooit uitgevoerd door Elvis Presley! Nu, wij konden het ook! En dat lieten we horen ook. Het was een rustig, wat weemoedig nummer, nostalgisch zeg maar.

Maar lang duurde deze weemoedige sfeer niet, want met het nummer “The Lion sleeps tonight” uit de film The Lion King werden, om te zeggen, de tafels en stoelen aan de kant geschoven en barstte er een uitgelaten danspartijtje los. Geheel in geest van “Als de kat van honk is, dansen de muizen op tafel”. De muziek van een trio componisten en in een arrangement van Frederik Kampstra behoort al een tijdje tot ons vaste repertoire en dat was dan ook goed te horen. Als de beginmaten meteen goed uit de startblokken stuiven, is het verder lekker swingen maar. En dat deed het die ochtend. Maar het was en bleef een kerstconcert en dus werd de bijdrage van Orkest Nieuwe Veste Plus besloten met “ The Christmas Song” van Mel Torm en Robert Wells in een arrangement van Frank Bernaerts.

En zo kwam er een sfeervol eind aan een mooi en geslaagd Kerstconcert in de Grote Kerk van Breda.

Theo Eijkhoudt
Foto’s van Bavo Hermens








Optreden bij huize Raffy 2015 deel 2.



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Tempo Doeloe

Concert in Huize Raffy op woensdag 21 oktober 2015

Na in de ochtend nog stevig gerepeteerd te hebben, met de zangeres erbij, reisde het hele orkest af naar het gastvrije adres “Huize Raffy”.
Daar kregen we eerst een lekkere warme maaltijd geserveerd: naar keuze Hollandse Pot of Indonesisch.
Het gros koos voor Indonesisch en dat smaakte best. We waren net op tijd klaar met eten, zodat we op de geplande tijd aan het concert konden beginnen: 2 uur.

We zouden de bewoners een royaal programma aanbieden: 13 nummers. Allemaal stukken die we goed in de vingers hadden. En natuurlijk was het hoogtepunt het optreden van de zangeres, die het Indonesische nummer Krontjong Rhapsodie zou vertolken. Daarnaast zong ze ook nog mee met Sentimental Journey. De geluidsinstallatie werkte goed en zorgde ervoor dat de zang goed hoorbaar was. En dat mocht ook wel, want het orkest werd, naarmate het concert vorderde, steeds enthousiaster, en dat was te horen.

Het publiek genoot erg van de muziek, af en toe werd er wat schuchter mee gezongen met bekende melodie n. Maar toen de Krontjong Rhapsodie werd aangeheven, ging het publiek helemaal uit zijn dak. Er werd uit volle borst meegezongen en gedeind. De kersverse spreekstalmeester hoefde ze echt niet aan te sporen (maar dat deed hij natuurlijk wel!). Het was natuurlijk n brok nostalgie voor de bewoners van Huize Raffy, nationaal cultureel erfgoed in de beste zin van het woord.

Het succes was zo groot dat we – nadat het offici le programma was afgelopen – de Krontjong Rhapsodie nog een keer herhaalden. Het vormde een hoogtepunt van een sfeervol en gezellig concert. We werden stante pede uitgenodigd om volgend jaar terug te komen, en dan met mooi weer, zodat we buiten konden optreden en er ruimte was om te dansen. Nou, daar hoeven we niet lang over na te denken!

Theo Eijkhoudt


Repetitie voor optreden bij huize Raffy 2015.



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Een bijzondere repetitie

Een bijzondere repetitie? Zijn die er dan ook al? Ja zeker.
Een tijd geleden hadden we er een met een groepje peuters als publiek en waarbij bleek dat n van de peuters uitgesproken aanleg voor dirigent had.
Maar de repetitie van 14 oktober 2015 was ook wel de moeite waard om melding van te maken in onze annalen.
Want toen repeteerden we met een vocale ster en dit in verband met ons aanstaande concert in Huize Raffy. De zangeres zou enkele liederen uit de Krontjong-Rhapsodie meezingen, en ook nog Sentimental Journey en The Lion sleeps tonight uit de film The Lion King. De geluidsinstallatie stond al klaar, wij zaten klaar, dus we konden beginnen.

Eerst werden er de verplichte toonladders gespeeld om in te blazen en om te horen of de stemming in orde was. Nou, die was opperbest en de luchtvoorraad van de muzikanten was ook prima, aan de voortgebrachte decibellen te horen. Dat zou nog een hele opgave worden voor de zangeres om zich hoorbaar te maken.

Maar pas nadat de eerste ijver en energie ge nvesteerd waren werden de stukken met zang ingestudeerd. Aanvankelijk hoorden we geen zang, je kon alleen aan de mond van de zangeres zien dat ze zong. Het bleek dat de versterker nog niet goed stond afgesteld en ook de microfoonaansluiting was niet goed. Toen dit verholpen was kon je echt zeggen dat het orkest een vocale lijn ondersteunde (overstemde).

Veel orkestleden zeiden dat ze de zangeres niet hadden gehoord. Zou ze wat harder kunnen zingen?, vroegen ze. Aiaiai, dat hadden ze beter niet kunnen roepen.
Ze kregen meteen lik op stuk: nee, jullie moeten zachter spelen! En warempel, het lukte ook nog!
De Krontjong-nummers werden goed aangepakt en dat lukte best goed, dankzij ook de ondersteuning van een extra trompettist. Inzetten werden goed ingestudeerd en de nodige details over hoe en wat te zingen werden in goed overleg tussen zangeres en dirigent tot beider tevredenheid gepolijst.

‘Onze’ zangeres, zo mogen we haar toch wel even noemen, van Indonesische afkomst, beheerste ook het big bandrepertoire, want Sentimental Journey kwam er perfect uit, net als de “The Lion sleeps tonight”. Met een hartelijk en welgemeend applaus van de orkestleden nam ze afscheid.

Theo Eijkhoudt





Optreden bij huize Raffy 2015.



Foto's van Ad von Bannisseht




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier











Optreden seniorendag 2015



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Het nieuwe concertseizoen werd op vrijdag 2 oktober in feeststemming geopend.
De feeststemming zat hem in de aanleiding van dit optreden: acte de pr sence geven op de Nationale Seniorendag en in de samenstelling van het te spelen programma.
Het orkest zette zich met nieuw elan aan dit eerste optreden van het seizoen: goed als de leden waren uitgerust na de zomervakantie en versterkt met verschillende nieuwe enthousiaste en ervaren musici.
> De organisatoren van de activiteiten rond deze Seniorendag verdienen alle lof voor hun inzet en toewijding, al leek het er af en toe op dat zij de senioren (het publiek) al een beetje als kindse oudjes zagen.
Nu, dan zouden wij van het orkest ze wel eens een ander poepje laten ruiken. Na het boeiende optreden van een voortreffelijke zanger nam het orkest het podium over.
En na eerst lessenaars, stoelen en instrumenten te hebben klaargezet gingen we klaar zitten voor een swingend en meeslepend optreden.

Begonnen we eerst nog rustig en nostalgisch, geheel in de sfeer van de dag, met het nummer Sentimental Journey van Bud Green e.a., daarna gingen, figuurlijk gesproken, de beentjes van de vloer met The Lion sleeps tonight uit de film The Lion King in een arrangement van F. Kampstra.
Deze sfeer werd nog even vastgehouden in de selectie uit Mary Poppins, al lang een klassieker van de gebroeders Sherman.
Voor we aan het vierde nummer begonnen nodigde de dirigent, Jan Vos, het gehoor uit om hun muzikale kennis eens te testen in het nummer Instant Concert van Harold L. Walters.
Hoeveel thema’s uit bekende stukken en liedjes herkenden ze. Al had niemand het exacte aantal goed geteld, enkele toehoorders zaten er toch aardig dichtbij.
Daarna vervolgde het orkest met Klezmer Karnival in een arrangement van Philip Sparke, waarin weemoed en uitbundige vreugde elkaar afwisselden.
Waarna de swing weer de overhand kreeg in allereerst een selectie uit filmmuziek van Henry Mancini in een arrangement van J. Vinson, waarin geslopen werd (Pink Panther), gehuppeld (Baby Elephant Walk), gewalst (The Sweetheart Tree) en flink gerockt (Peter Gunn).

Het publiek liet door luid applaus en toejuichingen duidelijk horen dat het nog jong van hart was en de muziek best kon waarderen. Met Sway (arrangement van Robert Longfield) en Rimbalzello, een boogie-woogie van Abel-Jaroc werden de swingende kwaliteiten van het orkest nog eens onderstreept. De solisten die in Rimbalzello een improvisatie ten beste gaven kregen het publiek bijna op de stoelen!
Om de gemoederen weer wat te bedaren en het publiek te laten afkoelen werd het concert afgesloten met een genoeglijk klinkende Boheemse Polka, met de zeer toepasselijke titel “Wir Musikanten”, een compositie van Kurt G ble.

Dirigent Jan Vos en het orkest kregen een hartelijk en enthousiast applaus en daarmee was het concertseizoen veelbelovend geopend. Op naar het volgende optreden.

Theo Eijkhoudt



Optreden bij de Efteling.



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Woensdag 8 juli was er een optreden in de muziekkiosk van De Efteling.

We zouden daar 2 keer een half uur spelen. We hadden een programma van 14 nummers, dus we konden vooruit: 7 v r de lunchpauze en 7 erna.
Om 10 uur verzamelde het orkest zich in een van de loodsen bij de dienstingang en van daaruit ging het door “Het Witte Paard” naar de muziekkiosk
die daar vlak tegenover staat. Naast de spoorweg van de Eftelingexpres.

Onder het spelen kwam de trein enkele keren hoorbaar en geurig voorbij en konden de passagiers een stukje van het concert meemaken.
Het was een regenachtige dag, maar dankzij de constructie van de kiosk zaten we heerlijk droog en nagenoeg uit de wind.
Het spelen was puur plezier, al zaten we een beetje krap.

Er kwam veel publiek langs, vooral veel schooljeugd die op schoolreis was.
Uit het applaus en de toejuichingen op te maken vonden ze de muziek heel mooi en leuk.
Live muziek is toch altijd nog wat anders dan de mechanische muziek die je door de hele Efteling hoort,
al is die muziek op zich echt kwalitatief hoogstaand.

We hadden trouwens een paar heel trouwe fans: een moeder met een jongetje dat zowel bij het eerste deel als bij het tweede als publiek fungeerde.
Het jongetje danste wat af op de vrolijke klanken van ons repertoire.

Tussen de twee concerthelften hielden we lunchpauze: de meesten in Het Witte Paard en enkelen in de kiosk.
Dat was wel handig, want dan was er meteen toezicht op het instrumentarium, dat toch een heel kapitaal vertegenwoordigde.

Het optreden was niet alleen ontspannen, maar het klonk echt fantastisch.
De akoestiek van de kiosk was goed en de muzikanten hadden de stukken goed in hun vingers: ook de nieuwe leden!
Het liep als een trein, maar dan zonder de kolendamp.

We kunnen terugzien op een geslaagde en gezellige dag, die zeker voor herhaling vatbaar is.







Bezoek in de repetitieruimte.

En dan was er een gewone woensdagochtendrepetitie, ergens in juni.
Nou, gewoon? We hadden publiek bij deze repetitie: een zeven, acht peuters met enkele juffen en een meneer.
(“Pappa!”) Er was dus zeker n vader-dochtercombinatie aanwezig!
De dirigent, Jan Vos zoals insiders onderhand wel weten, had voor deze speciale gelegenheid ritme-instrumentjes meegebracht
en natuurlijk ook een voor kinderen aansprekende selectie uit ons brede repertoire gekozen.
Welke nummers we precies allemaal met dit jonge en, zoals al gauw zou blijken, veelbelovende publiek speelden weet ik niet precies meer.

Maar in ieder geval zaten er “The Lion sleeps tonight”, “Selection from Mary Poppins”, “The best of Henry Mancini” en, dacht ik, ook nog “Discoband” bij.
Nu, er werd gespeeld alsof we in het Concertgebouw optraden en het kleine, maar selecte publiek zat zeer ge mponeerd te luisteren.

Maar sommige peuters waren al gauw over hun ontzag heen en dachten: “Dat kan ik ook” en begonnen fanatiek met hun instrumentjes mee te doen.
En er zat talent onder! Vanaf mijn linksbuiten plaats zat ik vlak naast het jeugdig publiek en kon ik goed zien dat er n meisje perfect de maat mee speelde met haar maracasje.
En bij maatwisselingen volgde ze heel goed.

Maar het toppunt van de ochtend was wel het moment dat Jan Vos een peuter op de stoel achter de dirigeerlessenaar zette en
de leiding van het orkest aan haar overdroeg.
We hebben nog nooit zo goed naar de dirigente gekeken als die ochtend en iedereen kon met eigen ogen zien dat
na enkele ogenblikken de jonge maestro perfect de maat sloeg en dat het dit het hele stuk door volhield.
Bij maatwisselingen zag je ze even inhouden en een beetje met het stokje wapperen totdat ze de nieuwe maatsoort aanvoelde en daarna
ging ze onverdroten verder met precies en secuur de maat te slaan. Onder groot applaus mocht ze weer gaan zitten.
De opvolging van Jan Vos is alvast veilig gesteld.

Leuk was nog de inleiding die Jan hield om uit te leggen wat zijn stokje nu precies voorstelde, nadat de verschillende instrumenten
al waren getoond en hadden geklonken. Hij noemde zijn dirigeerstokje een “toverstokje”.
En hij demonstreerde de perfecte werking ervan.
Tilde hij het stokje op, dan gingen alle instrumenten aan de mond (behalve de contrabas en het slagwerk natuurlijk),
liet hij het stokje dalen, dan zakten alle instrumenten weer.

Perfect synchroon!

Theo Eijkhoudt







Optreden bij de uitdaging in Ulvenhout 2015.



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Orkest De Nieuwe Veste Plus met ADHD-trekjes.


Hoe zo? Ga maar na. Pas nog trad het orkest op in Meersel-Dreef (buitenlandse tournee!), daarna speelde
het in de Natuurtuin Wolfslaar, en een week later trad het weer aan in het Grimhuysenpark in Ulvenhout.
Nu hoefde het orkest niet naar binnen uit te wijken, het weer was aangenaam. En het programma bood ook uitzicht op een aangenaam luisteruurtje.

Nou, het was nog maar de vraag of we alle nummers binnen een uur uitgevoerd zouden krijgen.
Het waren er maar liefst 13. Er zaten wat gouwe ouwe tussen, zoals Only Time, Sentimental Journey,
maar ook stukken die we nog niet tot onze routinenummers kunnen rekenen (hoewel dat natuurlijk nooit
het geval mag zijn; elk stuk moet je spelen alsof het gisteren pas geschreven is).

Er zat filmmuziek tussen van Morricone en Henry Mancini, swing in de West-side Story van Bernstein, Sway
(met een Latijns-Amerikaans sausje) van Pablo Beltran Ruiz en Rimbalzello, een boogie-woogie van Abel-Jaroc,
waarin dappere muzikanten van het orkest zich aan een improvisatiesolo konden wagen.

Dit keer was het alleen onze jazzy klarinettist die zich van zijn virtuoze kant liet horen. Er waren trouwens al
zoals Instant Concert (voor de liefhebbers van klassieke muziek, want in dit nummer komen onder andere Schubert,
Dvorak en Verdi voorbij, om maar eens enkele namen te verklappen), Castles in Spain, een selectie uit Mary Poppins en
uit de Lion King de song The Lion Sleeps Tonight. En dan was er de voor ons vrij nieuwe Bredasche Mars van Louis de Moree.
Een beetje gewaagd misschien om een stuk met die titel in Ulvenhout te spelen, maar aan het enthousiast meeklappen door het
aanwezige publiek te horen viel het stuk welin goede aarde.

Alweer bijna traditiegetrouw werd het concert afgesloten met Wir Musikanten van Kurt G ble.
Maar voor we aan dit nummer konden beginnenmoesten we even wachten, want de kerkklok begon op zijn dooie gemak 12 uur te slaan.
Vorig jaar had onze dirigent Jan Vos het zo perfect getimed dat na onze laatste noot de kerkklok begon te slaan.
Maar toen hadden we beslist geen 13 nummers op de speellijst staan. Na de twaalfde slag begonnen we dus
aan het slotnummer, toch nog begeleid door de kerkklokken, die ondertussen aan het Angelus waren begonnen.
Het orkest werd dus letterlijk en figuurlijk uitgeluid.

Ondanks de wat uitgedunde bezetting mogen we toch wel spreken van een leuk en geslaagd optreden, al was het soms moeilijk
om alle nootjes precies onder elkaar te krijgen en te houden ten gevolge van het spelen in de open lucht, waardoor het totale
klankbeeld toch altijd wat anders is dan we gewend zijn.

Maar aan het applaus te horen was het publiek dik tevreden. En daar gaat het per slot van rekening om.

31 mei 2015, Theo Eijkhoudt




Optreden open dag de Nieuwe Veste


Op zondag 31 mei was het open dag in De Nieuwe Veste en ook het Orkest De Nieuwe Veste Plus hoorde natuurlijk,
als trotse naamdrager van de instelling, acte de presence te geven. En dat werd dan ook met verve gedaan.
Alleen, ons optreden was de afsluiting van alle uitvoeringen die in de concertzaal werden gegeven en was dus vrij laat in de middag gepland.

Toen de orkestleden binnendruppelden, gingen al veel ouders en waarschijnlijk ook wel veel grootouders met kinderen alweer huiswaarts.

Het was overigens heel bemoedigend om te zien dat er zoveel belangstelling was voor deze manifestatie.
Maar toen het de beurt was van het Orkest Nieuwe Veste Plus was de concertzaal al grotendeels leeg.
Maar het nog aanwezige publiek maakte dat ruimschoots goed door heel enthousiast te klappen en te juichen na de door de muzikanten ten gehore gebrachte nummers.

Het waren er dit keer niet zoveel als anders, want daarvoor was de beschikbare tijd te krap.
Maar het enthousiasme op het podium was er niet minder om.
Vooral de solistische bijdragen van de orkestleden in de boogie-woogie Rimbalzello ontketenden veel bijval van het publiek.

Het was een kort maar leuk optreden.


Theo Eijkhoudt



Optreden Meersel Dreef 2015



Foto's van Marc Schoenmaker













Optreden Meersel Dreef 2015



Foto's van fam. Braat




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier









Een nieuwe lente…. een nieuw geluid

Optreden Franciscuskerk 2015 serie b



Foto's van Bavo Hermens




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier





Een nieuwe lente…. een nieuw geluid

Openingsconcert door het Seniorenkoor en het Orkest Nieuwe Veste Plus-8 maart 2015

Met deze beginregel uit het gedicht “Mei” van Herman Gorter kunnen we terecht het
verslag van het voorjaarsconcert van het Seniorenkoor en het Orkest Nieuwe Veste Plus openen.
Vooral het Seniorenkoor kwam met een aantal frisse en nieuwe repertoirestukken waarin zowel de lente als de humor de boventoon voerden.

Maar ook het stralende voorjaarsweer maakte de kwalificatie ‘voorjaarsconcert’ meer dan waar.
Mocht al iemand van de koor- of orkestleden beducht zijn geweest voor een geringe opkomst van het publiek vanwege het mooie weer, het tegendeel bleek het geval.
De ruime Franciscuskerk aan het Bredase Belgi plein was aardig vol met muziekliefhebbers.
V r de pauze trad het Seniorenkoor op met als dirigent n begeleider aan de piano Niels Loose,
na de pauze het Orkest Nieuwe Veste Plus onder leiding van Jan Vos. Het orkest opende met Sentimental Journey van Bud Green/Les Brown.
Dit nummer was lang zo’n beetje onze herkenningsmelodie en werd nu weer in ere hersteld.
Het was te horen dat het een oude bekende was, het klonk heerlijk relaxed met mooie glijtonen in de trombones.
Deze lekkere binnenkomer hadden we echt wel nodig om er in te komen, want het volgende nummer was een regelrechte premi re voor ons waar we hevig op gestudeerd hadden en waar we echt niet helemaal zeker van waren dat we zonder kleerscheuren het einde zouden halen.
Hetgeen echter wel het geval was, dit tot opluchting en tevredenheid van de dirigent en tot eer van de componist Kevin Houben.
Dat we dit stuk eigenlijk speelden hadden we vooral ook te danken aan de gast 1e trompettist die het ensemble onmisbare steun en vertrouwen gaf. Het applaus na dit nummer – en overigens na alle nummers – was luid en doorspekt met toejuichingen.
Veilig aan de slotmaat van dit nummer gekomen kregen we het gevoel dat ons nu niets meer kon gebeuren;
de andere nummers van het programma zaten er geheid in. Dat bleek dan ook uit de schwung waarmee het orkest een selectie uit West Side Story van Leonard Bernstein speelde, compleet met cool vingergeknip.

Na al dat uitbundig geswing was het even tijd voor wat meer romantiek en Weense charme. Daarin werd voorzien door The Young Amadeus, een bewerking van Jan van Kraeydonck van het langzame middendeel uit het klarinetconcert in A KV 622 van Wolfgang Amadeus Mozart.

Maar daarna was het swingen geblazen met het Latijns-amerikaans nummer Sway in een arrangement van Robert Longfield.
Het Orkest Nieuwe Veste heeft altijd een zwak voor filmmuziek gehad.
Ook nu stond er weer een medley van filmmuzieknummers op het program van de componist Henry Mancini in een arrangement van Johnnie Vinson met de toepasselijke titel The best of Henry Mancini.

Kenners zullen zeker het thema van The Pink Panther, Baby Elephant Walk, de charmante wals uit Sweetheart Tree en het ruige Peter Gunn hebben herkend. En daarna was het weer tijd voor een premi re voor ons orkest: de Bredasche Mars van Louis de Moree.
Toen we vorig jaar in Huize Elisabeth hadden opgetreden had iemand uit het publiek gevraagd of we niet eens de Bredasche Mars wilden spelen.
Dus heeft Jan Vos het nummer op het repertoire gezet en bracht het orkest op zondag 8 maart de premi re.
U vraagt wij draaien! Maar de uitsmijter was tot het laatst bewaard: Rimbalzello, een boogie-woogie geschreven door Abel-Jaroc.
Het leuke van dit nummer is, behalve de lekkere jaren 20 swing, dat er maar liefst vijf orkestleden een improvisatie bliezen – en dat met verve en succes, te beoordelen aan het applaus dat ze kregen na hun solo.

Het slotapplaus liet duidelijk horen dat het publiek het optreden zeer gewaardeerd had en er van genoten had. Het muzikale seizoen was weer goed ingeluid.

Tekst: Theo Eijkhoudt






Optreden Franciscuskerk 2015 serie a



Foto's van Marjan v. Laken




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier






Wij komen tezamen - Kerstconcert 2014



Foto's van Bavo Hermens




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier


Wij komen tezamen - Kerstconcert 2014

14 december 2014

En weer is er een jaar voorbij!
Tijd voor een bijdrage aan de Kerstmanifestatie in de Grote Kerk in Breda door het Orkest Nieuwe Veste Breda.
Daar kwamen de musici graag weer voor samen. Grappig detail dit jaar was dat het ensemble dat v r ons optrad het opleidingsorkest van de Harmonie Caecilia was.

Het podium zat vol met jonge en piepjonge blazers en drummers. Hartverwarmend en hoopgevend voor de muzikale toekomst is het om te zien met wat een enthousiasme en kundigheid de jeugd haar partijtje blies.
En bij wijze van contrast volgde op dit ensemble het Orkest Nieuwe Veste Plus. Dat heeft dan wel de naam Seniorenorkest laten vallen, maar het verschil in leeftijd was toch meer dan duidelijk.
Maar het enthousiasme waarmee het toegekende half uur werd volgespeeld was er zeker niet minder om.

Al zal de dirigent, Jan Vos, die ook nu weer het stokje zwaaide bij het slotnummer “Hark! The herald angels sing” wel gedacht hebben: “Wat hadden we nu afgesproken!
Laat het tempo niet inzakken!
Het gebeurde toch wel.Zou het komen omdat het oud-testamentische engelen waren, die ook niet meer zo vlot zijn?
Of zouden de musici buiten adem geraakt zijn door het Klezmer Karnival?
Dat is en blijft een acrobatisch nummer. En de zeer ruime akoestiek van de Grote Kerk maakte het behoorlijk moeilijk om de verschillende orkestgroepen te kunnen horen, waardoor het in het tweede deel van dit stuk erg moeilijk was om de snelle canonische inzetten en loopjes precies onder elkaar te krijgen en te houden.

Wel heel mooi en sfeervol kwam het openingsnummer “If every day was like Christmas” tot klinken.
Als derde stuk klonk “The young Amadeus” een bewerking van het langzame middendeel uit Mozarts klarinetconcert.
In de kerstnacht zongen de engelen boven de velden van Beethlehem het Alleluja: wij deden met het orkest ook een “Hallelujah”, vooral bekend geworden doordat Elvis Presley het op zijn repertoire had staan.
En omdat Kerstmis toch vooral een vrolijk en vreugdevol feest was misstond het voorlaatste nummer “Selections from Mary Poppins” beslist niet op het program. En het kwam er dan ook vrolijk en opgewekt uit.

En daarmee was het half uur weer gevuld en kon het volgende ensemble het podium beklimmen.

Tekst: Theo Eijkhoudt

De foto’s van dit concert zijn gemaakt door Bavo Hermens.





Orkest Nieuwe Veste Plus – 20 jaar jong



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier


Orkest Nieuwe Veste Plus – 20 jaar jong

26 november 2014
Meestal staan op deze plaats verslagen en foto’s van gegeven concerten.
Maar dit keer wijken we van deze traditie af. We maken nu melding van een feestelijk feit:
het orkest bestaat 20 jaar.
De repetitie en de pauze stonden in het teken van deze bijzondere gelegenheid. Allereerst kwam, nog voor de huidige dirigent Jan Vos, de eerste dirigent en oprichter van het ensemble, Pieter Zwaans, even achter de dirigeerlessenaar staan om ons even toe te spreken en te melden dat hij het was die 20 jaar geleden met dit orkest begon.

Iets wat de vele leden van het huidige ensemble niet zullen geweten hebben.
Maar nu weten ze dat dus wel: het leverde Pieter Zwaans een applausje van de klaar zittende musici op. Jan Vos, die nu het ensemble dirigeert, en al 16 jaar ondertussen, nam het over en begon met een document voor te lezen waarop officieel de oprichting van het Senioren Orkest Nieuwe Veste werd meegedeeld.

En daarna moest er gewerkt worden: de muziek voor het concert tijdens de Kerstmanifestatie in de Grote Kerk werd uitgedeeld en het musiceren kon beginnen.

In de pauze werd er op heerlijke vlaai getrakteerd en hield onze contactpersoon en orkestmanager Cees van der Spek een toespraak om Jan Vos te huldigen.
In zijn speech werden de talrijke problemen die een dirigent van een orkest het hoofd moet bieden gememoreerd en werden er hulpmiddelen verstrekt om het dirigeren makkelijker te maken.

Zo kreeg Jan o.a. een vliegenmepper: niet om de maat te slaan, maar om eventuele vliegen in de repetitieruimte onschadelijk te maken.

Ze mochten eens een poepje op het muziekpapier deponeren en zodoende de notenwaarden verlengen.
Voor de vele deugden die in de speech werden gememoreerd werd Jan gehuldigd en in de bloemen gezet. En geheel terecht!

Op de foto’s zijn ook nog twee belangrijke mensen te zien; niet achter de schermen, maar achter de bar.
Want eerlijk is eerlijk: na 10 minuten blazen beginnen de musici al uit te zien naar de koffiepauze.
En dat die koffiepauze altijd gesmeerd verloopt danken we toch vooral aan de barkeepers Wilco en Piet.

Vandaar deze verdiende aandacht.
En daarna werd er weer ijverig verder geoefend op Forgotten World.

Theo Eijkhoudt




ONVP optreden huize Elisabeth november 2014



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier


Concert in Huize Elisabeth – Leuvenaarstraat Breda

Gepakt en gezakt met grote en kleine muziekinstrumenten, van vrachtwagenformaat (slagwerk) tot vestzakformaat (piccolo) en een dikke map met bladmuziek (voor wel 13 nummers!) trokken de vrouwen en mannen van het orkest Nieuwe Veste Plus naar Huize Elisabeth in de Leuvenaarstraat om daar een concert te geven.
Het orkest arriveerde in een mooie en grote zaal, die afgeladen vol zat met muziekminnende inwoners van huize Elisabeth.

Het publiek zat bijna op de schoot van de muzikanten op de voorste rij. Er was dus meteen contact!
De dirigent had er zin in, getuige het lijstje van maar liefst 13 muziekstukken en het orkest zag het ook wel zitten, want iedereen speelde tot en met de laatste noot met volle overgave. Het orkest was dit keer versterkt met invallers: de slagwerker verving onze vaste slagwerker, die ziek is en er was ook een extra trompettist aanwezig.

Op de speellijst stonden de nodige bekende nummers, waarvan we van te voren wisten dat ze in de smaak zouden vallen en waarvan er ook 2 tot onze herkenningsmelodie n behoren. Dat waren het openingsnummer Only time van de popgroep Enya in het arrangement van Ron Sebregts en het afsluitende nummer, de uitsmijter, zeg maar onze muzikale handtekening, de Boheemse Polka Wir Musikanten van Kurt G ble.

Tussen deze twee hoeknummers ontrolde er zich voor de oren (en ogen) van het aanwezige publiek (er was zelfs een fan van een van de muzikanten helemaal uit Bilthoven gekomen om te luisteren) een keur aan muziekstukken uit alle hoeken van de wereld.
Uit Spanje (nee geen Sinterklaasliedjes) een vierluik van Spaanse dansnummers met als titels de namen van kastelen uit dat land (een Paso doble “Oviedo”, een Beguine “Burgos”, een Valse “La Coruna” en weer een Paso doble “Zamora” .
Aan het meedeinen van vele luisteraars viel op te maken dat de Spaanse ritmes aanstekelijk genoeg klonken. Als er meer bewegingsruimte was geweest, hadden we zeker enkele (of meerdere) vitale senioren een dansje zien wagen.
Uit het verre Noord-Amerika kwam een selectie uit de wereldberoemde musical “West Side story” van Leonard Bernstein tot klinken.
En –echt waar! – ook de jazzy ritmes werkten aanstekelijk op vele toehoorders.
Ook swingend waren de nummers Sway van Pablo Beltran Ruiz al zat daar een meer Spaans sausje overheen en de boogiewoogie Rimbalzello van het duo Abel-Jaroc. Speciaal aan dit nummer was dat een viertal orkestleden er een swingende solo in mochten en konden improviseren. In het repertoire van het Orkest Nieuwe Veste Plus zit ook traditiegetrouw muziek uit musicals.
Deze keer was het een selectie uit de onverwoestbare Mary Poppins van de gebroeders Sherman in een arrangement van Ted Rickets

Vanuit Frankrijk waaiden melodie n over in een selectie chansons van onder andere Gilbert Becaud, Charles Trenet en L on Ferr , om een paar van de bekendste te noemen.
De selectie “M lodies de la France” was gearrangeerd door Jean Tr ves. Nog wat verder naar het oosten kwamen we uit in Oost-Europa met het nummer Klezmer Karnival van Philip Sparke. Een nogal opzwepend nummer, dat de blazers in het orkest bijna ademloos achter laat. Gelukkig zit er halverwege het stuk even een wat meer melancholiek gedeelte, zodat de spelers even op adem konden komen en het opjuttende tempo van het eind zonder kleerscheuren halen.

Liefhebbers van filmmuziek komen bij het ONVP ook aan hun trekken.
Deze middag klonken er een paar filmmelodie n van de hand van de zeer bekende Henry Mancini in de mooie zaal van huize Elisabeth, melodie n die door veel toehoorders werden herkend: de Pink Panther kwam voorbij, gevolgd door het jonge olifantje uit Baby Elephant Walk en nog twee andere thema’s. De selectie en het arrangement van Mancini’s muziek was van Johnnie Vinson. Nog een stukje filmmuziek dat bij de beesten af is komt uit The Lion King van Kampstra en heet The Lion sleeps tonight, voor de andere dieren blijkbaar een gelegenheid om eens flink uit hun dak te gaan, te beoordelen aan de opgewekte en swingende muziek.

Nu was niet het hele concert een dolle boel, er waren ook wat rustiger nummers op het programma genomen.
Ten eerste een bewerking van het langzame middendeel uit het beroemde klarinetconcert van Wolfgang Amadeus Mozart, onder de titel The Young Amadeus in een bewerking door Jan van Kraeydonck en als tweede een bewerking van een lied van Leonard Cohen, getiteld Hallelujah en gearrangeerd door Michael Brown. Het orkest heeft genoten van de gezellige sfeer en de aandacht en waardering van de toehoorders en het drankje in de korte pauze en aan de reacties tijdens en na het spelen te oordelen heeft het publiek evenzeer genoten van het optreden van het Orkest Nieuwe Veste Plus.



Theo Eijkhoudt




ONVP optreden huize Raffy juli 2014



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier


Een (w)aardig slot aan een druk en bewogen jaar – het concert in Huize Raffy

Donderdag 10 juli 2014 speelde het Orkest Nieuwe Veste Plus op een vertrouwde plaats: Huize Raffy in Breda. En daarmee werd een punt gezet achter het repetitie- en speelseizoen 2013-2014.
Een bewogen muziekjaar: onze vaste dirigent Jan Vos raakte begin juni gehandicapt door een val. Door een gebroken sleutelbeen kon hij zijn orkest niet meer leiden. Gelukkig werd hij zeer adequaat vervangen door twee collega-dirigenten. Hans Bloemen werd de vaste vervanger en hij dirigeerde ook de laatste twee concerten, waarvan het allerlaatste dus het optreden in Huize Raffy was.



Het concert vond plaats in een grote tent die op het terras buiten was opgezet. Orkest en publiek konden er met gemak in. En de akoestiek was ook nog eens heel goed! Omdat ook onze slagwerker in de lappenmand is, hadden we voor die belangrijke rol in het ensemble een puike vervanger die goed op onze tellen paste. En omdat we de laatste weken met Hans Bloemen stevig gerepeteerd hadden, konden we het concert met vertrouwen tegemoet zien. Geheel in stijl met de locatie en de bewoners van het huis was het die middag lekker warm en ook met het repertoire was rekening gehouden met het feit dat er veel bewoners uit Indonesia afkomstig zijn. Kortom: het kon niet mis gaan.

Er was ook nog een speciale gast onder het publiek aanwezig: Jan Vos in eigen persoon! Een reden te meer om goed ons best te doen. Hans Bloemen verzorgde de inleiding en ook de verdere aankondigingen en toelichtingen bij de diverse nummers die ten gehore gebracht werden. Hij blijkt het publiek goed aan te kunnen spreken.

Begonnen werd met Only Time van de popgroep Enya in een arrangement van Ron Sebregts. Een rustig nummer om er even in te komen en warm te draaien. Maar daarna gingen we er stevig tegenaan met twee delen uit Castles in Spain van R. Beck & J. Mabaar.
Het Spaanse temperament kwam goed uit de verf en de temperatuur steeg meteen een paar graden.
Ook het derde nummer had een onmiskenbaar Spaans sfeertje: Dance of joy van Andr Waignein.
Het klonk geheel in overeenstemming met de titel heel opgewekt en enthousiast. Na dit uitstapje naar Spanje bracht het volgende nummer luisteraars en orkestleden naar Londen.

De dirigent vertelde iets over de musical Mary Poppins aan het aandachtig luisterende en enthousiast reagerende publiek en daarna speelde het orkest een selectie van de bekendste nummers uit de muziek van de gebroeders Sherman.
Na dit korte verblijf in het koele Engeland vertrokken we muzikaal gesproken weer naar de warmere Latijnse streken met het nummer Sway van Beltran Ruiz. Het orkest swingde er vrolijk op los, kundig geleid door de dirigent.
Dankzij de goede akoestiek klonk het prima. Het laatste nummer voor de pauze bracht ons naar Oost-Europa, de Balkanlanden met een gedeelte uit Klezmer Karnival van Philip Sparke.
Het is een lekker opzwepend stuk muziek: het begint heel langzaam en melancholiek, maar van lieverlee nemen snelheid en geluidsterkte toe tot een flinke climax. Daarna werd er gepauzeerd.



Meteen na de pauze hervatten we met het piece de resistance, speciaal voor dit auditorium op het program genomen: Krontjong Rhapsodie.
Dit is een collectie Indonesische volksliedjes in mars- en walstempo.
En wat we al vermoedden en hoopten: het publiek herkende de muziek meteen en algauw werd er enthousiast mee geklapt, gezongen en gedeind. Het applaus was nog groter dan bij alle voorgaande nummers.

We vervolgden met weer een swingend nummer, een boogie woogie: Rimbalzello van Abel-Jaroc. In het middendeel er van kregen enkele orkestleden de gelegenheid om er even flink op los te improviseren, hetgeen ze met verve deden.
En we gingen onvermoeibaar door, nu met een hutspotje van allerlei bekende melodietjes uit de klassieke, maar ook de populaire hoek getiteld Instant Concert van Harold Walters. Het waren er enkele tientallen!
Het publiek mocht uitzoeken hoeveel bekende melodie n het tegenkwam en er was waarachtig iemand die het aantal precies had herkend. Knap hoor! Het programma werd een klein beetje door elkaar gehusseld.
Al eerder hadden we de Boheemse Polka Wir Musikanten van Kurt G ble uitgevoerd.

Tot onze verrassing herkenden best veel mensen ook het volgende nummer uit de muziekfilm The Lion King. Het was het nummer The Lion sleeps tonight in een arrangement van Frederik Kampstra.

En tot slot werd de Krontjong Rhapsodie van Jan van Beekum nog eens herhaald.
Het publiek was nu veel stiller, blijkbaar wilden ze nu geconcentreerd naar de mooie en soms weemoedige melodie n luisteren. En daarmee zat het concert erop en ook het muziekjaar 2013-2014. Het was weer een mooi jaar met mooie concerten. Speciale dank en waardering aan onze beide invaller-dirigenten die heel degelijk en ook gezellig met het orkest hebben gewerkt.

Theo Eijkhoudt




ONVP optreden huize Raffy - 10 juli 2014



Foto's : Marjan v.d Laken











ONVP optreden Aeneas - 18 juni 2014



Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier


Muziek slaat een brug tussen generaties

Concert in Huize Aeneas op 18 juni 2014

Wat er met deze titel bedoeld wordt leest U dadelijk. Eerst moeten er enkele voorvallen vermeld worden die een en ander dadelijk verduidelijken. Op dinsdag 3 juni jl. zouden we het traditionele openluchtconcert geven in Natuurtuin Wolfslaar. Maar helaas ging dit optreden niet door en dat terwijl het zo’n heerlijk weer was.
De reden hiervoor was dat de dirigent van Orkest Nieuwe Veste Plus kort daarvoor zijn sleutelbeen had gebroken. Op een fluitist na, die de berichtgeving hierover gemist had en toch gekomen was, was er van het orkest niemand aanwezig. De fluitist heeft nog even een nummertje geblazen voor het talrijk aanwezige publiek van kikkers dat ook nog eens uit volle borst mee kwaakte en vertrok toen ook maar weer huiswaarts.

Dat was al het tweede concert in de lopende jaargang dat afgelast werd. Het optreden in Huize Aeneas moest eerder dit jaar om gezondheidsproblemen ter plekke worden uitgesteld. Maar niet afgesteld…. Dank zij de bereidwilligheid van inval-dirigenten (De Nieuwe Veste schijnt er een aardige voorraad van te hebben – en allemaal even goed!) konden de repetities doorgang vinden en gelukkig nu het concert in Huize Aeneas op 18 juni ook. Het optreden werd bezocht door de bewoners van Aeneas zelf, uiteraard, en kinderen van de Montessorischool aan het Van Almondepad. Vandaar de titel boven dit verslagje.

Voor we met het concert zelf begonnen moest er eerst nog even goed geoefend worden op het sprookje “De Rattenvanger van Hamelen”. Want hierbij moest de invallende dirigent Hans Bloemen samen met verteller Bert en het orkest het geheel in goede banen leiden. Dus de mensen die al bijtijds aanwezig waren kregen nog wat extra muziek ook!
Het was een extra feestelijke aangelegenheid want een van de kinderen was jarig en daarom barstte het orkest eerst maar eens los met een verjaardagserenade voor de jarige. Daar zijn we goed in want dat doen we ook altijd als een van de orkestleden jarig is – en we hebben er zo ongeveer 50; dus dat repertoire spelen we uit ons hoofd.

Maar daarna werd het toch even wat serieuzer. Na een goede stembeurt konden we welluidend van start gaan. Dat deden we met het tweede gedeelte van Klezmer Karnival van Philip Sparke. Dat is een goede opwarmer omdat het stuk weliswaar vrij rustig begint maar naar het einde toe steeds sneller van tempo wordt. De adrenaline doet dan zijn werk. En met het tweede nummer, Pirates of the Carribean van Klaus Badelt in een bewerking van Ted Ricketts, houden we dat sfeertje nog even vast. Op de vraag van de dirigent of de kinderen het stuk herkenden kwamen heel wat goede antwoorden los. Maar misschien hadden sommigen wel even op de bladmuziek gekeken.

Het concert werd er niet minder spannend op met een selectie uit filmmuziek van Henri Mancini, waaronder het beroemde Pink Panther-thema en het grappige Baby Elephant walk, gevolgd door een charmant walsje en besloten met een stevig stuk rockmuziek uit de film Peter Guns. Daarna volgde Sway van Pablo Beltran Ruiz, een stukje onvervalste latin swing. Dat vormde een mooie overgang naar het wat lieflijker Selection from Mary Poppins van de broers Sherman. Maar dat zaten ook wel enkele halsbrekende toeren voor de musici in. En ook een tongbrekende titel, die door iemand foutloos werd uitgesproken. Als U ook wilt oefenen ga uw gang dan met “Supercaligrafilisticexpialidocius”.

Een stukje uit Lady Gaga van Rudy B hmer toonde goed aan dat je op latere leeftijd ook nog goed uit de voeten kunt met een stukje stevige house of rock, of wat het dan ook zijn moge. En toen was het sprookje “De Rattenvanger van Hamelen” aan de beurt: het pi ce de r sistance van Fred Boelhouwer. De verteller betrok zijn stelling een vertelde met veel animo en schwung het verhaal, muzikaal ondersteund door het orkest, vakkundig bijeen gehouden door dirigent Hans Bloemen. Toen het verhaal gevorderd was tot het feest in het dorpje, uit blijdschap dat het van de rattenplaag was verlost, en de Hamelen House Harmony musiceerde, speelde het orkest “The Lion sleeps tonight” in een arrangement van Kamstra. Waarna het verhaal verder werd verteld en gespeeld tot het droevige einde.

Als grote verrassing zongen de kinderen nog het lied “Kunt U mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?”, vakkundig begeleid door hobo st Kees, maar nu op gitaar. Een multi-talent dus. Het zangonderwijs op de Montessorischool is hoorbaar goed: de kinderen zongen mooi, zuiver en goed verstaanbaar. Een groot compliment is wel op zijn plaats.

Tot slot werd “The Lion sleeps tonight” nog een keer herhaald.

Het was een fijn en bevredigend concert, zij het dit keer niet helemaal vlekkeloos, maar gezien de handicaps van de afgelopen weken mag dat geen verbazing wekken. Het was een mooie ochtend voor alle aanwezigen.

En van hier af wensen we onze vaste dirigent Jan Vos een spoedig en algeheel herstel toe!
Theo Eijkhoudt




ONVP optreden gemeenschapshuis de Koe - 6 april 2014

6 april 2014

Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier

Er klonk geen enkele “Boe!” in De Koe .

Er klonk geen enkele “Boe!” in De Koe concert op zondag 6 april 2014 In het kalenderjaar 2014 had er nog geen optreden plaatsgevonden door het Orkest Nieuwe Veste Plus. Daar mag eigenlijk wel een uitroepteken achter, doorgaans zijn we al lang van de grond gekomen met het enthousiaste ensemble. Maar onze wat late start op zondag 6 april 2014 was dan meteen ook een vliegende.
Het was het traditionele, jaarlijkse optreden te samen met het Seniorenkoor van de Nieuwe Veste dat deskundig geleid werd door Niels Loose en even deskundig begeleid door vader Piet Loose.
Het koor was v r de pauze aan de beurt, het orkest na de pauze. Er stond een afwisselend en boeiend programma op de lessenaars.
Helaas moest n onderdeel vervallen, de Fanfare in Es” uit de film Fanfare van Bert Haanstra met de schitterende muziek van een belangrijk Nederlandse componist Jan Mul. De oorzaak was het uitvallen van de slagwerker, die enkele dagen voor het concert met de fiets gevallen was en daardoor niet uit de handen en de voeten kon. Ja, slagwerkers zijn de enigen die met handen n voeten mogen werken van de dirigent.
Hierdoor ontbrak de voor de Fanfare in Es o zo nodige en onmisbare betrouwbare ritmische motor. Maar we nemen nog wel een keer revanche. Met nog enkele kleine wijzigingen in de te spelen muziek kon alles toch door gaan. Juist die wijzigingen maakten de musici extra alert, waardoor de gespeelde nummers stonden als een huis.
Nadat dirigent Jan Vos de instrumenten zuiver had laten afstemmen waren we allemaal “in de stemming” om te beginnen. De aftrap werd gedaan met een compositie van Jan Waignein, Dance of joy.
Het is een melodieus stuk met als ondergrond een ostinaat Spaans dansritme. Gelukkig hadden we wel de beschikking over onze paukeniste, die de twee maten rust voor het hele orkest met enkele ferme tikken ritmisch opvulde.
De zeer goed gevulde zaal van De Koe beloonde het openingsnummer met een hartelijk applaus.
Als U de rest van het programma van die middag ziet, merkt U dat het orkest vast van plan was om de voetjes van de vloer te krijgen: er zit bijna alleen maar dansmuziek in, vooral swingende. Dat was al meteen te horen in de selectie uit de “West Side Story” van Leonard Bernstein: pittige ritmes werden afgewisseld met heel romantische en sfeervolle fragmenten. Waarna het gezegde “Als de kat van honk is, dansen de muizen op tafel” muzikaal ge llustreerd werd.
Het derde nummer op de lessenaar was namelijk “The Lion sleeps tonight” gearrangeerd door Frederik Kampstra. Alle apen maakten van de gelegenheid gebruik om eens flink de beest uit te gaan hangen. Er klonk volop plezier door in deze muziek.
Heel even werd het rustig aan het begin van het vierde onderdeel van het programma: een selectie uit de filmmuziek van Henri Mancici – “The best of Henri Mancini” in een arrangement van Johnny Vinson. Deze selectie opende met het spannende, sluipende motief van The Pink Panter.
Maar al gauw was de spirit weer terug door het grappige Little Elephant Walk, waarna nog een sierlijk walsje en een stoere afsluiting met een fragment uit de film Peter Gunns volgden. De pure swing keerde weer terug met het voorlaatste nummer van Robert Longfield getiteld “Sway”. Orkest Nieuwe Veste Plus sloot het half uurtje af met de Boheemse Polka “Wir Musikanten” van Kurt G ble, dat zo’n beetje ons lijfnummer begint te worden. Een toegift zat er blijkbaar niet meer in, ook al hadden we een nummer minder gespeeld dan het programma aangaf en gaf het publiek met een zeer enthousiast en luid applaus er blijk van gaf dat het had genoten van het optreden. Maar…. We komen nog wel eens terug!

Theo Eijkhoudt



ONVP optreden Grote Kerk kerst 2013

15 december 2013

Foto's van Theo Eijkhoudt




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier

Kerstconcert Orkest Nieuwe Veste Plus op zondag 15 december 2013

Wat is mooier dan een concert met het Orkest Nieuwe Veste Plus in de Grote Kerk
van Breda in het kader van de Kerstmanifestatie! Het is de sfeer van de komende
feestdagen, de speciale omgeving met zijn royale akoestiek, die het spelen aanzienlijk
vergemakkelijkt en het altijd wel wat specifieker repertoire.

Zondag 15 december was het dan weer zo ver. De orkestleden waren in stemmig
zwart-wit gekleed en ook de repertoirekeuze van dirigent Jan Vos beloofde
een sfeervolle muzikale gebeurtenis.

Het orkest was als tweede ensemble aan de beurt, na het swingende La Banda.
Geopend werd met een door Steve Cortland gearrangeerde song van Elvis Presley,
getiteld: If every day was like Christmas. Het is een rustig nummer met mooie
instrumentale kleuren en warme harmonie n, heel geschikt om in de juiste sfeer te komen.

Nog sfeervoller was het tweede nummer, een melodie van de grote
Wolfgang Amadeus Mozart in een arrangement van Jan van Kraeydonck.
De titel van het stuk is The Young Amadeus. Het is wel een beetje
misleidende titel, want het is een deel uit een van zijn laatste composities.
Kenners van de klassieke muziek hebben er vast het
adagio uit het klarinetconcert van Mozart in herkend.
Het stuk werd met volle overgave verklankt. Het klinkt ook zo lekker
in de ruime akoestiek van de Grote Kerk.

Eenmaal warm gelopen werd het tijd voor wat meer swing. Kerstfeest is feest
en dat moet er tussen alle romantiek en vroomheid ook in te horen zijn.
Dus trok het orkest alle registers open in een selectie uit Bernsteins West Side Story.
De swing zat er goed in, maar ook de romantische scene van het gedroomde huwelijk
tussen Tony en Maria kwam overtuigend en gevoelig tot zijn recht. De selectie uit
West Side Story is een arrangement van Jay Bocook.

In dezelfde joyeuze sfeer werd het nummer Dance of Joy van Andr Waignein uitgevoerd.
Een sierlijke melodie op een constant aanwezige ritmische ondergrond.

Hierna keerden we weer terug naar een meer “gewijd” repertoire met het
Hallelujah, nee, niet van H ndel, maar van Leonard Cohen.

En de ultieme kerstsfeer klonk helemaal op toen Mendelssohns Hark! The herald angels sing
n het arrangement van Frank Bernaerts werd uitgevoerd. Je waande je op een donkere
decemberavond op straat bij de erwtensoepketel en de koperblazers van het Leger des Heils! Sfeertje!

En omdat we nog tijd over hadden werd If every day was like Christmas herhaald.
Je zou het bijna wensen, want het was heerlijk om te spelen voor een aandachtig en
enthousiast publiek in een heel bijzondere omgeving en sfeer.

Theo Eijkhoudt





ONVP optreden Heksenwiel 2013

24 augustus 2013

Foto's van Ad von Bannisseht




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



Excursie naar ADAMS instrumentenfabriek

5 september 2012

Foto's van Ad von Bannisseht




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier



De wekelijkse repetitie

voor 2012

Foto's van Theo Eijkhout





Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier


Optreden bij Wolfslaar en Grimhuijsenpark te Ulvenhout

voor 2012

Foto's van Theo Eijkhout




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier

Concert van het Orkest Nieuwe Veste Plus in het Grimhuijsenpark Ulvenhout op woensdag 13 juni 2012

“Hoe warm het was en hoe ver”…. Deze verzuchting uit de “Camera Obscura”
van Nicolaas Beets slaat dus echt niet op ons, integendeel, het was eerder tamelijk dichtbij
en ook nogal fris. Maar wel een mooie sfeervolle omgeving!
Als hier een zomers zonnetje had geschenen, wat zou M lodies de la France (J. Tr ves)
dan fraai en mediterraan geklonken hebben en hoe vurig zouden de Latin Favourites
(P. Kleine Schaars) tussen het lover gedarteld hebben. Maar het was allemaal een beetje
kikkerland-kil helaas. Dat betekende koude vingers en veel condens in de
blaasinstrumenten – en die heeft het orkest maar genoeg.

Maar het was droog en dat wil ook wat zeggen. Dirigent Jan Vos stelde klokslag 2 uur
het orkest voor aan het publiek en leidde het eerste nummer in. Dat deed hij verder ook
bij elk volgende nummer. Het was een wat uitgebreider program dan dat van het optreden in
de natuurtuin Wolfslaar: er bij gekomen waren Ode aan het Nederlied (R. B hmer) ,
door sommige orkestleden omgedoopt tot ‘Ode aan het Nederwiet’, wat niet helemaal
hetzelfde is, maar van beide gaat toch wel enige geestverruimende werking uit.

Het publiek zat iets te ver weg om te kunnen beoordelen of er meegezongen werd bij bv.
de klassieker “Het kleine caf aan de haven”. Verder werd geprobeerd de lichamelijke
en mentale temperatuur wat op te jagen met een onvervalste boogie-woogie getiteld
Rimbalzello (A. Jaroc). De titel klinkt een beetje als een exotische kaassoort, maar wat uit
de instrumenten kwam waren toch echt swingende nootjes.Het program werd geopend
met Only time van Enya, nu zonder zwaaiende Tai-chi-mensen, een goed nummer
om op gang te komen. Op temperatuur komen lukte ook aardig met Burgos en Oviedo
uit Castles in Spain (R. Beck en J. Mabaar).

Slapende honden moet men niet wakker maken, maar het orkest draaide er de hand
niet voor om om leeuwen wakker te blazen in The lion sleeps tonight (F. Kampstra).
Verder speelden we nog Moon River (J. Mercer) en het lieflijke en grappige
Selections from MARY POPPINS” (gebrs. Sherman). V r het program werd afgesloten
met het lijfnummer van het Orkest Nieuwe Veste Plus – Wir Musikanten , een Boheemse
polka van K. G ble - werd nog Lang zal ze leven gespeeld voor de jarige hoorniste Floor Nijboer.

En hoe goed onze dirigent kan timen bleek uit het feit dat precies na het afslaan van de
laatste noot van het concert de kerkklok 3 uur sloeg!




Optreden in de Efteling

14 april 2012

Foto's van




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier




Optreden in de de Grote kerk in Breda

16 december 2012

Foto's van




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier


Op zondag 16 december mocht het Orkest Nieuwe Veste Plus als eerste spelen
in de Grote Kerk van Breda. Het is wel een ervaring om in een dergelijke speciale
omgeving te spelen. Het mooie interieur inspireert wel degelijk! Daarnaast hadden we wel
te maken met twee hindernissen: a) de enorme galm, b) de zeer krappe plaatsen op het
(te kleine) podium. Maar we pasten er toch op, zij het met de nodige inschikkelijkheid.

Het program was uiteraard wat stemmiger van inhoud dan dat van afgelopen donderdag.
We speelden achtereenvolgens

• When a child is born (arr. J. v. Kraeydonck) een echt kerstnummer
• Only time (*Enya, arr. R. Sebregts) geen kerstnummer, wel een stemmig, rustig stuk
• Hallelujah (L. Cohen, arr. M. Brown) evenmin een typisch kerstlied maar wel passend
   van sfeer
• Eleni (Tol & Tol, arr. S. Ipskamp) een premi re voor ons (die afgelopen donderdag niet
   doorging)
• If every day was like Christmas (arr. Steve Cortland) duidelijk wel een kerstnummer
• En tot slot Hark! The herald angels sing (arr. Fr. Bernaerts). Een kerstklassieker van het
   zuiverste wijwater.

Met ons optreden was de spits afgebeten voor de kerstmarktconcerten in de Grote Kerk.
En tevens een punt gezet achter een actief muzikaal jaar.

Theo Eijkhoudt



Optreden in Grimhujsenpark 2013

18 juni 2013

Foto's van Ad von Bannisseht




Alle foto's van dit optreden kunt u in een keer downloaden als zip-bestand.

download hier






copyright Jos Charko 2022